Your Childish Girlfriend

Chapter 90

Lumipas ang ilang buwan. Isang taon at ilang buwan na rin kaming hindi nagkita ni Kim. Wala kaming komonikasyon. Dahil nag diactivate ako sa lahat ng account ko sa social media at nagbago ako ng number simula nong umalis kami sa bahay namin. At dito nanirahan sa bahay ni Lola.

Sobrang saya ko dahil napakamasayahin ni Lola dahil sa anak ko. Kasi siya lang ang baby rito kaya love na love siya ni Lola. Four months na rin siya ngayon. At napakalusog rin niya. Parati siyang binabantayan ni Lola. Kahit si Mamay ay ayaw niyang ibilin si baby Aya sa kanya. Dahil gusto niyang siya lang ang magbantay. Kahit may maids naman.

Totoo pala ang sinabi nila. Kapag nabuntis ka at sobrang galit ng pamilya mo sayo. Makita lang nila ang anak mo lalambot na sila. At papatawarin kana nila.

"Lola, Mamay alis na po ako. Baka ma late ako sa klasi. First day of school pa naman" paalam ko sa kanilang dalawa. At nilapitan ang anak ko na buhat pa rin ng kaniyang Mamu Conchita."bye baby be a good girl ha? Wag e'stress si Mamu at Lola mo." hinalikan ko siya sa noo.

At tumalikod na sa kanila.

"Mag ingat ka anak!" habol sabi ni Mamay.

At sumakay sa sasakyan. Pinabalik ako ni Lola sa pag-aaral at enenroll niya ako sa isang private school malapit rito sa bahay nila. Pero pinapahatid parin niya ako sa driver niya.

Nang makababa ako, ay inayos ko ang umiform ko. At tiningnan ang gate sa eskwelahan. Iba talaga sa school na pinasukan namin. Bumuntong hininga ako at nagsimula ng humakbang papasok. This my new life right. At kalimotan ko na rin ang buhay ko noon. Agad kong nahanap ang pangalan ko. Dahil naalala ko naman siya nong tinulongan niya akong hanapan ang pangalan ko. At sabay kaming pumasom kapag first day of school. Hays kalimotan mo na yon Zaya!

Nang makapasok ako. Laking gulat ko dahil andaming nakipagkilala na clasdmates ko kahit nakita ko sa mukha nila na ang yagaman. Dahil ang mahal nitong eskwelahan na pinasokan ko. At dahil first day pa naman nakipagkilala pa kami.

Kaya nang mag lunch break. Naglakad ako papuntang canteen. The suddenly may sumulpot na magandang babae sa gilid ko.

"Hi I'm Akshita. Zaya right?" tanong niya.

"Yeah" tipid kong sagot.

"Can I join you?"

"Of course!"

Sa wakas may nahanap na rin akong kakaibiganin ngayon. Mukha ng mapanis ang laway ko kanina dahil wala ako kausap. Buti nalang nandito si Akshita.

Pumila kami sa canteen, grabi andaming mayayaman na estudyante. Kaya magkasunod kaming luminya ni Akshita nasa likod ko siya ngayo. Pero bigla akong nahilo. Kaya napahawak ako sa senntido ko. At ng tiningnan ko ang braso ko. May mukhang pasa na naman ang lumabas. Pangatlo na ito. Yung dalawa nasa hita ko ang isa ang isa naman sa tiyan. Baka na bangga lang ako nito.

"Zaya are you ok?" naalalang ani ni Akshita.

Nilingon ko siya sa likod at ngumiti.

"I'm ok, so don't worry."

"Just tell if not ok? I'll bring to the clinic"

"Ok thanks!"

Pang limang beses na siguro akong nahilo. Yung pang-apat ay halos mahimatay na ako. Buti naagapan ko pa. Agh never mind baka stress lang ito dahil wala ako masyadong tumog dahil umiiyak kapag gabi si Aya.