Kadının tebessüm ederek konusmasına karsılık enseme elimi götürüp evet demistim.
Iceri gecmemi söylerken koridordaki cerçeveler dikkatimi çekmisti.
Önüme konulan terligi anlamamıstım. Eve terlikle mi girecektik. Ayakkabılarımı çıkarıp terligi gecirince ilerleyen kadını takip ettim. Cerçevelere bakmak aklımda gitmisti. Evin ici rengarekti. Hardal sarı koltuklar ve üzerinde rengarek yastıklar vardı. Yan tarafta büyük yesil tahtadan yapılmıs kitaplık onun orada kırmızı güllü koltuk. Evin ici ister istemez bir huzur veriyordu. Zevkleri cok degisikti.
Hardal sarısı koltuklarda oturan uzun boylu kaslı adamı farketmemistim.
Yerinden kalkarken onunda ayagında terlik olmasını görmem şaşırtmıstı. Normal bir ev düzeni mi kurmuslardı. Zengin degiller miydi. Adlarını bir cok kez duymustum. Is dünyasının tanınan isimlerindendiler. Babamın zorla sirkete götürdügü zamanlarda dikkatimi cekmislerdi.
"Semih gelmis fuat bey"
Az önceki kapıyı açan kadın evin hizmetçisi falan mıydı. Bey diyordu.
Takım elbise giyinen fuat bey elini agır baslılık uzatıp
"hoş geldin semih"
Dedi. Bende aynı sekilde selam verip
"hosbulduk fuat amca"
Dedim. Bey kelimesini sevmeyen bir insandım. Kimse kimseden üstün olmamalıydı. Herkes herkesle esit olmalıydı. Kendini insanlardan üstün görmeye gerek yoktu.
Yanında ki hizmetci olan kadını isaret edip
" bu eşim ayşe hanım"
Derken kadın yine dislerini göstermeden gülümsedi. Ne zıt karakterliydiler birisi cok dik baslı digeri cok yumusak bir insan birbirlerine saygıdan hitap ediyorlarmıs. Hizmetci sandıgım kadının elini sıkıp hardal sarısı koltugu oturmustuk
Ciddi bir ortamda kasılmazdım. Burada kasılmam beni sasırtmadı degildi.
Fuat bey akıcı bir ses tonuyla babamla kendisini anlatırken yerinden pek hareket etmemisti. Cok sabit otoriter bir adamdı. Babama nazaran is hayatıyla ilgili pek bir sey anlatmamıstı.
Lise yıllarında tanıstıklarını üniversitede beraber olduklarını beraber ise basladıklarını da anlatmıstı. Simdi ortaklarmıydı degiller miydi. Söylememisti. Bende sormak yerine sohbetini dinlemistim. Babamın bir cok ortagı oldugunu biliyordum. Kulak misafiri olmustum. Arada sırada beraber yenen aile yemeklerinde.
Kendi kızını ve benim cocuklugumu anlatan birinile daha cabuk ısınmam normaldi. Insanlardan zamanla nefret etmistim. Büyüdükçe degisiyorlardı degistikçe mide bulandırıyorlardı.
Ayse hanım laf arasında çay ve yaptıgı sıcak sekilli pastaları önümüze koyunca ister istemez yardım etmistim. Genelde bir kadına yardım etmeyi sevmezdim. Hic birinin icinde saf düsünceler yoktu. Her kadın her erkek gibi çıkar pesindeydi.
Dikkatimi bu ailede çeken seyse zaman ilerlemelesine karşın birbirine olan saygıları gecmemisti. Ben hizmetci diye sandıgım kadına bakınca mahcup olmustum. Kimi kadınlar var ki hakaretin en alasını hak ediyor kimi kadınlarda saygısıyla bas taci ediliyordur. Anneme benzettigim bu kadını sevmeye baslamıstım.
Üniversite de olsa bir cok kızla aynı ortamda bulunup çoktan ihtiyacımı gidermistim. Hiçlesen dünyanın piçlesen ruhlarıydık!
Annem dısında cok nadir iyi niyetli olanlarla karsılasırdım. Buda oyle bir durumdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Merhaba Ögretmenim (Tamamlandı. )
General Fiction"Kaybedecek bir aydınlığın yoksa karanlıktan korkmazsın..." dedi kadın sonrasında ise adama sıkıca sarıldı. Onunla nefes almak bile kadına bir ömür sürerdi.
7.Bölüm: Geçmiş I
En başından başla
