ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

147

၁၄၇။ လိပ်ကြီးတွေ ဖမ်းမယ်

လင်းချင်းသည် နေကာမျက်မှန်ကိုတောင် ချွတ်ကြည့်ရသည့်အထိ ဖြစ်သွားသည်။ ထိုလိပ်များသည် အကောင်သုံးဆယ် လေးဆယ်လောက်ရှိကာ မြက်ခင်းတွင် ပြေးနေသည်မှာ ယုန်တွေထက်တောင် မြန်သေးသည်။

ထိုလိပ်များသည် လက်ဆေးစင်လောက်ကို ကြီးမားကာ ပြေးနေစဉ်တွင် သူတို့သည် မြက်ခင်းကို ၃၀စင်တီမီတာ ၄၀စင်တီမီတာလောက် ဖိထားနိုင်သည်။ ဒီနေရာတွင် သူမအား စားနိုင်သည်အရာထဲမှ ဆွဲဆောင်နိုင်သည်က ယုန်လိုအမြန်ပြေးနေသည့် ထိုလိပ်များပင်။

ထိုငါးများသည် ဒီလိုမြန်သည့် လိပ်များထံတွင် အစားခံရခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သူတို့သည် ခြုံတောသို့ မရောက်ခင် ဒီလိပ်များက အမီလိုက်လာသည်။ ငါးတစ်ကောင်ကို လိပ်အချို့က ဦးတည်လိုက်နေကာ လိပ်များ၏ ပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် သူတို့ထံမှ ထူးဆန်းသည့် သွားချွန်ချွန်များသည် ငါးများ၏ကိုယ်ထဲကို စိုက်ဝင်သွားသည်။

ထိုငါးများတွင် အကြေးခွံထူထူရှိသည်။ လင်းချင်းသည် သူတို့၏အကြေးခွံက အရမ်းထက်မည်ကို ပြောနိုင်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် မြေပြင်တွင် ပြေးနေနိုင်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း လိပ်သွားများထံတွင်တော့ ဒီအကြေးခွံများသည် အသုံးမဝင်ပေ။ ထိုငါးအကြေးခွံများကို လိပ်များသည် ကြေသွားအောင် ကိုက်လိုက်သည်နှင့် ငါးသွေးများက နေရာအနှံ့ထွက်လာသည်။ မကြာခင်တွင် လိပ်များသည် ငါးများကို တစ်စစီ စားပစ်လိုက်တော့သည်။ ထိုငါးများသည် လိပ်များဆီမှ ရုန်းနေသည်ကိုကြည့်ရင်း လင်းချင်းတောင် နာကျင်လာသလို ခံစားရသည်။

ထိုငါးများသည် အရွယ်အစားကြီးသော်လည်း လိပ်အုပ်၏ တိုက်ခိုက်မှုအောက်ကနေ မရှင်နိုင်ပေ။ ထို့အပြင် ဒီငါးများသည် ခြေထောက်ရှိကာ ကြီးနေသည်က လွဲလျှင် အရင်ခေတ်က ငါးများနှင့် သိပ်မကွာပေ။ တစ်ဖက်တွင်တော့ လိပ်များသည် အကုန်ကြောက်ရမည့် တောက်ပကာ ချွန်ထက်နေသည့် သွားများရှိနေကာ အကိုက်ခံရလျှင် ငရဲကျနေသလို ဖြစ်မှာပင်။