BÖRÜ

14 / Rüyanda Beni Gör

Baran gelip bizi aldığında ben çoktan açılan klimayla beraber mayışmıştım.

"Adana'ya mı yerleşsek ya? Ne güzel sıcak kanıma işliyordu."

Azer'in güldüğünü duydum. Baran ise;

"Gidin abiciğim. Gidin la(!) Ayda yılda bir erken gelmişim evime. Havaalanından adam topluyorum."

Koltuğa yayıldım ve şoför koltuğunun arkasına sert bir tekme attım.

"Abartma lan! Bir gün gidersem çok özlersin beni."

'Ya ya!' dermiş gibi bir ses çıkarttı ve sonradan ciddileşip;

"Elin nasıl oldu?" diye sordu.

"Çok kötü. Su topladı. Kızardı böyle yolunuyor hem de. Ne yapacağımı şaşırdım."

Kafasını çevirip bana baktı.

"Harbiden mi lan?"

Uzanıp saçlarını karıştırdım.

"Yok iyi iyi. Bir sorun yok."

•••

Kısa süre sonra evime geldiğimizde Baran arabayı durdurdu.

"Çok söylendin ama... Neyse artık çömezliğine veriyorum Baran'cığım."

"Rica ediyorum ben artık çömez değilim. O unvanı Kaya Ülgen kardeşime taktim ettim."

"İyi bakalım. Çok teşekkür ederim. İyi gecele-"

Aklıma gelen şeyle duraksadım ve elimi alnıma vurdum.

İkisi de aynı anda bana döndü.

"Ne oldu?"

Derin bir nefes aldım ve 'bir şey yok' der gibi kafamı salladım.

"İyi geceler gençler."

Arabadan indim ve aheste aheste kapıya ilerledim. Anahtarım çantada , çanta karargâhta kalmıştı. Baran yavaşça sürmeye başladığında etrafa baktım. Kenardaki saksıyı kaldırıp altına baktım. Tabii ki de anahtar yoktu. Salak mıyım ben böyle bir yere anahtar koyacaktım. Alttaki paspası kaldırıp oraya da bakmıştım bir ümit.

"Sikicem böyle işi ya!"

Saat on iki buçuktu. Bir adım atıp merdivene oturdum. Üstümdeki kapüşonlu hırkaya iyice sarındığımda burnuma güzel bir koku gelmişti. Gülümseyip telefonumu elime aldım ve karıştırmaya başladım.

Saat bire gelirken ne yapacağımı düşünmeyi çoktan bırakmıştım.

Kimlikle açmayı düşünmüştüm. Beceremiyordum. Tekmeleyerek açsam geri kapanmazdı. Otele gitsem nakitler ve kartlar cüzdanda kalmıştı. Bir sokak aşağıda Ömer iki sokak yukarıda Baran yaşıyordu. Onlara gitmeyi düşünmemiştim bile. Çünkü ayıp olurdu. Baran annesiyle , Ömer de babaannesiyle yaşıyordu. Kısacası utanırdım.

Azerciğimin de verdiği hırka olmasa çoktan donarak can vermiştim...

Telefonuma mesaj geldiğinde ekrana baktım. Azer'di.

'Koluna krem sür.'
                     (01:07)

'Sabah sürerim.'
(01:07)

'Mesaji sabah gör diye
yazmıştım zaten.
Niye uyumadın hâlâ.
Arabada uyukladın bir süre.'
                                     (01:07)