City of Angels

^^6^^

Το επόμενο πρωί με βρήκε στο κρεβάτι μου κουκουλωμένη απο την κουβέρτα μου. Ο Γιώργος ήταν ξαπλωμένος στο καναπεδάκι.

Δεν θυμάμαι πως με πήρε ο ύπνος, πρέπει να είχα κοιμηθεί στη μέση της ταινίας.

Πετάχτηκα αθόρυβα από το κρεβάτι μου και πήγα στο μπάνιο μαζί με μια αλλαξιά ρούχα.

Αφού έκανα ενα ντουζ, έβαλα την γκρι φόρμα μου με την κολλητή μαύρη μπλούζα και βγήκα.

Ο Γιώργος κοιμόταν του καλού καιρού. Γονάτισα δίπλα στο καναπεδάκι και του ψιθύρισα: "Αν θα με φυλαγες κοιμισμενος μάλλον εχεις σουπερ δυνάμεις".

Εκείνος άνοιξε τα ματια του και μουρμουρισε: "Καλημερα και σε εσένα!".

"Άντε, τεμπέλη! Σήκω πανω! Παμε να φαμε πρωινό, μην περιμένεις να σου το φέρω εδω σαν να είμαι η μαμά σου." είπα και σηκώθηκαν σκουντώντας τον.

Εκείνος, με έπιασε από το ποδι και αρχισε να γκρινιάζει: "Μαμαααα, δεν θέλω να πάω σχολειοοοο, ασε με να κοιμηθω μανουλαα κι εγώ θα κάνω οτι θεεες".

Εγώ άρχισα να γελαω. "Σήκω αμέσως Γεώργιε! Δεν σου δικαιολογώ αλλη απουσία".

Ξεσπάσαμε σε δυνατά γέλια και οι δυο και επιτέλους, το γομαράκι σηκώθηκε.

Κατεβήκαμε στην κουζίνα και οι δυο οπου η μητέρα μου ετοίμαζε τηγανητά αυτά με μπεικον και φρέσκο ψωμί.

Πεσαμε με τα μούτρα στο φαγητο ώσπου το σταθερό, χτύπησε. Η μαμά μου, σηκώθηκε επάνω και το σήκωσε. Εμείς, σταματησαμε τα γέλια και στήσαμε αυτί για να ακούσουμε.

"Ναι, Φωτόπουλε, εσυ; Ναι ναι, έρχεται αμέσως. Σε ενα μισάωρο θα είναι εκεί. Σε ευχαριστουμε πολύ."

Έκλεισε το τηλέφωνο και ήρθε στην κουζίνα! Είπε:"Πήγαινε ντυσου αμέσως, σε περιμένουν στο αστυνομικό τμήμα. Τον έπιασαν!" αναφώνησε η μητέρα μου με τα ματια της να λαμπυρίζουν απο χαρά.

Αποτελείωσα το φαγητο μου και σηκώθηκα να ετοιμαστω. Πήγα στην ντουλάπα μου και φόρεσαν ενα τζιν με ενα άνετο φούτερ και τα μποτάκια μου. Τυλιχτηκα σε ενα κασκόλ και κατεβηκα παλι στην τραπεζαρία.

"Στάσου, Αλεξάνδρα, θέλεις να έρθω μαζί σου; Δεν χρειαζεται να πας μονη." είπε ο Γιώργος και σηκώθηκε απο την καρέκλα του.

"Όχι Γιώργο, σε ευχαριστω! Θα σε πάρω τηλέφωνο μόλις γυρίσω, το υπόσχομαι." ανταπαντησα.

"Καλά, όπως θες. Θα περιμένω." είπε χαμογελώντας.

Άνοιξα την πόρτα και έφυγα. Έβαλα τα ακουστικά μου και αποφάσισα να πάω με τα πόδια μεχρι το αστυνομικό τμήμα. Προχωρούσα ήρεμη. Σκεφτόμουν την χθεσινή νύχτα. Τελικά ο Γιώργος, είναι ο πιο πολύτιμος φίλος που έχω..

Δεν άργησα να φτάσω στο τμήμα όπου και με περίμενε ο αρχηγός Φωτόπουλος. Μπήκα μέσα τον χαιρέτησα και εκείνος, σιωπηλά με ακολούθησε σε ενα δωμάτιο απο το οποίο εγώ θα μπορουσα να δω τον δράστη αλλά εκείνος όχι.

Ένας αστυνομικός με ρώτησε εαν ηταν όντως αυτός ο δράστης. Εγώ, αναγνωρίζοντας τα χαρακτηριστικα του αντρα, εγνεψα καταφατικά και περίμενα υπομονετικά να ξεκινήσει η ανάκριση.

Ωωω, εξελίξεις!! Άντε να δουμε τι θα γίνει.. Εύχομαι να σας άρεσε! Αν ναι, πατήστε αστερακι αγαπουλες❤❤ φιλακιαα😻😻 thanx for reading