..مقدمه..
صدای رقص برگ های پاییزی که با باد همبازی شده اند؛ مانند توده ای تاریک روح آلوده ام را میبلعد. نه شور و نه اشتیاقی در کالبد بظاهر زنده ی خود نمیابم، و من مردی سردرگم در بافت های ژولیده ی دنیایم که ترکش های درد؛ استخوان هایم را متلاشی کرده...!
تلخی اشک چشمانم را تحریک میکند برای عمری باریدن. بر روی گونه هایی که این روزها مانند تنگِ آبی خالیست، با یک ماهی قرمز کوچکی که مدت هاست جان باخته است.
سرم از تشعشع افکارم که بی مهابا، با وزنی سنگین بر روی خوشی های ته مانده ی حضورم آوار میشوند، تیر میکشد.
بوی تعفن و تنفر از قبرستانِ بی تابوت متروکه ی ذهنم بلند شده است و کیسه ی چرکین تنفسم را آلوده تر میکند و من با دمی عمیق چهارچوب دنیایم را...
صدای زنگ تکرار کنان در راهروهای پوسیده و تیره ی مغزم ، سرک میکشد. با سردی چشمانم را میبندم و آرام به دیوار ترک خورده ی پشت سرم تکیه میدهم.
-نگران سرخی نباش ببرِ من، وقت اشکای آسمونه.
رعدو برقی که با تمام وجود از عشق بر روی پاهای آسمان نعره میزند و بعد آسمانی که به حال رعد عاشق پیشه اش میگرید. پوزخندی عمیق روی لب های خشک و سفیدم جا میگیرد.
-نگران سرخی ؟ من فقط نگرانِ چشمای خیس بارونم...
•••
25 مین روز از ماهِ ژوئن - پاریس، خیابانِ سنت ژرمن
ساعت 21:00
شونه رو تو آشفتگیِ موهای بلندش گم کرد و با لبخند به گوشه گیری های دختر کوچیکش خندید.
- باشه پرنسس فردا شب باهم میریم بیرون، خوبه؟!
مِرا از دردی که به تنِ نحیفش تزریق شده بود و فرصت خوشحالی کردن رو ازش سلب میکرد، با اخمِ ظریفی روی دستی که لا به لای موهایش گم شده بود، کوبید و آروم نق زد:
- بابا داری موهام رو میکشی .
با تک خنده، نرمشِ زیادی رو به حرکاتِ آرومِ دستش تزریق کرد .
- شما خانم کوچولویِ محترم، اگه امروز با دوستات گیس و گیس کشی نمیکردی الان مجبور نبودی اینجا بشینی و از درد نِق بزنی.
- گفتم که ببخشید، آخ !
-مِرا یاد بگیر کاری نکنی که بعدش مجبور باشی به خاطرش معذرت خواهی کنی. دخترم مهم نیست بقیه چی میگن تو همیشه باید محترم و با شخصیت برخورد کنی. این رفتار ماست که مارو تو چشم دیگران میسازه.
YOU ARE READING
UnConscious | VKOOK
Fanfictionمَدهوش🃏 تهیونگ یک نویسنده ی مشهور با اسم هنریِ (آدرین هرلسون) که با دخترِ 6 ساله ش، مِرا که یادگار از همسرِ عزیزش جونگکوکه زندگی میکنه. عشقی که شش سال پیش طیِ یک تصادف جاده ایِ عمدی و سقوطش به ته دره ی عمیقِ پشت جنگل های کاج، فوت شده. حالا چی می...
