"ငါကူညီနိုင်တာတွေရှိလောက်မှာပါ။ ငါလုပ်နေရတဲ့အလုပ်တွေပဲကို။ ငါတို့ဌာနမှာတောင်ဒီရက်ပိုင်းလုပ်စရာပါးနေပြီ။ အကုန်မင်းလုပ်နေရတာမဟုတ်ဘူးလား။ ငါ့ကိုနည်းနည်းခွဲပေး"
"မရဘူး"
အပြုံးတစ်ခုနဲ့ငြင်းရင်း လည်ပင်းကမတပ်ရသေးတဲ့ကြယ်သီးတွေတပ်ပေးလာတယ်။
"ဒီကိစ္စကမင်းဝင်ပါလို့မဖြစ်ဘူး"
"အဲ့ဒါကြောင့်ဘာကိစ္စလဲလို့"
"နားလို့ရတုန်းနားနားနေနေ နေ"
အလုပ်သွားတော့လို့နှင်ထုတ်နေသလိုမျိုး နဖူးကိုရွတ်ခနဲနမ်းလာတယ်။ သူလုပ်နေကျအပြုအမူဆိုပေမဲ့ ဒီနေ့တော့သိပ်ကျေနပ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး။
"အလုပ်နဲ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာရောရတာတော့တကယ်မကြိုက်ပေမဲ့ အခုကိုယ်ရေးကိုယ်တာက အလုပ်အထိပါရောက်လာပြီမို့လို့ ပြောမှဖြစ်မယ်ထင်လို့ပါ"
စားပွဲပေါ်ကိုလက်ထောက်ပြီးသူ့ကိုစူးစူးဝါးဝါးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို "ဒီကောင်လေးဘာတွေလာရှုပ်ပြန်ပြီလဲ"ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ စစ်နေအဖေကပြန်ကြည့်လာတယ်။
"မိဘဆိုတာနဲ့သားသမီးကိုအဲ့လိုနှိပ်စက်လို့ရလား"
"မိဘမို့လို့ နှိပ်စက်လို့ရတာပေါ့။ မင်းလည်းနှိပ်စက်ချင်ရင် သားတစ်ယောက်လောက်မွေးလိုက်လေ"
"ဘာဗျ"
"မွေးဖြင့်မမွေးနိုင်ဘဲ"
တကယ်ကတော့ စစ်နေပုံစံနဲ့ဆို ကျွန်တော်သာ သားအိမ်ပါရင် အခုအချိန်ကလေးဆယ်ယောက်လောက်ရနေလောက်ပြီ။ အင်းလေ...ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်ကပဲဆွဲဆောင်တဲ့သူဆိုပေမဲ့။
"ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်က ယောကျာ်းယူထားပြီးတော့ တခြားအတွဲကိုဒီလိုလာပြောလို့ဘယ်ရမလဲ"
"အဲ့ဒါကြောင့် ကလေးအဖေတစ်ယောက်ရဲ့ခံစားချက်ကိုနားမလည်ဘဲ ငါ့ကိုဟိုဟိုဒီဒီတွေလာမပြောနဲ့လို့"
"ကလေးအဖေတစ်ယောက်ရဲ့ခံစားချက်က သူ့ဟာသူတောင်အလုပ်နဲ့လက်မလည်တဲ့သားကို မဆိုင်တဲ့ အလုပ်တွေနဲ့ထပ်ဖိတာလား"
Extra (Part 3)
Start from the beginning
