ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

79

၇၉။ ထွက်သွားခြင်းရဲ့အကျိုးဆက်

"လိမ္မာတဲ့သမီးလေး အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဖေဖေက အသစ်တစ်ကောင် ရှာပေးမယ်"
ဝူယွဲ့လင်းကို ပွေ့ချီပြီးသည်နှင့် ဝူချန်းယွဲ့သည် လင်းချင်း၏ခြေထောက်နားသို့ ခုန်ပြေးသွားသည့်ယုန်ကိုကြည့်ကာ သူ့သမီးကိုပြောသည်။

သို့သော်လည်း ဝူယွဲ့လင်းသည် ခေါင်းကိုခါကာ သူမ၏မျက်လုံးများက မီးခိုးရောင်ယုန်တွင်သာ ရှိနေသည်။ သူမသည် မငိုချသော်လည်း သူမ၏မျက်လုံးထဲမှ ပြတ်သားမှုသည် ငြင်းနိုင်ဖွယ်မရှိပေ။ ဝူချန်းယွဲ့သည် သူ့သမီးအကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိသည်။ တစ်ခုခုကို နှစ်သက်ပြီဆိုသည်နှင့် ထိုအရာသည် သူမအတွက် အစားထိုးလို့မရတော့ပေ။

ဒါပင်မယ့်လည်း သူဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ? ထိုယုန်သည် ဇွန်ဘီမအပိုင်ဖြစ်သည်။ သူ့သမီးအတွက် ဇွန်ဘီမဆီက ယုန်ပါတောင်းရဦးမှာလား? ထို့အပြင် ဇွန်ဘီမက ယုန်ကို အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်လို ထားနေခြင်းက ထူးဆန်းသည်။ အစာအတွက်ထားသင့်တာမလား?

သို့သော်လည်း သူ့အတွေးကမှန်နေမှန်းသူမသိပေ။ လင်းချင်းသည် ယုန်ကိုအစာအဖြစ် သိုလှောင်ထားရန် သူမ၏နယ်မြေထဲသို့ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ အခုတော့ လင်းချင်းသည် ယုန်ကဘာဖြစ်လို့ မပြေးဘဲ သူမဆီသို့ပြန်လာသလဲကို တွေးနေမိသည်။ ထို့ကြောင့် ဝူချန်းယွဲ့နှင့် ဝူယွဲ့လင်းကို သတိမထားမိပေ။ ဝူချန်းယွဲ့က ဝူယွဲ့လင်းကို ချီထားသည်ကို မြင်သည့်အခါ သူမသည် စာထပ်ရေးသည်။ စာရေးပြီးသည်နှင့် စာရွက်ပိုင်းကိုဖြဲကာ ကျောက်တုံးမှာပတ်ပြီး ပစ်ပေးလိုက်သည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည် သူ့သမီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ချီကာ နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းဖမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် စာရွက်ကိုဖြေ၍ ဖတ်ကြည့်သည့်အခါ

"အခု နင့်သမီးကိုနင့်ဆီ ပြန်ပေးလိုက်ပြီ။ လုံးဝကို ထိခိုက်ဒဏ်ရာရတာ မရှိဘူး။ ငါတို့ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားပြီး ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်လုပ်ရအောင်။ သွားပြီ"

ဝူချန်းယွဲ့သည် ခေါင်းကိုမော့ကြည့်သည့်အခါ လင်းချင်းက သူမရှိခဲ့သည့်နေရာမှ ပျောက်ကွယ်သွားပြီ။ သူပတ်ရှာကြည့်သော်လည်း ဇွန်ဘီမရော ယုန်လေးပါ ပျောက်သွားတာ ဖြစ်သည်။