Wolf en Oceaan

Hoofdstuk ~5~

In de twee dagen dat we verder zijn zijn we ongeveer zestig kilometer dichter bij de Karpaten. Jayden en ik hebben het oprecht heel gezellig en hoe raar het ook klinkt. We hebben in twee dagen een soort van band opgebouwd. Hij deelde mij mee dat hij broers had en dat zijn vader niet altijd even aardig was. Ook vertelde hij dat hij dat niet aan iedereen vertelde. Als zijn vader het zou horen zou die woedend worden.Op dat moment voelde ik mij best schuldig. Hij vertelde wel dingen over zichzelf en ik had nog niet eens verteld dat mijn ouders niet mijn ouders zijn. Nog maar te zwijgen over het feit dat ik half weerwolf, half sirene ben.
Naast me werd Jayden wakker.
'Goedemorgen.'
'Goedemorgen, lekker geslapen?'
'Mwah, een beetje onrustig, ik ben ook al een poos wakker, en jij ?'
'Ik heb eigenlijk wel goed geslapen.'
'Zullen we weer gaan we moeten nog wel een rit, ik stel voor dat we tot aan Sweet Village gaan dan kunnen we daar overnachten bij vrienden van mij.'
'Ja, hoever is dat?'
'Ik gok zo'n veertig kilometer , dus als we daar voor het donker willen zijn moeten we door lopen.'
'Laten we dat dan maar gaan doen.'
Naarmate we verder lopen hoe meer we aan de praat raakten...zou dit dan de juiste tijd zijn om hem over mij te vertellen?
'Jayden?'
'Ja?' nieuwsgierig keek hij mij aan.
'Ik moet je wat vertellen, ik weet dat ik het al eerder had moeten zeggen. Zeker aangezien jij wel dingen over jezelf verteld hebt, maar goed.'
'Mijn ouders Barbara en Tim over wie ik je heb verteld , dat zijn mijn ouders niet, ik weet het ook pas sinds drie dagen maar ik vond toch dat je dit moest weten.'
'Oke , maar als Barbara en Tim je ouders niet zijn wie zijn dan wel je ouders?' Hij keek mij verbaasd aan.
'Lucia en Andrew , ik weet hun achternaam niet maar wat ik wel weet is dat Andrew mijn vader een weerwolf is en de Alpha van zijn roedel en mijn moeder Lucia zij is een sirene.'
'Wat ?!'
'Ik weet het.'
'Dus even voor de goede orde jij bent half sirene half weerwolf?!'
'Ja'
'Maar dat is onmogelijk! Je had dan al moeten sterven rond je zesde levensjaar'
'Nou ik leef nog. Misschien ligt het aan het feit dat ik niet van mijn bestaan af wist.'
Hij keek mij nadenkend aan. 
'Dat zou een best logische verklaring zijn. Maar toch, dat zou geen invloed moeten hebben.'

'Wat denk je dan? Dat ik geen half weerwolf ben? Of geen half sirene?'

Hij keek mij voorspellend aan.

'Dat is het hem nou juist. Ik kan aan je stem horen dat je half sirene bent.'

Ik keek hem verward aan. 

'Kun je dat horen?'

'Ja, ik kan het horen. Iets wat je jong leert als je in de magische wereld bent geboren is het onderscheiden van verschillende soorten wezens. Waaronder sirenes.'

'Wacht even. Jij komt uit de magische wereld?'

Hij keek mij schuldbewust aan. 

'Ja, ik weet dat ik je dit misschien al wel eerder had moeten vertellen, maar...'

-Jayden-
Er gaan op dit moment zoveel gedachten door mijn hoofd. Als eerste, Liz is half sirene half weerwolf?! Het verklaart wel haar stoere uitdrukking en haar mooie galmende stem maar wat betekent het met haar levensjaren? Ze had al moeten sterven rond haar zesde levensjaar. Dat ze nog in leven is kan niet veel goeds betekenen. Of ze is niet zowel sirene als weerwolf, of ze is langer blijven leven omdat ze een doel heeft. Maar wat voor een doel dat ook mag zijn, het moet belangenrijk zijn als de goden ervoor kiezen om haar te laten leven. Als het al de goden zijn geweest. Liz draaide haar hoofd naar mij toe. 

'Wacht even. Jij komt uit de magische wereld?'

Schuldig keek ik naar haar. 

'Ik weet dat ik dit al eerder had moeten vertellen, maar, ik ben half elf. Mijn vader is de heerser van de elfen. Mijn moeder weet dat ik besta maar zij hou zich afzijdig van ons en onze wereld. Ze wilt er niks mee te maken hebben. Ik weet wie ze is en hoe ze heet maar daar houdt het mee op. Ik heb haar nog nooit gesproken of gezien.'

Ze huiverde.

'Dat klinkt verschrikkelijk. Ik ken mijn biologische ouders misschien niet maar ik heb Barbara en Tim tenminste. Zij zullen altijd mijn echte ouders zijn voor mij. Het spijt me van je moeder.'

Ik haalde mijn schouders onverschillig op. 

'Wat je niet hebt of niet kent kun je ook niet missen.'

'Maar je kan er wel naar verlangen.' 

'En dat is alles wat het ooit zal zijn. Verlangens. Niets meer dan dat.'  
Ik keek haar weer aan en zag dat ze haar schouders ophalen. 

'Ben je niet boos?' vroeg ik verbaasd.

'Al zou ik boos worden. Wat heeft dat voor een nut? Het zou alleen maar gezeik opleveren. Bovendien ben ik ook niet eerlijk geweest tegen jou. En jij werd ook niet boos op mij, dus waarom zou ik dan nog boos worden op jou?'

Ik bestudeerde haar ongelovig. Ze is mooi slim intelligent en blijkbaar ook nog eens vergevingsgezind! Is er iets wat niet goed aan haar is? Ik begon echt te twijfelen of mijn baas wel de goede verhalen over haar had gehoord. Ze wil haar ouders gaan zoeken en ik weet waar die zijn. Ook weet ik dat die niet altijd even vriendelijk zijn. In ieder geval niet tegen mijn volk. Ik had misschien wel even moeten zeggen dat ze naar een poort moet zoeken . Een poort die de ingang is naar de magische wereld . Maar daar heb ik nog genoeg tijd voor. Ik wil niet dat ze gevaar loopt en bij haar echte ouders loopt ze dat elke seconde van elke dag. Ze heeft een soort machtige kracht om haar heen hangen , maar ik geloof dat ze zich daar zelf niet van bewust is.