SOLD TO THE BILLIONAIRE

CHAPTER 42

Chapter 42

“Good morning ma’am. Heto na po ‘yong hinihingi niyong report galing sa accounting department.”

Nag-angat ako ng tingin sa babaeng pumasok sa ‘king opisina na may dalang folder na hinihinga ko. Ngumiti ako dito at inilahad ang kamay para abutin ang kanyang dala.

“Salamat, Maxine. Kailangan na kasi nito ni Dio mamaya.”

“You’re welcome po ma’am. Mauna na ho ako.” She bow her head before she left my office.

Binuklat ko ang folder at nakitang ito nga ang report na kailangan ko. This General Journal were filled with different transactions of the company this month. Ngayon buwan lang ito pero sobrang dami na. Kung sa bagay, isang manufacturing company ng furniture itong kompanya na pinagtatrabahuan ko kaya marami talagang transactions na nagaganap. Hindi ko maisip kung paano ‘to nagagawa ni Dio lahat.

“He’s not the CEO for nothing.” I murmured before I continue encoding something in the computer.

Malapit na ang lunch kaya nag-order na ako nang para sa akin at kay Dio. Because he’s too busy, he sometimes forgot to eat and prefer drinking coffee instead. Kung hindi dahil sa akin at kay Guin, hindi talaga kakain si Dio.

Tinapos ko lang lahat ng dapat tapusin at sakto namang dumating ang pagkain kaya tumigil na ako at kumatok sa opisina ni Dio. When I heard his voice inside, I entered his office. Naabutan ko siyang seryoso sa harap ng kanyang laptop at sa tabi nito ay isang tasa ng kape. As usual, hindi ‘yan mawawala.

“It’s already lunch, sir Dio. Baka naman gusto mong kumain?” Pukaw ko rito at nang makita ako ay saka lang siya tumigil.

“Thank god you came here. Nawala sa isip ko na mag lunch.” Napatingin siya sa kanyang relo at bahagyang napangiwi nang makita kung ano nang oras.

“Masyado ka kasing subsob sa trabaho. Mag lagay ka kaya ng alarm diyan para hindi mo makalimutan.” Ani ko at naglakad patungo sa couch na naroon.

“I tried but it just makes my head hurt.” He let out a deep sigh. “how’s your work? Hindi ka ba nahirapan?”

“Hindi naman. Halos encoding lang ang ginagawa ko at pagre-review ng mga report na kailangan ng pirma mo.”

“Hmm, I see.” Tumayo siya at naglakad patungo rito saka pabagsak na naupo sa couch. “good thing you didn’t take this position. Not that I don’t want to, it just that I’m concerned.”

Masuyong napangiti ako nang maalala ang lahat kung bakit hindi ako naging CEO ng kompanya na mamanahin ko sana. I know I’m capable of doing his job but it’s too hard to multitask now that I have my child.

Bukod rin dito, nag-aalala si Dio sa akin dahil sa dami ng nangyari sa buhay ko. I did overcome a lot but I’m not sure if I’m totally healed. Ang alam ko lang ay kaya ko pa naman at magpapatuloy parin ako.

Naisip ko rin na parang ang unfair naman. May pinag-aralan si Dio sa lahat ng negosyo at kumpara sa akin ay mas marami siyang alam. He had a lot of experiences while working here under his parents. May alam naman ako pero hindi katulad nang kay Dio na sobra ng dami. I’m afraid for the future of the company if I became the CEO.

Kaya nang mag desisyon ako na si Dio ang magiging CEO nito, sumuporta naman si Tita at Tito dahil sila ay naiintindihan rin ako. After going through that hardships, they’re so proud of me. After becoming a successful woman right now, they’re happy for me. Masaya at kontento na rin naman ako sa kung ano ang buhay ko ngayon.

“You deserve this, Dio. Ang dami mong alam sa negosyo at iba’t ibang negosyante na ang nakilala mo. Our company is now well known and that’s thanks to you. Kumpara sa akin, mas marami ka talagang experience. Wala ‘yon sa kung sino dapat ang magmamana, nasa pamamahala ‘yon ng karapat-dapat na pamanahan. At ikaw ‘yon. Masaya na ako na sekretarya mo.” I smiled at him. Napangiti rin siya at umayos ng upo.