Your Childish Girlfriend

Chapter 45

Nasa bahay na ako. At sila Breah at Kuya naman ay umuwi mo na sa bahay nila Breah upang kunin ang gamit nila don. Dahil dito na titira si Breah. Para magkasama na kaming pumuntang school.

Si Ate naman ay nag-iimpaki na rin ng mga gamit dahil aalis na siya mamayang hapon. Tanghali kasi kami nakauwi.

Tinulongan namin siya ni Mamay. At si Mamay naman nagdadrama.

"Zen wag kang magpalalipas ng gutom anak ha?" sabi ni Mamay habang nagtutupi ng damit.

Oo ganyan talaga si Mamay napaka caring. Panay naman paalala ni Mamay kay Ate. Habang nag-iimpaki. Akala mo saan pupunta eh kila Papay naman. Haaayyyy nako ito talaga ang Mamay ko napaka OA. Speaking of OA she already knew that Kim and I are now together. Kinunchaba pa siya ni Kim. Kaya niya di niya ako pinayagan. Sinigawan ko si Mamay nong makarating ako. She laugh, that'a all. Minsan natatawa nalang ako kay Mamay dahil minsan may pagka childish siya.

Baka dito lang talaga ako nagmana sa kanya. I can still remember when I was in my younger age. We went to the Plaza together with Kuya Zian and Ate Zen. Bumili siya ng cotton candy at akala namin. Ay ibibigay niya sa amin pero kinain niya! How pathetic my Mother is. She laugh when we are crying and looking at her while eating. Tsaka niya lang kami pinakain nong natapos siya. At tumawa lang siya.

Hays that's why I can't lose my Mamay. She is the best my Mother for me. She commit mistakes but in my heart she's perfect. I look her beautiful face.

How could I live if you are not here in my side Mamay?

I can't imagine my self kong wala si Mamay. Ano nalang ang kinabukasan ko. Si Mamay lang talaga ang bravest woman I've ever incounter. Biroin mo tatlo niya kaming pinaaral. At simula nong pre-school ako hanggang ngayon ay private school ako. Sila Ate at Kuya lang ang hindi. Ngayon lang sila nakatongtong ng private school. Minsan nga binubully ako dahil kahit walang pera umutang daw para makapag-aral sa mamahaling eskwelahan.

Excuse me! Di lahat ng nag-aaral sa private school ay mayayaman nu! Hahahahhaha. Si Mamay ang tagapag-tanggol sa amin pag may nang aapi sa amin. Siga yung tumayong Nanay at Tatay. Siya lang yung kumayod mabuhay lang kaming magkakapatid. At makapag-aral.

Maganda na nga ang Mamay ko. May mabuting puso parin ito. Hindi man kami lumaki sa yaman at buong pamilya. Masaya naman kamo dahil sa Mamay naming maganda at mabait. Kahit nag-aawah kami niyan mahal ko yan. Mas ko siya kesa kay Kim, hahahha wag niyo sabihin ha? Magagalit yon.

Hinatid na namin si Ate Zen sa labas dahil sinundo siya ni Papay.

"Ingatan mo yung anak ko Zelestro. Totokan mu iyan 24/7 pag may nangyari jan malilintika ka!" singhal niya kay Papay.

"Anak ko rin ito, kaya dapat ingatan ito ng maigi" sagot naman ni Papay at pumasok na ng sasakyan.

Kumaway si Ate at tsaka pumasok na rin. Umiiyak si Mamay. Kaya niyakap ko naman siya.

"May, nandito pa naman kami" sabi ko at yakap ko parin siya ng mahigpit.

"Nako Zaya mawala lang ang lahat wag lang kayo"

Para namang hinaplos ang puso ko. Sa sinabi ni Mamay. Mahal na mahal niya talaga kami. Kahit magkasakit man yan. Inaalagaan parin kami.

Hinaplos ako ang likod niya. At di nagtagal habang yakap ko siyang nakatayo kaming dalawa. Dumating si Kuya at Breah. May umalis man sa amin may pumalit naman. Ang kaibigan kong si Breah at maging pamangkin ko. Ngumiti si Mamay ng napakatamis at niyakap niya si Breah.