Hiding the Twins of Ferdinand Marcos Jr.

Chapter 55

*Davao City*

*7 months passed*

Sara's POV

Pitong buwan ang nakalipas simula nung makipaghiwalay ako kay Bongbong at Pitong buwan narin akong buntis. Sinamahan ako ni Baste na nagpa-ultrasound nung isang araw at nalaman ko na kambal ang pinagbubuntis ko at higit pa doon ay masayang-masaya ako dahil lalaki at babae ang mga magiging anak ko. Naoperahan na din si Nanay, sa awa ng diyos naging matagumpay ang operasyon niya. Sinabi ko sa pamilya ko na buntis ako pero hindi naging madali ito.

****************************************

Flashbacks

Pagdating ko ng Davao, akala ko magiginhawaan ako pero bakit ganon, ang bigat sa dibdib. Pumunta ako ng manila para maghanap ng trabaho, nakahanap naman ako pero iba ang nangyari. Nandito kami ngayon sa salas, sinesermonan ako ni kuya.

Pulong: Unsa imong giingon? buntis ka? (Ano sabi mo? buntis ka?)

Sara: Sorry kuya, sorry *Crying*

Pulong: Unsa may nahitabo sa giestoryahan nga si Sara, nganong wala man ka motuman (Anong nangyari sa pinag-usapan Sara, bakit mo hindi mo sinunod)

Sara: Sorry kuya, wala nako tuyoa (Sorry kuya, hindi ko sinasadya) *Crying*

Pulong: Kinsa ang amahan? (Sinong ama?)

Sara: Akong B-boss pero naay pamilya (B-boss ko pero may pamilya siya)

Nagulat kami ni Baste ng kunin ni kuya ang vase at hinagis sa Pader.

Baste: Igsoon, igo na (Kuya ano ba, tama na)

Pulong: At may sabit pa, ano nalang sasabihin ng mga kapitbahay sayo. *Shout out and Angry*

Sara: Magpa-abort na lang ko (I-ipapalaglag ko nalang)

Pulong: Unsa? Dili. (Ano? Hindi)

Baste: Ate

Naging mahinahon naman ang boses niya ng sabihin ko iyon.

Pulong: Dili nimo kana ipa-abort, kung buhaton nimo kana murag gipatay nimo ang imong kaugalingong anak. Ipadayon nimo kana, tabangan ka namo sa pagpadako sa imong anak (Hindi mo ipapalaglag iyan, pag ginawa mo iyan parang pinatay mo narin sarili mo anak. Itutuloy mo iyan, tutulungan ka naming palakihin ang anak mo)

Napatingin nalang ako sa kaniya, nagulat ako ng yakapin niya ako, yumakap narin sa akin si Baste.

Sara: Salamat kuya, salamat. *Hugged back*

Pulong: Mao na, ayawg hilak nga makapasakit sa bata. (Tama na, huwag ka ng umiyak nakakasama iyan sa bata) *wiped away Sara's tears with her thumb*

End of flashbacks

**************************************

Natigil ang pag-alala ko doon ng may tumabi sa akin, si kuya. Nandito kasi ako sa hardin.

Pulong: Morag lawom ang among gihunahuna ah (Mukhang malalim ang iniisip natin ah)

Sara: Ipagawas lang ni (Papahangin lang naman)

Pulong: Sigurado ka ha, baka naman iba iyan.

Sara: Kuya *death glared*

Pulong: Oh sorry sorry

Sara: Asa ang baste? (Nasaan si Baste?)

Pulong: Nagtabang si mama sa pagluto. (Tinutulungan na magluto si Nanay)

Sara: Total naa ka diri, panitan ko ug mangga, mao na akong himo kanunay pag himo ug sauce (Total nandito ka naman ipagbalat mo nga ako ng mangga, gawa kana rin nung sawsawan yung palagi kong ginagawang sawsawan)

Pulong: Aw, gisugo ko, adto ta. (Aba inutusan pa ako, sige na nga) *Pabulong at napahimas sa batok*

Sara: Aduna ka bay gisulti? (May sinasabi ka?) *death glared*

Pulong: Ah wala man, huwata lang, bye madam (Ah wala wala, sige hintayin mo nalang, bye madam)

Magsasalita pa sana ako ng kumaripas na siya ng takbo papunta ng kusina, napasinghap nalang ako tsaka hinimas ang tiyan ko. "Dalawang buwan nalang mga anak masisilayan niyo na ang mundo, mahal na mahal ko kayo kambal".

End of Chapter.

Good Evening Everyone
❤💚✌👊