ကမ္ဘာပျက်ကပ်၌ ကျောင်းကျောင်း နေ့တိုင်း ရုန်းကန်နေရတယ် 🍀ဘာသာပြန်✓✓✓

/27/

Unicode

လူငယ်ရဲ့ မိသားစုနာမည်က ကောင်း၊သူ့နာမည်က ကျွင့်ရှန်း။

သူ့ဦးထုတ်ကိုချွတ်လိုက်တော့ အနည်းငယ်နူးညံ့သိမ်မွေ့တဲ့ မျက်နှာက ထွက်ပေါ်လာသည်။ယဉ်ကျေးပြီး ရှိုးတိုးရှန်းတန်း ဖြစ်နေ၏။

အဘွားရဲ့ နာမည်ကတော့ သဘာ၀ကျစွာပဲ အမေးခဲ့တဲ့အတွက် "အဘွား " ဟု ခေါ်ရုံသာ ။

" ငါတို့မှာ စွမ်းရည်မရှိပါဘူး၊ ငါတို့က သာမန်လူတွေပါ"

ကောင်းကျွင့်ရှန်း က ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်နေပြီး စွမ်းအားပြည့်တဲ့ နီးယန်နဲ့ ရင်ဆိုင်ရတော့ အနည်းငယ်စိုးရိမ်နေ၏။

ကမ္ဘာပျက်ကပ်နေ့များတွင် မည်သည့် စွမ်းရည်မှမရှိဘဲ အသက်ရှင်သန်နိုင်ဖို့ ခက်ခဲလှသည်။ကောင်းမွန်တဲ့ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခွန်အား သို့မဟုတ် အသက်ရှင်သန်ရေးအတွက် တိုက်ခိုက်နိုင်မှု သို့မဟုတ်ပါက ကောင်းမွန်တဲ့ ကံတရား ရှိသည်မှ လွဲ၍ပင်။

သိသိသာသာကို ကောင်းကျွင့်ရှန်းက ကံကောင်းမှုကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ သူမျိုးဖြစ်၏။

"ကျွန်တော် ၊ ကျွန်တော်တို့က မြောက်ပိုင်းအခြေစိုက်စခန်းကို သွားမလို့ပါ"

ကောင်းကျွင့်ရှန်က သေနတ်တစ်လက်ကိုင်ထားတဲ့ နီးယန်ကို စိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေပုံရပြီး သူစကားပြောတဲ့အခါ နေရခက်နေသည်။

နောက်ပိုင်းစကားမှာ အလွန်နူးညံ့သော်လည်း အနည်းငယ် အလျှင်စလို နိုင်နေ၏။" ကျွန်တော်က ကျွန်တော့်ကောင်မလေးနဲ့ ကွဲသွားလို့ ၊သူမကို ရှာချင်တာ ပါ"။ စိုးရိမ်ကြောင့်ကြမှုက အတော်လေး သိသာလို့နေ၏။

စားပွဲပေါ်တွင် လက်တစ်ဖက်တင်ကာ နီးယန်‌ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ လုရှီမင်က သူ့ရဲ့ကျောက်စိမ်းဖြူ လက်‌ချောင်းတွေကို ခပ်ဖွဖွခေါက်နေ၏။သူ့အသံက အတော်လေး ကြည်လင်နေပေမယ့် ထိုအသံရဲ့ အောက်မှာ ကောင်းကျွင့်ရှန်းဟာ ပိုလို့ပင် စိုးရိမ်လာ၏။

"မင်းကောင်မလေးက မြောက်ပိုင်းအခြေစိုက်စခန်းမှာလား?"

လုရှီမင် ရုတ်တရက် မေးလာသည်။