Wolf en Oceaan

Hoofdstuk ~24~

-Liz-
Jij bent zo dood.
'Nee hoor ik leef nog.' Zegt Rayen dood serieus.
'Straks niet meer.' Kaats ik terug.
'Ah, onze kleine heldin is wakker.'
Een man van middelbare leeftijd kijkt mij beoordelend aan.
'Wie zegt dat ik een heldin ben?' Kaats ik terug.
'Nou je hebt Rayen verwondt dus dan moet je wel een heldin zijn.' Hij kijkt mij grijnzend aan.
Hmmm... voor een ontvoerder is hij nog wel oké. Niet dat ik zoveel ontvoerders heb ontmoet hoor. Maar ik kijk nou eenmaal graag naar the vampire diaries en als je daar de ontvoerders is even bekijkt dan valt dit wel mee...
Wie is mijn ontvoerder eigenlijk? En dan doel ik niet op Rayen. Wie is die kale man met haviksogen?
'Hoezo heeft niemand ooit Rayen verwondt ofzo?' Probeer ik een beetje lacherig te zeggen wat over gaat in een enorme hoestbui.
'Nee, Rayen is al 479 jaar op deze aarde; de magische aarde, en het is nog nooit iemand gelukt om Rayen voor ook maar een schrammetje te verwonden.'
'479 jaar! Is hij een vampier ofzo?'
'Hij is een mengelmoesje. Half vampier. Half weerwolf.'
Zou ik ook zolang kunnen leven? Ik bedoel ik heb alle krachten van de magische wereld. Maar zit onsterfelijkheid daarbij inbegrepen?
'Nee en ja. Je kan zolang leven als jezelf wilt. Je kan doodgaan. Je kan ook vermoord worden, maar alleen als je daar zelf toestemming voor geeft. Wees dus heel voorzichtig met wat je wenst. Ook al spreek je het niet uit. Je moet er ook niet aan denken want eenmaal de keus gemaakt is die keus niet terug te draaien. Of je die keus nou opzettelijk of per ongeluk maakt , maakt niet uit.'
Hoe wist hij dat ik dit wou vragen?
'Gedachten lezen.' Antwoord hij simpelweg
Dus ik kan niks meer geheimhouden? Lekker is dat.
Hij grinnikte, 'Als jij het meisje uit de profetie bent, kan jij dat ook.'
Oh my god, ik kan gedachten lezen?!
Hij knikte. Maar dan moet er toch ook een manier zijn om je gedachten af te schermen voor anderen?
Ik bedoel anders kan je niks meer geheim houden en heb je gewoon geen prive gebeuren.
'Ik zal je daar wel uitleg op willen geven maar dat gaat me toch net wat te ver, ik ben en blijf je ontvoerder.'
'Nou dan zal ik het zelf maar uit moeten zoeken.'
'Ga je gang, maar dat gaat je toch nooit lukken.' Zegt mijn ontvoerder.
'Onderschat mij niet.'
'Oh, dat doe ik ook niet, alleen niemand kan er in zijn of haar eentje achterkomen hoe je je gedachten afschermt.'
Na echt uren van allemaal gedachten en ideën die rondspoken door mijnn hoofd komt er een mogelijke oplossing in mij op.
Jaaa! Dat is een geweldig idee Liz. Als je nou gewoon probeert zijn gedachten te lezen kom je er misschien achter hoe je je gedachten moet afschermen.
Maar hoe ga ik dat doen? Met de elementen moest ik mij heel erg focussen op het element zonder erbij te denken. Maar aan de andere kant dit is geen element.... Nou ja ik kan het in ieder geval proberen.
Ik weet niet hoe ik het deed want het ging eigenlijk in een oogwenk aan me voorbij maar ik kon zijn gedachten lezen! Hij had ze niet afgeschermd, dat is weer in mijn voordeel.
Verdorie! Ik heb mijn gedachten ook niet afgeschermd... Snel denk aan iets anders Liz, denk aan... waar moet ik aan denken? Roze olifant? Nee, die is te standaard. Jayden? Nee, daar wind ik ze waarschijnlijk alleen maar mee op. Waar kennen ze Jayden eigenlijk van? Dat vergeet ik telkens te vragen. Ellis! Denk aan Ellis. Ik moet Ellis ook nog steeds terug bellen.
Dat is het! Zo scherm je je gedachten dus af... Er niet bewust aan denken en dan gebeurt het gewoon. Trotd gaf ik mijzelf een inwendig schouderklopje.
'Touché Liz, touché.'
'Huh hoe weet je dat ik mijn gedachten kan afschermen?'
'Ik kon ze niet lezen. Dat is toch duidelijk.'
De man bromde wat in Rayen's oor waar Rayen alleen maar op knikte... Wat waren die twee van plan?
Snel besloot ik van onderwerp te verandenen.
'Wie bent u eigenlijk?'
Nou maar hopen dat hij antwoord, ik was onderhand wel nieuwsgierig geworden naar wie hij was...
'Ik ben Kaylo. Heerser van Dreka het land van de elfen. Jayden en Rayen zijn mijn zoons.'