BÖRÜ

57 / Seyhan'a Aşık Oldum

Odanın kapısı açıldığında Azer'in yanından kalktım. Fadik teyze girip beni gördüğünde bir süre duraksadı. Ardından gülümseyerek:

"Kızım hoşgeldin. Daha iyi misin?" diye sordu. Şaşkınlığımı üstümden atıp konuştum.

"İyiyim Fadik teyze , sağ ol. Hoşbuldum bu arada. Sen nasılsın?"

Başını görmüş geçirmiş edasıyla salladı.

"Hamdolsun kızım. Allah'ın gücüne gitmesin ama beni Azer öldürmezse kimse öldürmez."

"Ya ana ya! Demesene öyle!"

Azer isyan eder bir ses tonuyla bağırdığında hafifçe gülümsedim.

"Sus! Oğlum bu kaçıncı? Ben her yıl seni hastane köşelerinde mi toplayacağım yavrum?"

"Anne ben gidip beni vurun demiyorum ki? Takdir-i ilahi işte. Olacağı varmış olmuş. Daha fazla uzatmayalım ne olursun. Zaten adamları arıyorlardır. Bak ben de iyiyim. Siz de sürünmeyin artık hastane köşelerinde. Doktor istirahat verdi. Eve gider yatarım. Seyhan bakar bana. Değil mi abiciğim?"

Seyhan hızla başını salladı.

"Evet abi. Ben sana bebekler gibi bakarım."

"İkiniz de kesin sesinizi! Eşek sıpaları sizi! Ben burada kalıyorum , sizde gözümün önünden ayrılmıyorsunuz! Başı boş gezdiğiniz yeter sizin!"

Gülmemek için dudaklarımı içeri kıvırdım. Çünkü Fadik teyzenin tüm evlatları süt dökmüş kediye dönmüşlerdi.

"Karaca , gel biz senle kafeteryaya inelim. Sen bir şeyler ye. Hiçbir şey yemedin."

Baran'ın bana seslenmesiyle ben ona Fadik teyze de bana dönmüştü.

"Kızım sen hasta hasta hiçbir şey yemedin mi? Bünyen zayıf düşecek! Git çabuk yemek ye!"

"Emred- aman! Tamam Fadik teyze."

Şaşırıp verdiğim tepkiyle Azer hariç herkes gülmüştü.

"Sen hasta mısın? Ne oldu?" Azer'in konuşmasıyla ona döndüm. Şefkatle gülümseyip:

"Önemli bir şey değildi. Başım dönmüştü o kadar. Şimdi iyiyim. Ben yarım saate gelirim yanına." diye konuştum. Başını aşağı yukarı salladığında gayri ihtiyari Fadik teyzeye baktım. Gülümseyerek bana baktığını görünce bende gülümsedim ve izin isteyip Baran'la odadan çıktım.

•••

"Bence seni beğendi. Yani bence artık Adana'ya döndüğünde altın günü yaptığı kankilerime senden bahseder."

Tostumdan kocaman bir ısırık aldım ve Baran'a ters ters bakarak çiğnedim.

"Saçma saçma konuşma."

"Ne kızım ya!?"

O gülerken yanımıza birisi yaklaşmıştı. Kafamı kaldırıp baktığımda Tolga olduğunu gördüm.

"Afiyet olsun. Naber?"

Tostumu tepsisine bıraktım ve derin bir nefes aldım.

"Sağ ol..."

"Gel sende otur." dedi Baran.

"Yok sağ ol kardeşim. Ben bi' Azer'e bakayım." deyip selam verdi ve gitti. Tepsimdeki tostuma bakarken Baran'ın beni dürtmesiyle ona baktım.