SOLD TO THE BILLIONAIRE

CHAPTER 39

Chapter 39

“How are you feeling, hija? Do you want something to eat? Any craving?” Tita Helda asked with utmost concern on her voice.

Masuyong ngumiti ako at tumango-tango habang hinahaplos ang may kalakihan ko ng tiyan.

“Yes po, Tita. Can I have dragon fruit po? Wala na akong mahanap sa fridge kanina.”

“Oh, sure, sure. No problem at all, hija. Magpapa-deliver ako rito ng dalawang boxes and it’s all yours.” She smiled.

I giggled and clapped my hands. “Thank you Tita!”

“Anything for you.” She said. “gusto mo bang pumasok o dito ka muna? Magluluto lang ako ng lunch natin.”

“Dito po muna ako. I like the breeze here.”

“Oh, okay. I’ll just call you for our lunch.”

I smiled and nodded. Pinanood kong umalis si Tita sa hardin at nang maiwan ako doon ay napasandal ako sa upuan. I rested my back at the chair as I caress my tummy. May kalakihan na rin ito at sa susunod na linggo ay may appointment ako para sa check up nila.

Yes, it’s them. We found out last check up that it’s a twin. Dalawang heartbeat ang naririnig ni dok sa loob ng tiyan ko at nakita rin sa ultrasound na kambal. I was beyond happy when I find it out but when I announced it to them, they’re more than happy as I am. Masaya silang lahat na dalawa ang dadagdag sa pamilya na kahit si Tita ay nagsimula ng bumili ng mga damit kahit four months pa lang naman ang tiyan ko.

We don’t even know the genders yet. Sa susunod na buwan pa at gusto kong i-sorpresa ang sarili sa gender reveal na magaganap.

These babies will be the luckiest babies in the whole world. Bukod sa maraming nagmamahal sa kanila, spoil na spoil din sa mga Tito at Tita. Especially Dio that so fond of children. Kaya nga hindi nagtagal ay nagkasundo ang dalawa kong kapatid dahil palaging si Dio ang kalaro nila.

Well, bukod sa walang trabaho ay dito lang naman ‘yan o ‘di kaya’y ipapasyal ang mga kapatid ko. Tito were handling the company and sometimes Tita were helping him. Sa ngayon ay nandito si Tita dahil ang katulong ni Tito ay si Dio. And my dad? He’s resting. Ang dalawa ko namang kapatid ay nag-aaral sa ngayon.

“Matagal na rin pala tayong nandito mga anak.” Kausap ko sa sarili habang hinahaplos ang tiyan. “time flies so fast that I didn’t even notice it. Tapos limang buwan nalang at lalabas na kayo.”

Four months ago, I’m still in the state of recovering and accepting everything. I even consult to a psychiatrist to let off my negative and painful thoughts. Isa ‘yon sa hindi ko pagsisisihan dahil naging maganda ang takbo ng buhay ko pagkatapos no’n. Everything that causing me stress, it all vanished.

Paalala ng doktor na h’wag ko ng balikan ang mga masasakit na nakaraan dahil hindi ito makakatulong sa akin lalo pa’t buntis ako at sinunod ko ang payo nito. And look at me now, perfectly fine and happy while waiting for my twins to come out.

Gusto ko sanang magpatuloy sa pag-aaral pagkatapos kong manganak pero pinagalitan lang ako ni Tita. She said that it would be better if I will be a full time mom. H’wag ko na raw isipin ang pag-aaral dahil experience lang ang kailangan ko at pasok na ako sa kompanya. After all, I will be the successor of the company.