City of Angels

^^40^^

Φοίβος POV

Άνοιξα την καυτή βρύση και αρχισε να τρέχει το νερό στους ώμους μου. Χαλάρωσα.

Δεν είχα πολύ χρονο. Και βασικά ήθελα να είναι όλα τέλεια.

Ήθελα να την εντυπωσίασω! Είναι η μοναδική κοπέλα που με εχει κανει να νιώσω ποτε έτσι.

Δεν θέλω τίποτα να μπει αναμεσα μας. Την λατρεύω όσο τιποτα άλλο. Είναι ο σκοπός για τον οποιο έγιναν όλα αυτά.

Βγήκα απο το μπάνιο με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω μου. Πλησίασαν την ντουλάπα και την άνοιξα.

Έβγαλα απο μέσα ενα λευκό πουκάμισο το οποίο είχα χρόνια να φορέσω και ενα πετρολ σακάκι. Έβαλα το στενό μου τζιν και μια γκρι γραβάτα. Πολύ σοφιστικέ τύπος δειχνω..

Μακάρι να της αρεσω! Αν και, εδώ με αγάπησε με αίματα στο προσωπο και ματωμένη μύτη, τώρα θα με απαρνηθεί; Γελασα με τις ανόητες σκέψεις μου.

Πήρα το κινητό μου και έκλεισα τα φώτα. Κατέβηκα με τις σκάλες και βγήκα στον δρόμο.

Περπατησα μέχρι το τροχόσπιτο. Ούτως ή άλλως ηταν κοντινή η απόσταση.

Παρα πεντε. Τι να κανει άραγε;

Περίμενα υπομονετικά εξω απο την πόρτα μέχρι που την άκουσα να ξεκλειδώνει. Τα ελαφριά της βήματα ακούστηκαν και έπειτα ξεπρόβαλε στην πόρτα.

Ναι, και κάπου εκεί, νομιζω οτι λιποθυμησα.. Με μαζεύουν με τα κουταλακια σε τρια, δυο, ενα..

Μόλις με είδε το πρόσωπό της φωτιστηκε.

"Μωρο μου!" είπα και την πλησίασα.

Με αγκάλιασε τρυφερά.

"Είσαι υπεροχή!" ομολόγησα και την κοίταξα στα ματια.

"Κι εσύ, είσαι τέλειος!" είπε και την φιλησα.

Το φιλί ηταν τόσο δροσερό, γλυκό και ομορφο. Με συνεπήρε γρήγορα και δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή.

"Λοιπόν, λέω να μην σε κραταω άλλο σε αγωνία!!" είπα και της ετεινα το χερι μου το οποίο και έπιασε αμέσως απαλά.

"Ναι! Δεν μπορώ να περιμένω" είπε με παιδικη αθωότητά που με έκανε να γελασω.

Χαμογελασα και της τσιμπησα το μάγουλο. "Πάμε λοιπον!" είπα και πήρα τον δρόμο απο τον οποίο είχα ερθει.

Σταματησαμε μπροστά απο μια πολυκατοικία.

"Έκπληξη Νουμερο 1 δεσποινίς!" αναφωνησα και έβγαλα απο την τσέπη μου ενα κλειδί.

Της το έδωσα και έμεινε να με κοιτάζει.

"Πες μου οτι.." ψέλλισε.

"Ναι μωρο μου, έχουμε σπιτάκι." της είπα και την εσφιξα στην αγκαλιά μου.

Το προσωπο της φωτίστηκε απο ενα υπέροχο χαμόγελο και με τράβηξε κοντά της φιλώντας με.

Μπλεξαμε τα δάχτυλα μας κι εκείνη ξεκλειδωσε την εξώπορτα. Μπήκαμε στην πολυκατοικία και πήραμε το ασανσέρ.

Πατησα το κουμπί του τέταρτου ορόφου και σε δέκα δευτερόλεπτα, ημασταν εκεί.

Εκείνη μην αφήνοντας εκείνο το χαμόγελο να φύγει απο τα χείλη της ξεκλειδώσε και μπήκε με ανυπομονησία μέσα.

Σταθηκε στο κεντρο του χώρου με τα ματια της ορθανοιχτα.

"Είναι τέλειο! Δεν έχω λογια!!" είπε και την φιλησα στο μέτωπο.

"Εσύ είσαι τέλεια." είπα. "Και όχι μονο σήμερα, αλλά απο την πρώτη στιγμη που σε γνώρισα και νιώθω ο πιο τυχερός στον κοσμο" τελείωσα αυτο που ήθελα να πω και εκείνη με έσφιξε στην αγκαλιά της.

"Ωρα για την δεύτερη έκπληξη! Θα έχουμε καιρό να χαζευουμε το διαμέρισμά μας μόλις γυρίσουμε!" είπα και την πήρα απο το χερι κι εκείνη με ακολούθησε.

Αυτί γαι τώρα! Τι κιουτ παιδιά είναι αυτααα!! Ελπίζω να σας άρεσε και να το απολαυσατε όσο εγώ! Φιλάκια πολλά, καλημερες ή καλησπερες ή καληνυχτες😍