Wolf en Oceaan

Hoofdstuk ~49~

Met grote ogen keek ik hem aan.
'Jij bent Blade? Als in Blade Darker?'
Ellis keek mij ongemakkelijk aan, Blade daarin tegen knikte simpel.
Ik liep naar Ellis toe, pakte haar bij haar pols en trok haar met mij mee naar de andere kant naar de kamer, waar het onmogelijk was voor Blade om ons te kunnen horen. 
'Je weet toch wel dat hij één van de twaalf is ?' Ellis knikte en keek mij ongemakkelijk aan. 
'Ik weet dat je nu gaat zeggen dat ik niet met zo'n gevaarlijk iemand om moet gaan, maar Blade is niet gevaarlijk.' 
Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek haar niet gelovend aan.  Ellis deed haar mond open om te reageren maar Blade was haar voor.
'Alleen voor jou niet, prinses.' Ik ging iets opzij zodat Blade in mijn zicht kwam en gaf hem een dodelijke blik. Hij stak zijn handen op als teken van overgave en ging weer verder met de planten in de kamer verwelken. Ik gaf hem nog een dodelijke blik en een teken dat hij die arme bloemen en planten weer in bloei moet zetten.  Hij stak zijn handen weer op en deed netjes wat ik vroeg. Trots knikte ik.
Ik keek Ellis aan en maakte een gebaar dat we iets zachter moeten praten omdat Blade ons anders zou verstaan. 
'Ellis je hebt geen idee wat hij je allemaal aan kan doen. Heb je wel enig idee wat hij alle andere nimfen heeft aangedaan? En bovendien maakten hij en Sylvain plannen. Serieuse plannen Ellis.
'Ja, oke, maar je hebt Sylvain toch ook geholpen? Waarom wil je Blade dan niet helpen?' Ellis maakte allemaal wilde handgebaren toen ze aan het praten was en had niet door dat ze daarmee een vaas omver gooide. 
Blade sprong op van de bank en gebaarde naar ons en toen naar een deur aan de linkerkant van de kamer. Hij haalde een hand door zijn haren en zette een nonchalant gezicht op. Toen hij door had dat wij nog niet in de andere kamer waren keek hij ons woedend aan en gebaarde boos naar de deur. We deden wat hij vroeg en vluchtten de kamer in. We hoorden zware voetstappen door de gang richting onze kamer komen, wat gevolgd werd door een zwaar gebons op de kamerdeur. We hoorden Blade opstaan en naar de deur lopen, de deur kraakte ontzettend toen hij hem opendeed. 
'Heb jij de gevangen gezien?' Het was duidelijk een vrouw die het aan Blade vroeg. Deze stem kon onmogelijk bij een man horen.
'Nee dat heb ik niet. Hoezo? En welke gevangenen?'
'Ja, om welke gevangen zal ik mijn zorgen maken als zij ontsnappen? Liz en Elise natuurlijk! Je weet wel dat meisje van de profetie en de vampierenprinses?'
Toen we geen antwoordt van Blade hoorden klonk de vrouwenstem weer.
'Laat ook maar. Trouwens, wat is hier in hemelsnaam gebeurd?'
'Ja, je weet wel mijn onhandigheid ook altijd. Ik was bezig met mijn papieren terwijl ik door de kamer liep, en omdat ik op mijn papieren keek en niet naar mijn omgeving, zag ik niet dat ik tegen die vaas aan liep. Maar maak je geen zorgen ik zal zomenteen wel een schoonmaker roepen om het op te ruimen.'
'Zolang je dat maar doet is het prima. Oh en vergeet je niet dat we morgen de vergadering hebben? De drieling en Maecy hebben zich laten overhalen door Liz. Echt, hoe zwak ben je dan? Maar om te zorgen dat ze ons niks kan doen moeten we zorgen dat ze niet ontsnapt. In ieder geval niet uit Atlantia.' 
'Dat kan ze niet eens met die honderden wachters die je hebt neergezet. Bovendien kan ze hier in Atlantia niet teleporteren.'
'Daar heb je een punt. Kijk je uit naar Liz en Elise?' met dat klapte de deur dicht en hoorden wij de voetstappen verdwijnen.
Blade deed de kamerdeur open en liet ons eruit. 
'Wie was dat? Welke vergadering? En wat is Atlantia?'
'Rustig, rustig, zit ik in een kruisverhoor of zo? Dat was Valence, mijn tweelingzus, zij is ook één van de twaalf. Alleen Valence is door en door slecht. Geloof mij, zij is niet om te praten. En Atlantia is waar jullie nu zijn. Valence vond het wel ironisch dat zij een zeemeermin/ sirene is met rood/ oranje haar en heeft ze haar paleis Atlantia genoemd, afgeleid van Atlantis.En die vergadering morgen, het is een vergadering voor alle mensen van de twaalf die nog niet verlost zijn. We komen dan bij elkaar en bespreken hoe wij Liz het beste kunnen uitschakelen. Maar ik wil je niet meer uitschakelen Liz. Niet nadat Ellis mij heeft verteld hoe het echt zit.'
Ellis knikte begrijpend en er viel een ongemakkelijke stilte, Ellis keek naar mij met een veelbetekenende blik. Ik wende mij naar Blade en keek hem indringend aan. 
'Blade, mag ik je helpen?'
Blade keek Ellis aan en Ellis knikte. Blade knikte naar mij 
'Dat mag.' 
Ik zuchtte opgelucht en liep naar Blade toe.
'Maak je hoofd leeg en ontspan, dan doet het minder pijn voor mij.'
Blade knikte weer en sloot zijn ogen. Ik sloot mijn ogen ook en maakte mijn hoofd leeg.
'Amissa anima mea.' De bekende zilveren gloed verscheen om Blade heen en doofde na een paar tellen weer. Blade stroopte zijn mouw op en keek naar zijn schouder waar geen tatoeage te bekennen was. Hij keek mij ongelovig aan.
'Bedankt, denk ik.'  
Ik knikte. 
'Ik denk dat ik een manier heb hoe je alle zeven in één keer kan helpen, Liz.' Ellis die tijdens het hele gebeuren niks had gezegd keek mij nu aan. Ik keek haar afwachtend aan. 
'Je moet zorgen dat er morgen niemand anders dan die zeven in één ruimte zijn. Dan pkat de spreuk namelijk alleen op hen. Blade staat daarvoor in een ideale positie. Hij kan jou in die kamer krijgen. Hij moet wel zorgen dat hij uit de kamer is als jij de spreuk gaat doen. Je kan namelijk geen zeven handen tegelijkertijd vast houden. En als je dat wel zou kunnen betwijfel ik of zij dat zouden toelaten.'
Ik keek Ellis aan. 
'Klinkt als een plan.'