MAATTEESSÜF

42 -Akıl ve Kalp-

"Her şey üstüne gelip, seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme! Çünkü orası kaderinin değişeceği yerdir.
~Mevlana"
________________

Burayı Okuyun.

Önceki bölümde eksik olan şey Derya'nın hisleri idi. Hızlı geçmeye çalıştım ve karakter yüzeysel oldu. Nisa için gecelerce zihnimi patlatmasam belki onu da bu kadar hissedemeyecektiniz.

Derya ve Seyhun aşkı görmek istemediniz, ben de aşklarını değil sorunlarını yazdım. Birbirlerine yürekten sarılıp huzur buldukları yerleri atladım. Derya'nın Tarık ile yaşadığı, yazdığım kadar. Ama Seyhun'a hayallerini veremeyeceği için ortaya bunu sürüyor. Tarık ile daha sonrasında sevgili oluyorlar. Tarık, yoldan geçen birisi değil, tüm o süreçte Derya'ya destek olduğu için duygusal anlamda ona itiliyor Derya. Haklı olduğunu savunmuyorum. Hikayede kimseyi savunmadım. Ben hatalarını göstererek size bir şeyler vermek istiyorum.

Sevgiden bunaldığı için Derya'ya kızıyorsunuz. O hayatı boyunca sevgisiz büyümüş biri, Seyhun'un sevgisi onu afallatıyor. Ve nasıl başa çıkabileceğini bilmiyor. Değerini bil diyoruz, bence de bilmeli ama öyle olmuyor. Sevilmeyen insan, sevmesini de bilemiyor çoğu zaman. Hayat, hikayelerdeki sevgiye muhtaç kalplerin birini bulunca minnet edip kendini adamasına benzemiyor. Bu da göstermek istediğim başka bir gerçek.

Önemli bir şey daha var,

Kurgunun işleyişi ve karakterlere göre yanlış bir durum yok, kafadan sallama yazmadım hiç bir şeyi. İlişkilerindeki yıpranma ve kopma noktalarını yanlış aktardıysam, Derya'nın aşkını, çaresizlik ve hayal kırıklığını yansıtamadıysam bu benim acelece yazmam ve kısa tutmak için fevri çıkışlar yapmamdan kaynaklı. Zira, en başından beri kimsenin okumak istemeyeceğini bildiğim bir bölümü, sadece kendim için karaladım.

Yazmadan önce kısırlık ve çiftler üzerindeki etkisine dair makaleler okudum. Çiftlerin ikisinde de duygusal kopmalar, çevreden ve birbirlerinden uzaklaşma, psikolojik ve fiziksel sorunlar, asabiyet, özgüven eksikliği olabiliyor. Ki Derya, Seyhun'u kaybettiğini hissettikçe çaresizce yanlışlar yaptı. Bebek konusunda kendini müziğe vererek bunun üstünü kapatmaya çalıştı. Tüm bu süreç çiftler için yıpratıcı ve yazdığım her şey yaşanabilir, yaşanıyor.

Ve Seyhun, Derya'nın kendine bile itiraf etmeye çekindiği korkularını bildiği için onu affedebiliyor. Bu da hemen o an olmuyor, elbette kızıyor nefret ediyor. Sonradan affediyor. Gardını düşürdüğü an insanların saldırganlığıyla hırpalanmış Derya. Daima mantığını duygularının önüne çekiyor. O yaşta ve konumda çocuk istemiyor oluşu kendine göre haklı. (Empati yapıyorum) Bunun bedelini de ağır ödüyor. Şu an Nisa'nın ödediği gibi, o da ödüyor.

Bölümü az da olsa düzenledim, tekrar okuyan olmaz muhtemelen ilk etkiyi de veremeyecek. Siz yine görmek istediğiniz gibi göreceksiniz ama burayı okuyanlara teşekkür ederim.

_____________________

●Kısım 1● Nisa'nın Aklı

Beynimi kazan gibi kaynatan baskıyla göz kapaklarımı araladığımda dış kapının kapanma sesini duydum. Başımı yana çevirdim, bilincimi kuşatan ıstıraplı ağrıdan tüm zerrelerim nassibini alıyordu. Gözlerimi ovuşturduktan sonra ellerimle yataktan destek alarak doğruldum. Ağrının içinde var olmaya çalışan siluetlerde Seyhun ile bütünleşen ruhumun yansıması garip hissettirdi. Beni sahiplenircesine kendine çekişi ve dudaklarıma mühürlenen yumuşak yoğun dokunuşları. Ruhumu ağzıma getiren çarpıcı hissiyatla, başımı yana sallayarak rüyanın etkisinden kurtulmaya çalıştım. Rüyalarıma girecek kadar önemsiyor muydum Seyhun'la öpüşmeyi?