Your Childish Girlfriend

Chapter 16

Zaya's POV

Di ko alam kong anong sunod na nangyari. Dahil nasa kwarto na ako ng inuopahan naming rest house at nakatulala sa kisame. Ang na naalala ko lang ay umiyak ako sa harapan ni Kim at pinagtapat ang nararamdaman ko at nag walk out. Di ko na alam kong ano ang sunod na nangyari. Dumadaloy ang luha ko habang nakahiga. Tiningnan ko ang cellphone ko kong anong oras na at alas 2 na ng hapon. Bumangon ako at hinawakan ang ulo ko dahil sa sakit. Pero binaliwala ko iyon at inayos ang gamit ko at pinasok sa bag dahil sasabihin kong uuwi na kami. Medyo tahimik ang kwarto. Baka nasa labas sila.

Pagkatapos kung magligpit ay lumabas ako ng kwarto. Namilog naman ang mata ko dahil nasa sala sila lahat at tahimik na nag-uusap. Huminto si Breah sa pag-usap ng nakita ako. Tiningnan ko si Kim na tahimik na naglalaro ng cellphone at ibinalik ko ang tingin ko sa mga kaibigan ko. Tumawa naman ako.

"Wattsuuuppp?! guys bat ang tahimik niyo" at umopo ako aa hita ni Breah."yey uwi na tayo!" at tumayo ako para kunin ang bag ko.

"Zay, hihintayin natin si Tita Di otw na sila ng driver" ani Louisse.

"Ah ganon ba pasok lang ako Hahahahah" at tinalikoran ko silang lahat at ibinagsak ko ang katawan ko sa kama at umiyak.

Wala talaga siyang paki sa nararamdaman ko. Zay mag move on kana pareho lang sila ni William na gago!. Patuloy paring dumaloy ang luha ko. Mahigit isang oras akong humiga at umiiyak. Nang biglang dumating si Katey at sinabi niya nanjan na raw ang Mommy niya kaya umalis na agad kami.

Di na rin ako sumabay kina Momshie Di kasi nahihiya ako kay Kim at nasasaktan na rin. Tahimik lang ako habang tinanaw ko ang labas ng bintana. Tiningnan ko lahat ng puno na nadaanan namin. Bigla na namang tumulo ang luha ko at agad kong inalis gamit ang kamay ko. Sinandal ko ang ulo ko at patuloy na umagos ang luha ko. Bakit ba lahat ng lalaki ay di ako magustohan? I'm not ugly. Pero bakit ganon. All of them can't love me back? minsan tinatanong ko ang mga kaibigan ko kung bakit. At ang sagot naman nila baka dahil raw sa ugali kong immature at na to-turn off raw sila. Pero kong mahal mo talaga ang tao dapat tanggap mo talaga diba? kahit ano pa yan. Baka di talaga nila ako magustohan.

Kahit anong pilit ko sa sarili ko na maghintay. Pero may part parin sa akin na naiinggit sa lovelife ng mga kaibigan ko. I really hate my self dahil pati kaibigan ko ay na insecure ako. Wala akong paki kong birthday ko ngayon. This is the worst birthday ever. I wish na bumalik ako pagka bata yung tipong kalaro mo lang ang problema mo. I'm so tired of being broken because of a guy who can't love me back the way I love them.

Patuloy kung inalis ang mga luha ko. At humikbi na rin ako. Biglang lumapit at tumabi si Daisy sa akin.

"Zay everything will be ok, be brave you deserve better. Don't lose yourself because of him. Just smile like everything is fine" niyakap niya ang balikat ko.

Mag lalo naman akong umiyak at humikbi dahil sa yakap niya.

"I hope I will be ok Daisynilyn" sabay lingon ko sa kanya. Inangat niya naman ang tingin sa akin at sinamaan niya ako ng tingin.

"How many times do I have to tell you Zaya Rosevelle Delfino that I don't want you to call me that name" matalim niya parin akong tiningnan.

Mas lalo akong umiyak. Tanging boses lang namin ang rinig sa sasakyan dahil tahimik silang nakinig sa amin.

"Complete name mo naman yan ah" ngumuso ako at humikbi ako.