Wolf en Oceaan

Hoofdstuk ~10~

Toen ik wakker werd was Jayden er al of nog steeds.
'Hoi, hoe gaat het?'
'Ja eigenlijk wel goed , ik denk dat we vandaag weer verder kunnen. Toch?'

Hij schudde zijn hoofd. 

'Heb je al buiten gekeken? De storm is nog steeds aan de gang.'

'Oh dat had ik nog niet gezien.'
'Vraagje? Wil je mijn mijn tas aangeven? Daar heb ik nog wel wat eten in zitten.'
'Ja natuurlijk, maar ik heb hier ook gewoon eten hoor.' Zei hij.
Hij liep naar de keuken en begon brood te smeren. Dat gaf mij de gelegenheid om te doen wat ik ook in mijn droom had gedaan. 
Voorzichtig ging ik in een kleermakerszit zitten en stroopte mijn mouw op.
In mijn droom was ik aan het zingen ik had mijn hand op mijn arm gelegd en mijn litteken was verdwenen. Ik begon te zingen. Niet hoog of laag. Gewoon normaal. Ik zong geen liedje. althans dat denk ik. Hetgeen wat ik zong leek wel een andere taal. Ik had geen idee hoe ik op de woorden kwam. De woorden rolden vanzelf van mijn lippen. Mijn hand begon te gloeien en voorzichtig haalde ik mijn hand van mijn arm af. Verbluft keek ik naar mijn arm. Er was geen litteken meer te bekennen. Jayden kwam de kamer in gelopen met twee boterhammen. Mijn ogen verbreedden zich toen ik mij wat besefte.

 'De dromen en nachtmerries die ik heb zijn geen dromen of nachtmerries. Het zijn visioenen.'

-Jayden-
Ik was in de keuken toen ik het hoorde, het was magisch en vervuld van liefde maar ook heel angstaanjagend, alsof het niet was toegestaan om hier na te luisteren. Dit was haar sirenestem , maar hoe had ze die leren gebruiken? De meeste sirenen hebben jaren nodig om die stem te leren gebruiken. Snel liep ik de kamer in en zag ik haar hand gloeien terwijl ze haar hand van haar arm af haalde. Er was geen litteken meer te bekennen. Ze keek mij aan en haar ogen verbreedde zich.

'De dromen en nachtmerries die ik heb zijn geen dromen en nachtmerries. Het zijn visioenen.'

Snel schudde ze haar hoofd. 

'Nee, nee dat kan niet!' 

'Liz?Ik weet dat je het nu allemaal raar vindt. Maar alles gebeurt met een reden. Het verstandigste is om het gewoon te aanvaarden.'
'DIE VERVLOEKTE OUDERS VAN MIJ! WAAROM MOETEN ZE NOU ZO NODIG WEERWOLF EN SIRENE ZIJN! ALSOF ÉÉN VAN DE TWEE NOG NIET GENOEG IS! NEE BLIJKT DAT IK OOK NOG IS SIRENE KRACHTEN HEB! FIJN TOCH?'
'Liz kalmeer je!'
'DAT KAN IK NIET! HOE ZEER GRAAG IK HET OOK WIL HET LUKT ME NIET!'
Haar kleding scheurde en ze viel met een harde plof als een wolf op de grond. Ik liep de kamer uit en ging in de woonkamer zitten. 

'Sorry, ik weet niet hoe ik het moet stoppen, misschien bestaat daar wel een boek over. Zo niet dan moeten ze die nodig is eventjes gaan uitbrengen. Want die kan ik heel goed gebruiken. Sterker nog die heb ik heel hard nodig' Zei ze dood serieus
Er klonk een luide bonk iets van een steen dat ergens tegen aan werd gegooid.
Er stormden allemaal mannen in uniform of nou ja waarvan ik denk dat het een uniform is en pakten Liz beet.
'Laat haar los!'
'Dat kan niet meneer we hebben orders.'
'LAAT ME LOS!!' Schreeuwde Liz
'LIZ KALMEER JE!'
Ze begreep de hint en kalmeerde, als die mannen zoals ik vermoedde van Kaylo kwamen kon ze beter niet laten zien dat ze krachten heeft of dat ze een weerwolf is.
'Laten we haar naar Locatie Zuid brengen dat is waar Andrew nu is.' Zei 1 van de mannen in uniform.
'Andrew?' Vroeg Liz
'Dat is nou eens grappig ik ken ook een Andrew. Wie is die Andrew?' Vroeg Liz
'Hou je mond Grompert! Zie je nou begint ze al met vragen! Kan je niet voor één keer je mond houden? Anders verpest je weer de hele operatie!'
'Oh ja sorry baas.'
Degene die blijkbaar Grompert heet keek me meelijwekkend aan en mimede 'locatie zuid' naar me. Ik keek hem vragend aan. Wat is locatie zuid?
Ik hoorde een stem in mijn hoofd. Het was die van Grompert, hij was een gedachtenzender!
Ze gaat naar Locatie Zuid. Dat is waar haar echte ouders zijn. Maar je weet niet hoe verschrikkelijk die tegen mensen die de wet over treden kunnen zijn. En Liz heeft dat al vaker gedaan tijdens jullie reis. Ik weet niet of ze wat met haar gaan doen maar de kans is mogelijk. Als je haar terug wilt moet je naar Locatie Zuid. Je weet waar dat is, als je maar diep genoeg in je herinneringen graaft. Meer informatie kan ik je niet geven anders komen Lucia en Andrew erachter. Zorg ervoor dat zij de taak kan vervullen. De taak waar zij voor geboren is. Het lot van de wereld hangt ervan af!

De mannen, in een blauw met zilver uniform, trokken haar mee en woedend staarde ze voor zich uit! 'Als jullie mij nu niet loslaten zal ik ervoor zorgen dat mijn ouders dit te horen krijgen. En ze zullen niet zo medelevend zijn voor jullie.' dreigde ze. Alleen was er één klein probleem. Ze had haar ouders nog nooit gezien.

'Als jou ouders zijn wie ze zijn ben je nu naar ze op weg. De locatie is geheim voor andere...' Hij keek minachtend naar mij.

'Wezens.' Zei hij uiteindelijk

Haar hele uitdrukking verstarde en ze keek de mannen indringend aan. 

'Wat zeiden jullie? Waar ga ik naar toe?'

De mannen negeerden haar. 

'Kom we moeten gaan!'

Liz werd de kamer uit gesleurd en verdween uit mijn zicht.