SOLD TO THE BILLIONAIRE

CHAPTER 7

Uwing-uwi na ako pero ayoko namang wala siyang maabutan dito na maging dahilan na naman ng tampo niya—kung matatawag nga ba 'yong tampo.

Talaga bang busy siya sa trabaho niya? And speaking of his work, hindi ko alam kung anong negosyo ang pinapatakbo ni Casper. Hindi rin naman ako nagtanong dahil naisip ko na hindi na 'yon p'wedeng usisain. Though, is he really busy with his work? O baka naman ibang trabaho ang pinagkaka-abahalan niya ngayon?

Kung alin man sa dalawa, hindi ko alam.

Nanatili pa ako doon ng tatlumpong minuto para hintayin siya pero bigo ako. Kumakalam na ang sikmura ko dahil hindi ako kumakain tuwing pumapasok sa trabaho dahil gusto kong kumain tuwing uwian. Alas onse na ng gabi at hindi parin dumadating si Casper.

I waited ten minutes for him to arrive but he didn't showed up. Sa mabigat na pakiramdam, umalis ako sa pub at nagsimulang maglakad patungo sa paradahan ng jeep nang biglang tumunog ang message alert tone ng phone ko. Nabuhayan ako ng loob at mabilis itong kinuha para basahin ang mensahe.

From: Green eyes Billionare
Casper is busy licking my pvssy. Go home in your own.

Umawang ang labi ko sa gulat at pikit matang dinelete ang mensaheng natanggap. Suminghap ako at binalik sa bag ang phone habang nakakuyom ang kamay sa gigil.

"That brute."

So that's why! Kaya pala hindi niya ako masundo dahil abala ito sa pag kain ng kipay ng bagong babae niya. Ano pa nga bang nakakagulat? Casper is a casanova. At mas lalong umuusbong ang gigil ko sa kanya nitong mga nakaraang araw dahil napapatunayan lang 'yon ng hinala ko na nakikipagtalik lang ito sa iba.

Iyong pagtatampo niya? Maybe that's an act to capture me. Muntik na akong sumuko at kausapin siya pero sa mensaheng natanggap ko, biglang nagbago ang isip ko.

Mga babaero nga naman.

Kahit malalim na ang gabi at walang masyadong sasakyan na dumadaan ay naghintay parin ako ng masasakyan. Nagpupuyos ako sa galit dahil sinayang ko lang pala ang isang oras ko sa kahihintay. Samantalang siya, umaakyat na sa langit. Sana sa susunod literal na langit na ang akyatin niya.

After ten minutes, a taxi stopped in front of me. Lihim akong nagpasalamat at nagpahatid sa subdivision. Habang nasa biyahe, nakasimangot ako at para akong bulkan na malapit ng sumabog sa inis. Kaya nang makarating sa subdivision, mabilis akong bumaba at nagbayad bago pumasok matapos kong ipakita ang required ID sa guard. Hindi basta-basta ang subdivision na kinatitirikan ng bahay ni Casper dahil hindi ka makakapasok kung wala ang pangalan mo sa record nila. That's awesome.

Ilang minuto akong naglakad hanggang makarating sa bahay niya. Mas lalo akong napasimangot nang makitang walang tao doon. Malaki nga ang bahay pero wala namang buhay.

Napabuntong hininga at napailing ako bago nagsimulang kumilos sa kusina para kumain. Kanina pa kumakalam ang sikmura ko sa gutom at hindi naman ako p'wedeng matulog agad dahil kailangan kong matunawan. Kaya matapos kumain, pumunta ako sa gilid ng swimming pool at humiga sa lounger doon. Ang madilim na langit ang sumalubong sa paningin ko at ni isa ay walang bituin na nagpakita. It's gloomy huh?

I didn't know how long I stayed there but I fell asleep after staring at the dark sky. Sa muling paggising ko, nasa kwarto na ako at bigla akong nagtaka kung bakit ako nakarating dito. I ransacked my mind to remember but nothing. Ang huli kong naalala ay nakatulog ako sa lounger.

Bigla akong napatingin sa pinto nang bumukas ito at iniluwa doon si Casper na may bitbit na tray ng pagkain.

"Good morning. Breakfast?"