Wolf en Oceaan

Hoofdstuk ~45~

-Liz-
Het kasteel van Kaylo verscheen langzaam in mijn zicht.
Toen ik er zeker van was dat ik er was liet ik Maecy en Sylvester los en liep ik richting de ingang. Als vanzelf volgden Maecy en Sylvester mij. Toen ik de deur open wou doen en naar binnen wilde lopen, hield Sylvester mij tegen.
'Is het de bedoeling dat wij ook dáár naar binnen gaan?'
'Ja wat wou je anders? Buiten blijven wachten totdat er opeens ergens een ander paleis verschijnt?'
Hij keek mij aan met een blik die zei; als dat zou kunnen wel?
Ik schudde mijn hoofd.
'Kom nou maar gewoon mee?'
Hij slaakte een diepe zucht.
'Alleen omdat het moet.'
Ik knikte als teken dat ik het begrepen had en deed de deur open.
Ik liep naar binnen met Maecy en Sylvester achter mij.
Iemand rende paniekerig op mij af, toen ik beter keek zag ik dat het Amelia, mijn halfzus was.
'Liz! Ik ben je al de hele tijd aan het zoeken! Waar was je!? Er is wat gebeurd!' Hijgde ze.
'Oké, Amelia, haal rustig adem. Adem in, adem uit, oké?'
Ze begon al rustiger adem te halen.
'Goed, vertel mij is wat er aan de hand is. En begin bij het begin oké?'
Ze knikte en begon met vertellen.
'Zoals je weet kom ik om de drie maanden bij mam. Ik was daar eergisteren ook weer. Ik zag Anderson en Andrew vertellen met zijn tweeën. Ik hechtte er niet zoveel waarde aan want ik dacht dat ze gewoon wat jongensdingen gingen doen, weet he wel?'
Ik knikte en ze vervolgde haar verhaal ter wijl ik aandachtig luisterde.
'Ik ging naar mam toe en deed wat dingen met haar toen wij hoorden dat er een meisje was gevonden bij de grens van het terrein van Andrew. Ze had gehoord wat hij en Anderson hadden besproken. Ze had het voor jou opgenomen. Andrew en Anderson hadden afgesproken dat Anderson met jou zou gaan afrekenen.
Het meisje liet dat niet gebeuren en vocht tegen Andrew. Andrew won en heeft haar bewusteloos achtergelaten. Het is maar de vraag wanneer ze wakker wordt.'
Ik staarde haar een beetje verbaasd aan.
'Wie is dat meisje en waar is ze nu?'
'Haar naam is Ellis, en ze bevind zich momenteel bij Valence Darker. En als meisje van de profetie weet jij vast wel dat dat niets goeds betekent. Zeker aangezien haar stand in deze magische wereld.'
'Stand in deze magische wereld? Ellis?! Wacht wat?! Hoe heet die Ellis van de achternaam?'
'Eyling, geloof ik.' Antwoordde Amelia.
Verschrikt keek ik op.
'Je liegt!' Schreeuwde ik boos.
'Sorry Liz, ik zou ook willen dat ik loog. Maar dat doe ik niet.' Amelia keek mij medelevend aan.
Maar ik had even geen zin in medeleven. Het enige waar ik zin aan had was een luisterend oor en iemand die mij kan helpen met het bedenken van een plan om Ellis te bevrijden.
En ik weet al precies naar wie ik toe moet gaan.

-Rayen-
Ik was aan het bellen toen ik een luide bons hoorde.
Dat kon maar één ding betekenen...
Liz heeft mijn hulp weer nodig, en om eerlijk te zijn zou ik was doen voor haar. Ze is mijn beste vriendin en voelt als een zusje voor mij.
Ik deed de deur open en daar stond Liz inderdaad, met tranen in haar ogen. Wat was er gebeurd dat haar zo van slag maakte?
'Hey, niet gaan huilen. Kom binnen en vertel mij wat er is.'
Ze stapte naar binnen en ging op mijn bank zitten.
Ik ging naast haar zitten en knuffelde haar.
'Wat is er?'
'E-ellis, z-ze is b-bij Valence. Ze is daar niet veilig. Hoe moet ik haar nou terug gaan halen?'
Ze stond op en droogde ruw haar tranen weg.
'Ik weet al hoe ik haar terug ga halen! En Andrew zal boeten! Al die tijd zeggen dat hij mij vader is maar vervolgens mij willen opruimen!'
Ze schreeuwde en was duidelijk ontzettend boos.
Ik keek haar raar aan.
'Wat bedoel je met "mij willen opruimen"?' Vroeg ik aarzelend en  bang voor haar uitbarsting.
'Daar bedoel ik mee dat hij van mij af wil. Hij heeft iemand gestuurd om met mij af te rekenen. En met afrekenen weet je wel wat ik bedoel.' Zei ze zo kalm mogelijk.
Dat zij zo kalm is kan niks goeds betekenen.
'Weet je wat? Ik weet al precies wat ik ga doen. Rayen waar is je badkamer?'
Ik wees haar de badkamer aan en keek haar een beetje verbaasd aan.
'Oh en geef mij ook even jouw kleinste t-shirt en joggingbroek.'
Beval ze mij terwijl ze op stond en wachtte tot ik op zou staan en haar de broek en het t-shirt gaf.
Ik liep naar mijn kast en pakte zoals zij vroeg de kleinste joggingbroek en het kleinste t-shirt dat ik bezat en overhandigde het aan haar.
Ze pakte het aan en liep de badkamer in.
Niet veel later rende ze naar buiten in haar wolfsvorm en sprintte mij voorbij met de joggingbroek en het
t-shirt aan haar enkel gebonden.
Ze was zo snel dat haar witte wolf bijna niet te zien was.
Toen het tot me doordrong wat ze van plan was veranderde ik ook in mijn wolf en rende achter haar aan nadat ik snel een joggingbroek en t-shirt aan mijn enkel gebonden had.
Als ze inderdaad zou gaan doen als dat ik dacht dat ze van plan was, kan dit nog wel eens heel naar aflopen.

-Liz-
Ik veranderde in mijn wolf en sprintte naar buiten, zo snel mogelijk weg van hier en zo snel mogelijk opweg naar mijn bestemming.
Ik hoorde Rayen vloeken toen het tot hem doordrong wat ik van plan was en hoorde hem veranderen in zijn wolf.
Ik ging nog sneller rennen in de mogelijkheid hem af te schudden. Hij mag dan wel die vampiergenen bezitten, maar ik ben sneller.
Ik rende het bos in en keek uit voor alle bomen en struiken in mijn weg.
Ze zullen boeten.