Hiding the Twins of Ferdinand Marcos Jr.

Chapter 57 - After 5 years

Sara's POV

Limang taon ang nakalipas, simula nung mangyari ang mga bagay na iyon. Maayos kong napalaki ang kambal sa tulong na din nila kuya. Sa ngayon ay limang taon narin sila, napakabibo nilang dalawa at napakagwapo't napakaganda. Nagising ako dahil may humahalik sa mukha ko, minulat ko aking mga mata at bumungad ang kambal ko.

Rafa & Ella: Good Morning Mommy *While kissing the face of Sara*

Bumangon naman ako tsaka hinalik-halikan din sila sa mukha.

Sara: Good Morning too sweeties, ang aga niyo naman nagising.

Ella: Eh mommy first day of school namin today, we can't be late.

Sara: Ai oo nga pala, eh naghilamos na ba kayo?

Rafa: Yes po mommy, We'll just wait you in the kitchen.

Author: Oh pak englishero't englishera ang kambal.

Sara: Okay.....pero mga anak huwag masyadong mag-english ha, dapat matuto rin kayong mag tagalog, mag bisaya ganon. Diba palagi naming sinasabi sa inyo.

Rafa: Eh mommy

Sara: Rafa.

Ella: I stan to kuya

Sara: Ella

Sumimangot naman sila, napasinghap nalang ako.

Sara: Okay sige na, go to kitchen na.

Rafa & Ella: Okay mommy, I love you.

Sara: I love you too sweeties.

Lumabas na nga sila ng kwarto, tinignan ko lang sila. Hindi ako makapaniwala na anak ko sila. Si Rafa may namana naman siya konti sa ugali ko, Si Ella naman, naku hindi ko alam, yung mata niya namana niya sa ama nila, pati ugali, kamukha niya din inshort girl version niya, lakas talaga ng dugo nung ama nila.

Tumayo na ako tsaka pumunta sa C.R para maghalimos, pagkatapos ay bumaba na ako at dumeretso sa kusina.

Pulong: Maayong buntag (Magandang Umaga)

Sara: Maayong buntag usab (Magandang umaga din)

Kumain na kami nga kami, pagkalipas lang 30 minuto ay tapos na kami kumain. Nagsipaalam na kami para maligo, pagkatapos ko mapaliguan at mabihisan ang kambal ay naligo narin ako. Pinaghintay ko muna sila sa salas. Pagkatapos ko maligo at magbihis ay lumabas na ako.

Sara: Tara na mga anak.

Isinuot na nila ang kanilang mga bag at pumunta na sa kotse. Sa loob ng limang taon ay nakapundar rin kami ng isang kotse.....Si kuya na ang nagdrive.

*After 10 minutes*

Nakarating na kami sa school na papasukan ng kambal. Lumabas kaming tatlo mula sa kotse.

Sara: Mag-ingat ang kambal ko ha, huwag makikipag-away. Makipagkaibigan kayo okay?...Susundin kayo ni tito Baste, okay?......Atsaka nga pala yung lunch niyo ha.

Rafa & Ella: Yes mommy

Sara: Sige na, pasok na kayo sa loob.

Hinalikan naman nila ako sa pisngi at pumasok na nga sila, bumalik narin ako sa kotse. Habang nasa daan kami.....

Pulong: Dili ba nimo isulti kung kinsa ang ilang amahan? (Hindi mo ba talaga sasabihin sa kanila kung sinong ama nila?)

Sara: Dili kana, mas maayo kung wala sila kahibalo. Dili ko gusto nga naa pa silay koneksyon sa ilang amahan (Hindi na, mas mabuti nang hindi nila malaman. Ayoko ng magkaroon pa sila ng koneksiyon sa ama nila)

Pulong: Sige, kung mao na imong desisyon suportahan ka namo (Sige, kung iyan ang desisyon mo susuportahan ka namin)

Napasinghap nalang ako tsaka tumingin sa bintana. Pagkalipas lang ng 30 minuto ay nakarating na kami sa bayan, hinatid ako ni kuya sa coffee shop na pinagtratrabahuan ko.

Sara: Pag-amping igsuon (Ingat ka kuya)

Pulong: Pag-amping usab, pauswaga ang trabaho (Ingat ka din, pagbutihin ang trabaho)

Tumango nalang ako bilang tugon tsaka lumabas ng kotse. Pumasok na ako sa coffee shop.

End of Chapter.

Good Morning Everyone
Blessed Sunday
❤💚✌👊