CHAPTER 33

876 29 1
                                    

Chapter 33

"Are you sure you'll stay here?" Casper asked solemnly while caressing my cheek with utmost gentleness.

Without hesitation, I nodded my head. I already made up my mind that I'll stay here for an important reason.

"Yes. Pakisabi nalang kay Tita kung bakit hindi ako makasabay sayo sa pag-uwi. Give her the souvenirs I bought for her, okay?"

"Of course, I'll give it to her. But how about your sisters? Siguradong hahanapin ka nila sa 'kin."

"Tell them also about this. Even though I don't want to give them high hopes, they deserve to know this."

He let out a soft sigh as he embrace me. Yumakap ako pabalik sa kanya at lihim na napangiti nang patakan niya ako ng halik sa noo.

"Kung p'wede lang talagang sumama sayo, sasama talaga ako. Fuck all the meetings and work I have, I can cancel those for you, sweetie."

"Nope, don't do that, Casper." Mabilis kong tanggi at umiling-iling pa. "kailangan ka ng kompanya mo at hindi ka ba naaawa kay Mattias na siyang naiwan doon? I know he can handle big clients and such but you are the boss. It's supposed to be your job."

He tsk-ed. "I know. But I want to accompany you here. Hindi ako komportable na iwanan kita dito."

I caress his back. Naiintindihan ko kung bakit at kahit maski ako ay natatakot na maiwan ditong mag-isa pero kailangan. Gustong-gusto ko na kasama siya rito pero kapag nalaman niya 'yon, alam kong hindi talaga siya magpapapigil. He can cancel all his appointments, meetings and business trip just for me but I don't want him to do it. His company needs him. His employees needs him.

Lumayo ako sa yakap namin para sapuin ang kanyang pisngi at pakatitigan siya. His green eyes were full of worry and hesitation and I can feel it so I smiled, kiss his forehead down to his nose and lips.

"Thank you for worrying but I need to do this alone, sweetheart. Hindi p'wedeng aasa nalang ako palagi sa tulong mo kung sarili ko naman 'tong problema. Isa pa, dalawang araw lang naman ako dito dahil may pageant pa akong sasalihan. Ako nalang ang kakausap kay madam kung bakit hindi ako makakapagtrabaho."

He bit his lower lip. Talagang hindi niya gusto na iwan ako dito at masaya akong malaman 'yon pero kailangan na niyang umalis. He was about to say something but I kissed his lips. Even though we're in public, I don't mind.

"Go, take care and I'll be okay here. I'll be home before you know it." I smiled and tap his cheek.

Hindi siya nakontento at muli akong hinalikan kaya hinayaan ko siya. His kiss were full of sincerity and care. I can feel it. His gentleness melt my heart and I love it.

"Always call me, okay? Para hindi ako mag-alala at baka puntahan kita dito. Take care of yourself."

Nakangiting tumango ako. "I will."

After a minute, he bid goodbye and entered in his private plane. Nang masigurong maayos na siyang nakapasok, saka ako lumayo para panoorin ang eroplano niya na umalis.

I faint a small smile before I left there. Ngayong ako nalang mag-isa at dalawang araw lang ako rito, wala na akong oras na sasayangin pa. If I could just find that woman who mistake me of her sister, I'm pretty sure she can help me. Ang problema ko lang ngayon ay kung saan ako unang maghahanap. Sa laki ng davao, siguradong kulang na kulang ang dalawang araw.

Kahit imposible, kailangan kong sumubok dahil ayokong bumalik ng walang nalalaman.

I want to believe that it's a coincidence but I can't. It's too much for it. Ang mapagkamalaman akong si Hedy at ang makita si papa sa iisang lugar, I think it's connected, iyon ang pinaniniwalaan ko lalo pa't dito nakatira ang pamilya ni mama na hindi ko man lang nakilala.

SOLD TO THE BILLIONAIREWhere stories live. Discover now