BÖRÜ

81/ Hoşça Kal Karaca

Azer ve ben aynı anda şaşkınca Seyhan'a döndüğümüzde o bize değil camdan dışarı bakmaya devam etmişti.

"Ne? Neden?" diye yersiz bir soru sormuştum.

"Baran'la konuşmadınız mı?" diye de Azer ekleme yapmıştı. Her şeyin yerli yerinde gideceğine o kadar emindik ki biz sadece Azer'i sakinleştirmeye oynamıştık. Meğer Seyhan...

"Konuştuk. Ama ben istemediğimi söyledim..."

Azer'le birbirimize baktık ve geri önümüze döndük. Bunun üzerine bir daha konuşmamıştık.

•••

İki Gün Sonra Gece

Kapımın çalınmasıyla yerimde sıçradım. Öncelikle ne olduğunu anlamasam da sonrasında kapının tekrar çalmasıyla hızlıca yattığım yatağımdan telefonumla beraber kalktım ve evin kapısına ilerledim. Telefonumdan saatimi kontrol ederken gecenin bir vakti kimin geldiğini bilmediğim için silahımla beraber kapının önünde durup delikten dışarı baktım. Gecenin bu vaktinde kapımda duranın Tolga olduğunu görünce silahımı belime taktım ve şaşkınca kapıyı açtım.

"Tolga, ne işin var senin gece gece?"

Başını yerden kaldırdı ve anlamaz gözlerle bana baktı.

"Karaca? Ne işin var senin burada?"

İyice sinirlenmeye başlamıştım. içmişmiydi neydi bu böyle be!?

"İçtin mi sen ya?"

Hafifçe tebessüm etti ve bir anda kendisini merdivenlerime doğru bıraktı. Can havliyle onu sertçe yere düşmeden yakaladım. Bu ağırlığı taşıyamayıp merdivenlere sertçe oturduğumda Tolga'nın yüzünü tuttum.

"Tolga? Tolga! Ulan bayıldın mı kalk!"

Telaşla nefes alıyor mu diye kontrol ettim. Alıyordu. Ama aşırı içtiği her halinden belliydi. Ne yapacağımı bilemez bir halde mahalleye bakındım. Ardndan hızlıca telefonumu elime aldım ve rehberime girip istemesemde Baran'ı aramaya başladım. Onunla en son bu sabah konuşmuştuk ve iki gün önce yaşananlardan ötürü keyfi pek yerinde değildi. Ama bunlara rağmen onun kendisinin özel hayatı olduğunu, bunu işe ve arkadaşlığımıza yansıtmayacağını söylemişti. Bunlar bir yana saatin iki olduğunu umursamadan aradığım baran ikinci çalışta açmıştı telefonu.

"Karaca? Noldu gece gece?

"Baran acil bana gelmen lazım."

Telefondan gelen seslerle beraber kapanan bir kapı sesi duymuştum. Baran çoktan evinden çıkmıştı sanırım.

"Noluyor!?"

Sabır diler gibi konuştum.

"Ya Tolga üstüme yığıldı bildiğin! Taşıyamıyorum bir şey yapamıyorum! İçmiş bok gibi! Bayıldı kaldı kapıda!"

Telefondan bir süre ses gelmedi.

"Tolga ne alâka kızım? Seninle? Lan..."

"Baran teorilerini sonra konuşalım kardeşim! Gel şuraya!"

•••

Sağımda dikilen Baran'la beraber kanepemde sızmaya devam eden Tolga'yı inceliyorduk. Sinirlerim tepemdeydi ve duaklarımı yolmaktan yolunacak dudak kalmamıştı.

"Karaca, anlatacak mısın bacım?"

Son kez sinirle Tolga'ya baktım ve salından çıkıp mutfağa ilerledim. Ardımdan Baran'da geldi.