Een vervelend gepiep vulde mijn oren. Mijn oogleden voelden zwaar aan. Ik opende mijn ogen en zag alleen maar wit. Het vervelende gepiep was nog wel aanwezig, alleen heel erg ver weg. Alsof het van een andere wereld kwam. Ik keek om mij heen en zag daar de zes godinnen staan.
Moon, de maangodin, liep naar mij toe en pakte mijn handen vast.
'Liz, wij zijn ongeloofelijk trot op jou. Nog nooit eerder hebben wij iemand gezien die zo moedig haar taak heeft volbracht.'
Oceane, de oceaan oftewel de godin van de zeewezens, liep ook naar mij toe en knuffelde mij.
'Liz, mijn kind, ik ben zo ongelofijk trots op je. Ik zou het niet met woorden kunnen beschrijven. Maar het is nu weer tijd dat je terug gaat naar de wereld. Er zijn daar een paar mensen die wat tegen je willen zeggen.'
Ik knikte en keek de godinnen nog een laatste keer aan volrdat hun gezichten steeds waziger werden en het vervelende gepiep steeds duidelijker.
Ik opende mijn ogen en zag daar wel geteld vijftien mensen in mijn kamer. Alle mensen / wezens van de twaalf, Ellis, Jayden en Rayen.
Zodra Ellis door had dat ik mijn ogen open had vloog ze mij om de hals. Rayen keek Ellis raar aan en volgde toen haar voorbeeld.
'Doe dat alsjeblieft nooit meer. Ik ben me dood geschrokken.' Zei Ellis.
Ik knikte en glimlachte.
Ik wendde mijn ogen op Jayden.
'Jij! Jij hebt alles gewoon gespeeld. Weet je niet hoe erg dat is?'
Hij stak zijn handen omhokg als overgave.
'Ellis dwong mij. En een bevel van een prinses kan ik niet negeren. Het spijt me. Vrienden?'
Ik keek hem aan en lachtte. Zolang kan ik ook weer niet bood blijven. Hij kon er immers niks aan doen.
Ik wendde mij weer tot de anderen.
'Hoe ben ik hier terechtgekomen?'
'Kain heeft je hierheen gebracht. Hij dacht dat het wel verstandig was om ervoor te zorgen dat je niet dood ging. Niet nadat je ze allemaal geholpen hebt.' Beantwoordde Ellis mijn vraag.
Ik keek Kain aan.
'Bedankt.'
Hij glimlachte en knikte.
'Geen dank.'
Valence schraapte haar keel.
'Wij moeten je eigenlijk ook nog bedanken Liz. Dus bedankt namens ons allemaal.'
Ik knikte en glimlachte.
Ik keek Ellis weer aan.
'Is alles over nu?'
Ellis knikte.
'Alles is nu over.'
Ik ben nu niet langer Liz Alpack. Ik ben de wolf van de oceaan.
Ik ben een wolf en de oceaan die hoort bij mij.
Ik zuchtte opgelucht.
Alles is nu over.
YOU ARE READING
Wolf en Oceaan
Fantasy!Let op! Ik schreef dit verhaal toen ik twaalf was, het kan dus van mindere kwaliteit zijn :) Wat moet je doen als je erachter komt dat je ouders je hele leven tegen je hebben gelogen en ze je ouders niet zijn, en je het kind bent van een weerwolf e...
