ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

184

၁၈၄။ ဇွန်ဘီဘုရင်ကို ရှာခြင်း

လင်းချင်းသည် ပေါ့ပါးစွာရွေ့လိုက်ပြီးနောက် ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

လုတုယောင်သည် ဘေးကိုရှောင်လိုက်စဉ် လင်းချင်းကို သတိအပြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သော်လည်း ထူးဆန်းသည့် ကတုံးကို အစတောင်ရှာမရအောင် မတွေ့တော့ပေ။ သူတို့သည် ဒီတစ်ကြိမ်တော့ တကယ်ဒုက္ခရောက်ပြီကို သိလိုက်သည်။ ရန်သူသည် ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ တိုက်ခိုက်သည်။ သူ့လူများကို သူပြန်ကြည့်သည့်အခါ လုံးဝမလှုပ်ရှားတော့သဖြင့် သူဆိုးဝါးသည့် ခံစားချက်ကို ရလိုက်သည်။ လင်းချင်း၏ မျက်နှာကို မမြင်လိုက်သလို မှောင်နေသဖြင့် နေကာမျက်မှန်နှင့် ကတုံးဆိုသည်ကလွဲလျှင် သူဘာကိုမှ မသိလိုက်ပေ။ ထို့ကြောင့် ပုံမှန်အရပ်ရှိသည့် ယောက်ျားတစ်ယောက်ဟုသာ ထင်လိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် ဘာမှမသိသည့် လုတုယောင်နောက်တွင် လင်းချင်းက ရပ်နေပြီ။ သူမ၏ ကိုယ်ပျောက်လက်များဖြင့် သူ့ခေါင်းကို နောက်ကနေရွယ်လာကာ သူနှင့်မီတာတစ်ဝက်လောက်ပဲ ဝေးချိန်ရောက်မှ ကိုယ်ပြန်ဖော်လိုက်သည်။ ပြန်ပေါ်လာသည်နှင့် လင်းချင်း၏ လက်သည်းများသည် လုတုယောင်၏ ခေါင်းကိုထိုးဖောက်လိုက်သည်။

လုတုယောင်သည် သူ့နောက်ကျောက အေးသွားပြီးနောက် ခေါင်းကိုနောက်ကနေ ထိုးခံလိုက်ရသည်။ သူမျက်လုံးများသည် ပြူးကျယ်နေကာ ဘာဖြစ်မှန်းသိပုံမရပေ။

လင်းချင်းသည် သူမ၏လက်ကိုပြန်ထုတ်လိုက်သည့်အခါ သူမ၏လက်ထဲတွင် ခပ်ဖျော့ဖျော့လေး တောက်ပနေသည့် အမြူတေတစ်ခုကပါလာသည်။

ဒုန်း!

လင်းချင်းလက်ထုတ်လိုက်သည့်အခါ လုတုယောင်၏ကိုယ်ကြီးသည် မြေပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားသည်။ လင်းချင်းသည် ခေါင်းမော့ကာ အခြားသူများသည်လည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း ပျောက်ကွယ်နေသည်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ၏လက်ကိုဝေ့ယမ်းလိုက်သည့်အခါ မြူခိုးနက်များသည် သူမ၏လက်ထဲသို့ ပြန်ရစ်ခွေကာ ရောက်လာကြသည်။

ထို့နောက် လင်းချင်းသည် မြေပြင်ပေါ်တွင် လဲနေသည့် လုတုယောင်ကို လက်ညိုးထိုးလိုက်သည်။ သူမ၏လက်ညိုးညွှန်ရာအတိုင်း မြူခိုးနက်များသည် လုတုယောင်၏ကိုယ်ကို မြိုချနေသလို ရစ်ပတ်သွားသည်။