Magnitude X : FINAL PART

21 2 0
                                    


———-

"Where are you going?"

"Kakarating ko lang aalis ka na." dagdag niya.

I'm now influence with alcohol and my drive to shut him up rises. It's now or never.

"Why are you even here?"

"Pumunta ka na sa girlfriend mo." dagdag ko. Hindi ko naman balak umalis talaga. I just don't want to see him. He looks calm and collected, while, myself, I look tensed and troubled.

He had a good life, and I'm here still going through crap.

"You're acting weird."

"Yes I am."

"Guys. Chill! We're here to have fun." Kiara interfered and gave a bottle of wine to Hub for him to sip.

Natahimik naman kami lahat matapos magsalita ni Kiara, animo'y may dumaang anghel sa katahimikan.

"Anyway, You have a girlfriend Hub."

"She's not my girlfriend."

"Then what's with you being with her."

"My mom likes her very much that's why."

"You said you love her right?" sabi ko.

"No meaning from it. I can also say "I love you Sivan", but I don't mean it." He said. I just raises my eyebrow.

At ayon nagkwentuhan naman sila habang ako nakatingin sa kawalan. A lot of thoughts wonder in my head. Ibang Hub ang nakikita ko ngayon kaysa noong nasa hospital siya, maybe he's just not on his state or I overreacted too much that day.

"Hey, can we talk?"

"Ha. Para saan?"

"Saglit lang."

Hinila na lang ako ni Hub at dinala sa tabi kung saan hindi kami makikita nila Kiara. Naguguluhan man ay sumunod na lamang ako sa kaniya.

"I just want to say, thank you." sabi niya habang hawak ang dalawa kong kamay.

"Thank you for taking of me and I'm sorry for how I acted. I'm just confuse, tired, scared—-"

"It's okay Hub."

"You being grateful is enough for me." I added and tried to collect my hands but he won't let me.

What is he doing...

"Alam mo sinundan kita at nakita ko bigla ka nalang pinagtripan ng mga malalaking tao sa daan kaya napasugod na din ako. Wala akong pakialam na kung ano mangyari basta okay ka lang."

"Bakit mo naman kasi ako tinulungan pa? Napahamak ka pa."

"I don't know. Maybe you reminded me of someone." He said and my eyes expanded.

"When I woke up. Nakita ko mukha mo at naiinis ako kasi hindi kita napagtanggol. I know you also suffered yet ikaw pa nagbantay sa akin. Kaya nga hinabol kita nun sa hospital para sana mag-sorry but I saw you and Clifford hugged each other."

"What?"

"And I thought, kayo ng tropa ko."

"Hindi."

"Wait! Naguguluhan ako." dagdag ko at malakas na pwersang binitawan ang kamay niya.

"Sorry."

"Sorry? I took care of you. Halos araw-araw—-"

"Why'd you do that?"

"Cause I love you! I miss you. Na miss ko na yong Hub, yong Hub na dati." sabi ko at hindi na mapigilang hindi maluha. All this time, this is what I wanted to say because everytime it pains me. And confessing something to him is irrelevant. He's not the same Hub I used to know.

Magnitude ArenaDove le storie prendono vita. Scoprilo ora