City of Angels

^^19^^

"Αλεξάνδρα πρεπει να μιλήσουμε. Δίωξε καταρχάς αυτό το αγόρι απο εδώ μέσα." αγριεψε η μητέρα μου.

"Τι, μαμά όχι! Ο Φοίβος δεν εχει αν πάει πουθενά εκτός κι αν θες να φύγω κι εγώ μαζί." της απαντησω έντονα.

"Όχι, Αλεξάνδρα, δ-δεν πειράζει. Φεύγω εγώ." επενέβη ο Φοίβος σουφρώνοντας τα χείλη του. Προχώρησε προς την πόρτα την άνοιξε και εξαφανίστηκε.

"Φοίβο όχι!" φωναξα εγώ σε απόγνωση. "Τι θες μαμά; Σε τι σου φταίει ο Φοίβος;" ρώτησα την μητέρα μου εκνευρισμένη.

"Αλεξάνδρα με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος και μου εξήγησε ποιος είναι αυτός ο Φοίβος. Σου απαγορεύω να ξανακυκλοφορήσεις με τέτοιον αλήτη." απάντησε εκείνη ψύχραιμα.

"Α, ώστε έτσι ε! Ο Γιώργος, μάλιστα! Έπρεπε να το είχα φανταστεί." είπα νιώθοντας να με κυριεύει ενα κύμα προδοσίας. "Κι αν θες να ξέρεις, ο Φοίβος δεν είναι καθόλου αλήτης. Με αγαπάει μαμά." συνέχισα.

"Με συγχωρείς αλλά πρεπει να πάω να τον βρω." πρόσθεσα απειλητικά και έφυγα απο την κουζίνα.

"Σου απαγορευω να φύγεις απο το σπίτι. Δεν εχεις να πας πουθενά." με σταμάτησε η μητέρα μου.

"Πολύ καλά." συμφώνησα.

Έπιασα το κινητό μου από το τραπέζι και κάλεσα τον αριθμο του Γιώργου.

"Γεια σου Αλεξάνδρα. Αποφάσισες να μιλήσουμε επιτέλους;" απάντησε η φωνη του απο την αλλη γραμμή.

"Τσακίσου και έλα τώρα απο δω. Αν είναι οι φιλοι σαν κι εσένα.. Τοτε, όχι ευχαριστώ, προτιμώ να μείνω μονη. Ελα απο εδώ για να μιλήσουμε" είπα νευριασμένη και του έκλεισαν το τηλέφωνο στα μούτρα.

"Δεν είναι σωστο να συμπεριφέρεσαι έτσι στον Γιώργο." ενεπλάκη η μαμά μου.

"Όπως θελω θα συμπεριφέρομαι." είπα και ανεβηκα στο δωμάτιο μου, κοπανωντας την πόρτα πίσω μου.

Ήμουν να σκασω. Ο άξεστος.. Πως μπορεσε; Δεν ντράπηκε έστω και λίγο να παει να με καρφώσει στη μαμά μου; Και στην τελική, δικιά μου δεν είναι η επιλογή όσο να αφορα το αγόρι μου;

Σε λίγο, χτύπησε η πόρτα τπυ δωματίου μου. "Ασε τις ευγένειες και μπες μέσα." γρυλισα.

Ο Γιώργος άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα.

"Δεν σου δίνω πολύ χρόνο. Ενα εικοσαλεπτο να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου και έπειτα, χάσου απο μπροστά μου!" φωναξα.

"Μα καλά ρε Αλεξάνδρα! Δεν καταλαβαίνεις γιατί το έκανα; Για σένα! Αυτός ο αλήτης, δεν σου αξίζει. Θα σε πληγώσει και θα σου κανει κακό. Δεν είναι για σένα. Εσύ αξιζεις πολλά παραπανω απο εναν κλέφτη της κακίας ώρας." μονολογησε.

"Τον εχεις γνωρίσει ρε Γιώργο και μιλάς; Δεν ξέρεις τι υπέροχος άνθρωπος που ειναι ο Φοίβος. Και μην τον ξαναπεις αλήτη. Δεν είναι. Δεν ξέρεις την ιστορία του, δεν ξέρεις τίποτα!" γκρινιαξα.

"Δεν είναι για σένα ρε Αλεξάνδρα! Το εκανα για να σε προφυλάξω. Ξέχασέ τον. Δεν αξίζει τίποτα. Ξέρω οτι κι εσύ ενιωθες κάτι για μένα. Κι εγω νιώθω για σένα ρε Αλεξάνδρα εντάξει; Και δεν θέλω να σε πληγώσει ενας βλάκας!" φώναξε έντονα.

"Ωχου ρε Γιώργο! Δηλαδή εβαλες τη ζήλια σου μπροστά ε; Πολύ καλά.. Δεν πρόκειται να με πληγώσει και σου το υπογράφω. Εσύ όμως μόλις με πληγωσες. Οντως, μπορεί να σου αρεσω, αλλά δεν μπορω να κάνω κάτι για αυτό." απάντησα και κοίταξα το ρολόι μου. "Μμ, νομιζω οτι ο χρονος σου μόλις τελειωσε." πρόσθεσα και έδειξαν την πόρτα.

"Αφου σε αγαπάω ρε Αλεξάνδρα." είπε αυτός κλαψουρικα και έφυγε.

Αυτό για τώρα!!

Ελπιζω να σας άρεσε!! Φιλάκια πολλά μεχρι το επόμενο😘❤❤ πατήστε και αστεράκια⭐😂