ဒုတိယအကြိမ်...လက်ထပ်ခြင်း

Ch -31.5

အခန်း ၃၁ အပိုင်း ၅

မိုးလင်းသည်နှင့် သူမအိမ်တံခါးကို တစ်စုံတစ်ယောက်က လာခေါက်သည်။ ရမန်သို့သွားစဉ် ဖြတ်သန်းလာသော ရှောင်းဒုတိယသခင်ကြီး ဖြစ်သည်။

ရှောင်းယိုနဥ်က သမ်းဝေနေပြီး ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေပုံရသည်။

ရှောင်းဒုတိယသခင်ကြီးက ဂုဏ်ပြုလက်ဆောင်တစ်ခု ယူလာပေးပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် ကြီးမားသော အပြုံးတစ်ခုဖြင့် သူက "မနေ့ထဲက ပို့ပေးသင့်တာ၊ ဒါပေမယ့် မင်း ဘယ်ကိုပြောင်းသွားမှန်း ငါမသိလိုက်ဘူး။ ဟိုဟိုဒီဒီမေးပြီးမှ မင်း ဘယ်မှာနေလဲဆိုတာ သိရတယ်။ မင်း ထွက်သွားရင်တောင် မင်းမှာ အခက်အခဲတွေ ကြုံလာရရင် မင်းရဲ့ ဒုတိယဦးလေးကို မင်း လာရှာသင့်တယ်"

"ဒုတိယဦးလေးကို မနှောင့်ယှက်ဝံ့ပါဘူး" ရှောင်းယိုနဥ်က ဦးလေးနှင့်တူမ၏ ချစ်ခင်သော ဆက်ဆံရေးကို ဟန်ဆောင်လိုခြင်း မရှိတော့ပဲ စိတ်ခံစားမှု မရှိဘဲ စကားအနည်းငယ်ပြောခဲ့သည်။

ရှောင်းဒုတိယသခင်ကြီးက အရိပ်အမြွက်ကို နားလည်ပြီး သူက စကားရပ်လိုက်ပြီး ချက်ချင်းပဲ ထွက်သွားသည်။

သူ ဝေါယာဥ်တွင် ထိုင်ပြီးနောက် ကန့်လန့်ကာကို မြှောက်ကာ မီးပုံးပေါ်တွင် ရှောင်း ဟူ သော စကားလုံးရှိသော အိမ်ကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူက တကိုယ်တည်း တိုးတိုးလေးနဲ့ "သူဌေးတွေတောင် မဝယ်နိုင်တဲ့ နေရာကောင်းမှာ ဒီမိန်းကလေးက အိမ်တစ်လုံးကို ဘယ်လိုဝယ်ခဲ့တာလဲ"

အနားမှာ အစိုးရအဖွဲ့ဝင် ဝန်ကြီးတစ်ယောက်ရှိသည်။ ဒီဒေသမှာ နေရာဝယ်နိုင်တဲ့သူတွေက ချမ်းသာရုံသာမက မှူးမတ်တွေလည်း ပါဝင်သည်။

ရှောင်းဒုတိယသခင်ကြီးက သူမနေထိုင်သည့်နေရာကို သိရှိပြီးနောက် ထိုနေရာကို သွားသင့်သလားဟု စဉ်းစားခဲ့သည်။ ရှောင်းယိုနဥ်ကို ထောက်ပံ့ပေးနေသော မှူးမတ်တစ်ဦး ရှိကြောင်း သူ ကောက်ချက်ချခဲ့သည်။

ဒါပေမယ့် သူမက ကလေးမလေးတစ်ယောက်ပါ။ မြင့်မြတ်တဲ့သူတစ်ယောက်က သူမကို ဘယ်လိုကူညီနိုင်မလဲ။

ဒီမေးခွန်းကို သူစဉ်းစားမိသည်။ ထို့နောက် ရှောင်းဒုတိယသခင်ကြီးက မထီမဲ့မြင် ပြုံးလိုက်သည်။ ကွာရှင်းပြတ်စဲထားပြီး အားကိုးရာမဲ့နေတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ဦးအတွက် သူမ၏အလှအပြင် အခြားဘာများ ပေးစွမ်းနိုင်မလဲ။