City of Angels

^^30^^

Αλεξάνδρα POV

Δεν ντρέπεται; Μα καθόλου; Ντιπ για ντιπ; Δεν ντρέπεται να μου λέει πως με αγαπάει και μετα να με απατά με την πρωτη ξανθιά;

Τα δάκρυα έχουν γεμίσει τα ματια μου και δεν βλέπω καλά τον δρόμο. Λίγο ακόμα και είμαι στο προορισμό μου. Στο σπίτι του Γιώργου. Μονο εκεί μπορω να πάω.

Εφτασα και χτύπησα το κουδούνι. Ο Γιώργος εμφανίστηκε με μια φόρμα.

"Αλεξάνδρα; Τι έγινε; Γιατί κλαις; Τι σου έκανε αυτός;" είπε εκείνος εκνευρισμένος.

"Με απάτησε Γιώργο. Αν σε είχα ακούσει.." είπα και χωθηκα στην αγκαλιά του.

"Ελα μέσα." είπε και κρατώντας με στα χέρια του μπήκαμε μέσα στο σπίτι. "Πάμε πανω" συμπλήρωσε και με πήρε απο το χερι για να ανεβουμε στο δωμάτιο του.

Κάθισα στο κρεβάτι του και συνέχισα να κλαίω βάζοντας το πρόσωπό μου στις παλάμες μου.

Ένιωσα τον Γιώργο να με τυλίγει στην αγκαλιά του. Αυτό μου έφερε πολύ έντονα déjà vu.

"Γιώργο συγνώμη!" ψελλισα μέσα στα αναφιλητα μου.

"Δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγνώμη ρε μικρή μου" μου είπε και με φίλησε στο κεφάλι.

Σήκωσε με τον αντίχειρα του το πρόσωπό μου και σκουπισε τα δάκρυα μου απαλά με ενα χαρτομαντιλο.

"Δεν του αξίζει να κλαις" μου ψιθύρισε. "Θα εχεις εμένα για πάντα." είπε και όταν τον κοίταξα στα ματια με φίλησε στα χείλη.

Το φιλί του ηταν απαλο και με συνεπήρε γρήγορα. "Ξάπλωσε να ξεκουραστείς τώρα και τα λέμε αυριο." είπε και έσυρε μια πολυθρόνα κοντά στο κρεβάτι του μαζί με μια κουβέρτα για να κοιμηθεί αυτός.

"Καληνύχτα" είπε και με φίλησε στο μέτωπο.

Ηρεμησα, έκλεισα τα ματια μου, η κούραση με νικησε και κοιμήθηκα.

{..}

Το άλλο πρωι ξυπνησα νωρίς και τσεκάρισα τα μηνύματα στο κινητό μου. 15 φωνητικα μηνύματα απο τον Φοίβο. Τα διεγραψα κατευθείαν. Δεν ήθελα να ακούσω λεξη.

Πως τόλμησε να με εκμεταλλευτει τόσο οικτρά; Ντροπή του. Τον μισώ. Δεν θέλω να τον ξαναδώ. Σηκωθηκα απο το κρεβάτι αθόρυβα και έφυγα. Καβαλησα την μηχανή μου και έφυγα.

Εγώ η ηλίθια, που πήγαινα να τον πάρω απο την δουλεια με τη μηχανή που μόλις είχα πάρει το διπλωμα. Ποσο εύπιστη είμαι; Ενα χαζό ψάρι..

Έπρεπε να πάω στην Νίκη. Ηταν νωρίς, μια ώρα περιπου πριν πάμε στο γραφείο της, οποτε σίγουρα θα την προλάβαινα σπίτι.

Οδήγησαν μέχρι εκεί και όταν εφτασα, κατέβηκα από την μηχανή μου. Της χτύπησα το κουδούνι.

Στην πόρτα εμφανίστηκε μια Νίκη με εναν έξαλλο messy κότσο στο κεφάλι της και μια ολόσωμη φόρμα. "Αλεξάνδρα! Τι έγινε ρε συ;" ρώτησε με απορία καθώς εγώ μπήκα στο σπίτι της.

"Ο Φοίβος. Με απάτησε." είπα και συγκρατηθηκα να μην βάλω τα κλάματα.

"Ωχ, κάτσε αυτό σηκώνει καφέ." είπε και έτρεξε στην κουζίνα για να μου φέρει μια κούπα με φρεσκοφτιαγμένο γαλλικο.

Κάθισε δίπλα μου στον καναπέ και άρχισα να της εξιστορω τα γεγονότα.

Αυτό για τώρα! Μετα, αφού φάω(😂) θα ανεβασω κι άλλο. Μείνετε συντονισμένοι γιατι θα γινει χαμός. Φιλάκια πολλά😝😍

See you later alligators