The Stars Above Us (Louisiana Series #2)

Kabanata 33

33 – Choose

"Nakausap na namin si Mr. Armendarez, miss. Nakausap din siya ni Sir Caleb. Hindi na nga tuloy ang kasal."

Bumuntong-hininga si Walter habang kumakain ng Mangga. I didn't react to what he said. Hindi ko pa rin naman kasi sinasabi sa kanila ang nangyari. Ngayon ay pinuntahan pa nila akong lahat dito dahil sinabi ni Tyler na uuwi na sila. Ang iba sa kanila ay ayaw pa.

"Sayang naman. Ang ganda pa naman ng mga ideya ni Miss Noelle."

Siniko ni Brenda si Girly at bumulong. "Ano ka ba? Si miss nga ang bet natin, hindi ba?"

Pilit kong pinigilan ang tawa ko. Umangat ang kilay ni Tyler nang marinig iyon. He was sitting beside me. Medyo malayo nga lang dahil takot na matamaan ang cast sa braso ko. Hindi pa rin tinatanggal ang IV ko.

"Kailan ka nga pala makakalabas ng hospital, miss? Ayaw kasi naming bumalik ng Maynila na hindi ka kasama."

Nagkibit-balikat ako. "Hindi ko pa rin alam. Baka hindi na rin ako makasabay sa inyo, pero susunod naman ako."

Tumango si Fritz at ngumuso. Nakikain din siya ng Mangga. "Ayoko pang bumalik ng Maynila, e. Stress ako tuwing naroon ako."

"Tikim ka nga nang tikim sa pagkain sa kusina, stress ka pa?" Pang-aasar ni Girly.

"Stress eating! Bakit, masama?"

Lahat sila ay natawa, kahit na ako. Nang bumaling ako sa salaming bintana ay nakita kong nakasilip si Caleb doon. Lumabas kasi siya nang dumating ang mga bisita ko. I smiled at him and glanced to my team.

"Mas mabuting mauna na kayo. Pangako ko namang hindi ako magtatagal dito at susunod agad. Isa pa, maraming trabaho ang naiwan sa Maynila."

"Sige po, miss.." tango ng isa sa kanila. "Baka mamaya ay mag-impake na kami, kung ganoon."

"Bukas na agad ang alis?"

"Oo. Magtatagal pa ba tayo?"

"Puwede naman tayong mag-request? Another two days pa."

Umiling ako habang natatawa. Masyado nang matagal ang inilagi namin dito. Matagal na rin ang bakasyong naibigay sa kanila. Isa pa, mas kakailanganin na sila sa Manila ngayon.

"Huwag na nating abusuhin ang kabaitan ni Mr. Armendarez. Bumalik na kayo ng Maynila at ayusin ang trabaho. Kapag balik ko ro'n, ililibre ko kayo ng dinner."

"Ayan ang gusto ko." Palakpak ni Walter.

Nang mapagdesisyunang umuwi na ay nagsi-tayuan na silang lahat. Tyler glanced at me and smiled. Marahan niyang hinawakan ang buhok ko.

"Ikaw na muna ang bahala, Tyler."

He nodded and me. Ngumiti ako pabalik kahit na nakikita kong marami siyang gustong itanong. I just can't say it now.

"I don't know what happened but I have a feeling because I saw the other room."

I sighed. "Mahabang kuwento.. Malalaman mo rin pagbalik ko ng Maynila."

"Mag-ingat ka rito. Magpagaling ka agad."

"Maraming salamat, Tyler."

Sinundan ko sila ng tingin hanggang sa makalabas ang iba. Nang pumasok si Caleb ay nasalubong niya si Tyler. He just nodded at him when Tyler tapped his shoulder.

"Ikaw na ang bahala rito, Caleb."

"Thanks."

Nang tuluyang sumara ang pinto ay sa akin siya dumiretso. He sat down on the side of the bed and fixed my hair. Tinitigan ko siya habang ginagawa iyon. Nanatili lang talaga siya sa labas ng kuwarto habang may bisita ako at hindi umalis.