Hiding the Twins of Ferdinand Marcos Jr.

Chapter 88

Sara's POV

Para akong binuhusan ng malamig tubig nang sabihin ng dating secretary ni Bongbong na buntis ito at si Bongbong ang ama.

Napaiyak nalang ako pagkatapos sabihin iyon ng dati niyang secretary mula sa phone. Maya-maya pa ay pumasok si Rafa at Ella dito sa kwarto, dali-dali ko namang pinunasan ang luha ko.

Rafa & Ella: Mommy *Hug Sara*

Rafa: Mommy are you crying?

Sara: Ha? H-hindi nak, napuling lang si mommy.

Rafa: Oh okay mommy. By the way mommy, daddy is downstairs po.

Sara: Ha?

Yun na lang ang tanging naging reaksiyon ko kahit alam ko naman na pupunta siya dito dahil doon sa nalaman ko.

Ella: Yes mommy, daddy is downstairs. She wants to talk to you daw po then you are going somewhere daw po mommy.

Napasinghap nalang ako tsaka nagsalita.

Sara: Sige pero huwag kayong lalabas ng bahay ha

Ella: Where are you going mommy?

Sara: Ahmm m-may importante lang kaming pupuntahan ng d-daddy Bong niyo.

Rafa: Okay po mommy.

Pagkatapos nun ay nag bihis na ako at bumaba na. Pagkakita niya palang sa akin ay lumapit na siya kaagad.

Bongbong: Sara let me explain. Walang nangyari sa amin ni Pearl.

Sara: Huwag dito Bong *Serious voice*

Umalis na kami sa bahay pagkatapos ay dinala niya ako sa viewpoint. Sabay kaming lumabas ng kotse. Lumayo naman kami sa kotse.

Bongbong: Sara let me explain. Wala nangyari sa amin ni Pearl.

Nang marinig ko iyon, kusang tumulo ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan.

Sara: Huwag ka ng magsinungaling Bong. *Crying*

Bongbong: Sara please, believe me. I can't do this to you.

Tinignan ko siya at naiiyak narin ito.

Bongbong: Please Sara, I can't do this to you, I love you more than my life. *Hug Sara*

Tinulak ko naman siya tsaka ako nagsalita ulit.

Sara: Panagutan mo siya.

Bongbong: No, hindi puwede yon, hindi ako ang ama ng dinadala niya.

Sara: Panagutan mo siya at itigil mo na ang panliligaw sa akin.

Bongbong: What? No!!!

Sara: Para sa ikakabuti ng lahat. Itigil mo na ang panliligaw mo sa akin. Pagtuunan mo nalang ng pansin ang magiging anak niyo.

Bongbong: Sara

Sara: Bong please tama na.

Niyakap niya ako ulit pero sa oras na iyon hinayaan ko na.

Bongbong: I love you so much Sara. I Promise, I'll fix it. I’ll find out the truth, I’ll make sure to find out who the real father of Pearl’s pregnancy is.

Humiwalay siya sa yakap, hinawakan niya ang pisngi ko tsaka pinunasan ang luha ko.

Bongbong: G-gusto mong tumigil ako sa panliligaw sayo? S-sige kung yan ang gusto mo, gagawin ko. But when I fix this mess, let me court you again.

Tumango nalang ako bilang sagot. Hindi ko siya tinignan. Tinanggal ko ang kamay niyang nasa magkabilang pisngi ko tsaka umatras.

Bumalik na ako sa kotse. Pilit kong pinunasan ang luha kong ayaw talaga tumigil. "Sara tama na, matatapos din ito" sabi ko sa isip ko.

Pagkalipas lang ilang minuto, bumalik na din si Bongbong sa kotse. Pinaandar na niya ito at umalis na. Wala kaming kibuaan habang nasa daan, hanggang sa makarating kami sa bahay. Lalabas na sana ko ng magsalita siya.

Bongbong: Sara, hayaan mo akong magpaalam sa mga bata. Ayokong bigla nalang hindi magpapakita sa kanila. Please....

Tumango nalang ako bilang tugon tsaka lumabas na. Sakto naman na lumabas ng gate ang kambal.

Rafa & Ella: Mommy *Hug*

Rafa: Mommy what happened to your eyes?

Sara: I-ito yung napuling kanina anak.

Rafa: Oh okay mommy, as well as daddy napuling din?

Hindi ako nagsalita, bigla namang nagsalita si Bongbong.

Bongbong: Rafa Ella, c-come to daddy.

Lumapit naman sila, ipinantay ni Bongbong ang kanyang sarili sa kambal. Napatingin siya sa akin bago siya nagsalita pagkatapos ay ibinaling niya ulit ang tingin sa kambal.

Bongbong: Listen, daddy will be gone for a long month.

Rafa & Ella: Long month? Why?

Bongbong: Daddy will just take care of something and after that we will meet again.

Ella: How many months daddy?

Bongbong: 10? 11?

Ella: What? That's too long daddy. *Crying*

Bongbong: Ella don't cry please. I don't want to see you cry. *Wipe Ella's tears using hand*

Rafa: Ella is right daddy, that was too long *Crying*

Bongbong: I know but----

Rafa & Ella: No!!!!!!!

Sara: Rafa Ella

Ella: No!!!!!!

Tumakbo si Ella sa loob, ganoon rin ang sinabi ni Rafa at tumakbo din sa loob. Tumayo na si Bongbong.

Sara: Kita mo kung anong ginawa mo, pati mga anak ko nadamay na. *Angry*

Bongbong: I'm sorry

Sara: Hindi mapapawi ng sorry mo ang nangyari Bong. Alam mo mas mabuting umalis kana.

Bongbong: Sara.

Sara: Umalis kana!!!!!

Hindi siya kumilos. Napayuko nalang siya.

Bongbong: I'm sorry kung ganyan kana sa akin. Pangako ko pag naayos ko ito. Babalikan kita at itutuloy ang panliligaw ko sayo. I love you Sara.

Mabilis siyang lumapit sa akin tsaka hinalikan ako sa noo. Agad na siyang sumakay sa kotse niya at pinahuhurot ito.

Agad na rin akong pumasok sa loob at nadatnan kong nasa salas ang kambal, umiiyak parin sila. Kasama nila sina kuya Pulong at ate Lily. Nakakandong si Rafa kay kuya habang nakayakap. Ganoon din si Ella kay ate Lily. Lalapitan ko na sana sila ng pigilan ako ni kuya.

Pulong: Sara huwag muna, hayaan mo muna sila. Masyado silang nabigla sa nangyari.

Napasinghap nalang ako. Nagkatingin nalang kaming tatlo.

Wala na akong nagawa, pumunta nalang ako sa guest room para mahimasmasahan. Narinig ko pa ang sinabi ng kambal habang paakyat ako.

Ella: 11 months? that's too long. *Sniff*

Rafa: Matagal naming hindi makikita si daddy. *Sniff*

Nang marinig ko iyon ay dali-dali na akong pumasok sa guest room .Naibagsak ko ang bag at katawan ko sa kama. Napahilamos nalang ako mukha ko at napasabi ng....

"Ano ba itong pinasok mong gulo Bongbong, bakit kailangang madamay ang mga anak ko"

End of Chapter.

Goodmorning Everyone
✌👊❤💚