Wolf en Oceaan

Hoofdstuk ~20~

'Kaylo en zijn vogelnest?'
Vragend keek ik hem aan. Even vergat ik mijn walging en woede voor hem.
'Ja, zo worden zijn mannen genoemd.' zei Andrew die zijn woede ook leek te vergeten.
'Ze doen alles voor hem, en hebben een hoge toren die uitkijkt over heel Magiërsland. Vandaar Kaylo en zijn vogelnest.' Vulde mijn moeder aan.
Verward keek ik haar aan. Wanneer was zij erbij gekomen? Ik had haar niet zien binnenkomen.
'Dan moeten we Kaylo verslaan!' 
'Ja Liz dat weten we, denk je niet dat wij alles hebben gedaan wat we konden om Kaylo te verslaan?' Mijn vader keek mij geïrriteerd aan.
'Ja dat weet ik wel. Maar ik wil harder trainen, hoe eerder Kaylo weg is hoe beter.'
'Liz, ik denk dat we Jayden gaan nodig hebben. Hij is immers Kaylo's zoon. Als er iemand is die zijn zwakke punten moet weten zal hij dat zijn.' Zei mijn moeder
'Kaylo is de koning van Dreka.' zei Andrew niet bepaald subtiel.
Terwijl ik mij probeerde te herinneren of hij mij dat al een keer had verteld kon ik mij niks bedenken. Of hij had het een keer moeten vertellen toen ik er niet met mijn hoofd bij was.
'WAT!' dit was toch niet te geloven? Ik dacht dat we eerlijk gingen doen tegen elkaar! En dan verbergt hij zoiets groots voor mij! Ik ben echt helemaal klaar met hem. Hij is de zoon van een heel slecht persoon. Ik was de zaal uit gestormd en rende naar Jaydens kamer. Boos klopte ik aan.
'Jayden! DOE OPEN!' Ik was pisnijdig en had geen zin om ook maar drie seconden te wachten..
'NU!' schreeuwde ik door zijn deur heen.
Jayden trok de deur open en keek mij vragend aan.
'Vanwaar die haast en woede?'
'Omdat jij mij niet verteld hebt dat Kaylo je vader is! Dat kleine detail was niet van belang hé ?'
'Liz luister eens! Kon ik veel weten dat je  niet wist dat Kaylo de koning van Dreka is. Ik dacht dat je dat wel wist. Ik heb je verteld dat ik de prins van Dreka was, ik heb je zelf verteld dat ik een hekel heb aan mijn vader."
Met stomheid geslagen keek ik hem aan, hij had gelijk, ik had gewoon is weer niet na gedacht en was zonder reden boos geworden.
'Sorry, je hebt gelijk. Ik heb je nodig. Wij moeten je vader verslaan. Er waren hier al mensen die in opdracht van hem Sarah moesten vermoorden. En waarom? Wat heeft Sarah ooit verkeerd gedaan? Niks.'
Hij keek mij aan dn knikte.
'Wanneer je me nodig hebt weet je mij te vinden.'
Dankbaar knuffelde ik hem en schoot ervandoor.
Ik rende weg en ging het bos in. Ik concentreerde me op Kaylo, die me echt pisnijdig maakte, en veranderde in een wolf. Jammer dan voor die jurk. In wie was ik eigenlijk aan het veranderen? Een boos en chagrijnig iemand? Wanneer had ik voor het laatst Ellis gebeld ? Of Barbara en Tim?
Ik besloot terug naar het paleis te gaan en Ellis te gaan bellen.
Ik rende naar mijn kamer en trok daar een jurk aan.
Ik liel naar de cejtrale hal in en belde Ellis op.
'Hey Ellis!'
'Liz!'
'Hoe gaat het met je? Ik mis je echt zo erg! En hoe gaat het met Jolanda?'
'Het gaat goed met mij en mijn moeder. De grote vraag is hoe gaat het met jou?'
'Euhm, ja het gaat geweldig!'
Ik hoop maar dat dat geloofwaardig klonk. Waarschijnlijk niet want Ellis kende me door en door dus wist ook wanneer ik loog. Maar ik denk dat mijn plannetje haar wel zal bevallen.
'Oké, wat is Liz?'
'Ik heb een plannetje. Maar Jolanda en jij moeten het wel willen.'                                   
'Wat is dat plannetje?'                                             
'Zouden jij en Jolanda mijn echte ouders willen ontmoeten? Jullie zouden dan hier naar toe kunnen komen. Samen met Barbara en Tim natuurlijk, maar die moet ik nog gaan bellen.'              
'JA! Natuurlijk wil ik dat. Wacht even dan roep ik mam even.'                                                   
'Oké , dan wacht ik wel even.'                             
'Hai lieverd, met Jolanda. Wat is er ?'               
'Ik vroeg me af of jullie mijn echte ouders zouden willen ontmoeten. Samen met Barbara en Tim natuurlijk. Ik neem aan dat Ellis het hele verhaal aan je verteld heeft..'   
'Ja dat heeft ze en natuurlijk willen we dat ,maar wij hebben geen vervoer en we kunnen niet heel lang gaan lopen.'                   
'Oh, maar dat zal ik ook regelen hoor er komt iemand jullie wel ophalen. Maar ik moet zo wel ophangen ik moet Barbara en Tim ook nog bellen.'                                                 
'Oké is goed lieverd, tot dan.' voor ik het wist had Jolanda al opgehangen.                     
Barbara en Tim zou ik zo meteen wel bellen eerst maar even zorgen dat dit plannetje slaagt . Kortom naar mijn ouders gaan en ze vertellen dat ik mijn  vrienden en familie had uitgenodigd om langs te komen... Ik wist wel zeker dat ze er wat op tegen hebben maar dat was dan maar pech. Ik had ze nodig, en hun hoefden niet een wereld te redden. Zenuwachtig klopte ik aan op Andrews deur, wat zou hij hier van gaan vinden?  Hij zou niet blij zijn dat weet ik zeker maar ik denk dat hij er uiteindelijk wel mee in gaat stemmen. Ik kan hem uiteindelijk ook nog zeggen dat als hij hen niet laat komen ik niet zal proberen om Kaylo te verslaan.