ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

117

၁၁၇။ ရှင်းပြမရတဲ့ ပျောက်ကွယ်မှု

လုံချင်းယင်သည် သူ့ကိုအေးစက်စွာကြည့်ကာ လင်းချင်းဘက်သို့ မျက်နှာလှည့်ကြည့်သွားသည်။ ဘာစကားမှ မပြောသော်လည်း တူယွမ်ရှင်း၏လက်ထဲသို့ စာရွက်ပိုင်းကို ပေးလာသည်။ သူမမဖြေချင်တာ မဟုတ်ပေ။ အဖြေကို မသိခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

သူမသည် သံလုံးကြီးက သူမခေါင်းပေါ်ပြုတ်ကျလာကာ သေတော့မည် ထင်သည့်အချိန်တွင် သူမ၏လက်မောင်းကို တစ်စုံတစ်ယောက်က ဆွဲလိုက်ကာ မျက်လုံးများ ဝေဝါးသွားသည်။ ထို့နောက် သူမသည် ရေကန်ဘေးတွင် ရပ်နေကြောင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမဘာမှမပြောခင် သူမ၏အရှေ့က ဇွန်ဘီသည် စာအုပ်ထဲတွင် စာအချို့ရေးပြကာ သူမလက်ထဲထည့်ပြီးနောက် ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

သူမအသိဝင်လိုက်သည့်အခါ သူမအသက်ရှင်နေသေးကြောင်း သိလိုက်သည်။ သူမစာမဖတ်ခင် အသံကြား၍ ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဇွန်ဘီက ထပ်ပေါ်လာသည်။ ဇွန်ဘီသည် ရေထဲသို့ တစ်ခုခုအား ပစ်ချလိုက်ပုံရကာ ကန်ရေသည် လှုပ်ခါသွားသည်။ ထို့နောက် ကန်ထဲတွင် လူတစ်ယောက်ရေနစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုသူသည် သူမနှင့်အတူ ယှဉ်တွဲကာ တိုက်ခိုက်နေသည့် တူယွမ်ရှင်းပင်။ တူယွမ်ရှင်း၏ မျက်နှာထက်က စိတ်ရှုပ်မှုနှင့် စိတ်သက်သာရာရမှုတို့ကို မြင်သည့်အခါ သူမလိုပဲ ဒီနေရာသို့ ဇွန်ဘီက ခေါ်လာတာ ဖြစ်မည့်အကြောင်း သိလိုက်သည်။

လင်းချင်းသည် ကန်ဘေးတွင် ရပ်နေကာ မျက်လုံးမှိတ်ထားလျှက် အပြင်ကို ကြည့်နေသည်။ အခြားသူများကို သွားကယ်ဖို့တော့ နောက်ကျသွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း သူမတွေ့လိုက်ရသည်။ ချူးလီလီကို ကယ်စေချင်သော်လည်း လူသားများအပေါ် အမြင်မကြည်လင်မှုရှိနေသောကြောင့် သူမသည် သွားမကယ်ချင်ပေ။ လင်းချင်းက အကူအညီတိုင်းလိုက်သည့်အခါ ထိုနေရာမှ သူမရုတ်ချင်း ရှောင်တိမ်းလို့သာ သွားသည်။ လင်းချင်းသည် ချူးလီလီအား လူကယ်ချင်အောင် မလုပ်နိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူမနှင့်နီးသည့် ဒီနှစ်ယောက်ကိုသာ ကယ်လိုက်နိုင်တာ ဖြစ်သည်။ အခုအချိန်တင်တော့ ကျန်သည့် အဖွဲ့သားများသည် ဟောင်ဝူ၏ မီးနဂါးကြောင့် သို့မဟုတ် နောက်က လက်နက်ပြည့်စစ်သားများ၏ သေနတ်တို့ကြောင့် သေဆုံးကုန်ကြပြီ။