Wolf en Oceaan

Hoofdstuk ~15~

Ik ging beschermend voor Jayden staan.
'Waarom wil je Jayden opsluiten?'
'Dat is een lang verhaal Liz. Maar als wij Kaylo willen verslaan hebben we chanteer materiaal nodig en Jayden is daar perfect voor!'
Er stegen allemaal vlammen naast mij op en om mij heen ging zich water cirkelen , de aarde begon te trillen en een harde windvlaag moedigde de de andere drie elementen aan, geest drong mijn hoofd binnen en ik kon ieders haar gedachten lezen in de zaal. Ook die van Andrew. Hij wou Jayden omdat Kaylo had geprobeerd mij te ontvoeren. Dat verklaart een boel...
Maar mijn woede werd ook groter, het verleden moet je achter je laten want als je in het verleden en niet in het nu blijft leven kom je niet meer uit het verleden en wordt je mentaal gestoord! En ondanks dat Kaylo had geprobeerd mij te ontvoeren gaf hem nog niet het recht om Jayden op te sluiten want dan is hij geen haar beter dan Kaylo.
'Jij-mag-onder-geen-omstandigheden-Jayden-opsluiten.' Oke ik begon alweer wat rustiger te worden...
'Jayden is geen chanteer materiaal! Je zal hem behandelen met respect! En als jij Jayden zou opsluiten ben je geen haar beter dan Kaylo!'
'Hoe weet jij van Kaylo?'
'Ik heb hulp gekregen van geest, niks bijzonders hoor. Ik snap dat je wraak wilt maar dit is niet de manier.'
'Liz, hij probeerde jou te ontvoeren!'
'Oké, maar dat heeft hij niet gedaan!'
'Nee, omdat Lucia en ik met je gevlucht zijn!'
'Oke hoera! Je bent me zestien jaar kwijt geweest, maar het lijkt wel alsof je niks om me geeft . Alleen om die stomme roedel van jou en dat ik Alpha moet worden! Maar hier heb ik een nieuwtje voor je, als ik dat niet wil  doe ik dat niet! En ik ga al helemaal niet die lessen van je volgen! Duidelijk? En iemand hier geeft Jayden snel een kamer want ik heb frisse lucht nodig!' Met die woorden liet ik de vlammen verdwijnen en alle andere elementen gingen ook weg. Ik had een frisse duik nodig. Ik ging naar de oceaan. Het scheelt dat het kasteel paleis achtig gebouw bij de oceaan is dus ik hoefde maar 5 minuten te rennen of hoe je dat ook noemt als je wolf bent. Ik had te veel woede en frustatie in me en de enige manier om die kwijt te raken is om in een wolf te veranderen en lekker lang potje of heel kort maar snel potje rennen. Maar nu had ik vooral behoefte aan rust en kalmte. Ik veranderde terug en trok gauw mijn  halflange jurk aan en ging de oceaan in.
Hallo mijn kind
Is dit de oceaan?
Ja dat is ze.
Wat huh?
Het water om me heen begon golfjes te vormen.
Zit je ergens mee mijn kind?
Ik weet niet wat ik moet doen met de hele situatie. Vind u het niet erg dat ik half weerwolf ben?
Natuurlijk niet dat is de schuld van je ouders . Daar kan jij niks aan doen. En ieder kind dat ook maar een beetje sirene is. Is speciaal voor me. Je moeder is me ook altijd zeer lief geweest . Helaas komt ze niet meer zo vaak...
Ik zal is proberen haar mee te nemen. Ik denk niet dat ze zal tegenstribbelen met deze omstandigheden. En anders roep ik water en wind op en sleur ik haar mee.
Dat is een bijzonder genereus gebaar mijn kind. Maar als ze komt moet ze uit zichzelf komen. Anders kan ik niet met haar communiceren. Je mag best zeggen dat ze is een keer naar me toe moet gaan, maar wanneer? Dat is en moet aan haar zijn. Begrijp je me ?
Natuurlijk mevrouw, en ik heb een vraag, waarom kan ik nu pas met u communiceren en niet toen ik bijvoorbeeld twaalf was?
Dat komt omdat je mij nu onbewust hebt opgeroepen, je wist pas net van je half sirene kant dus kan je me pas sinds kort oproepen. En als je troost en kalmte nodig hebt denk je gelijk aan de oceaan, mij dus. Dat komt omdat je een sirene bent. En omdat ik de rust en kalmte zelve ben, niet arrogant of egoïstisch bedoeld hoor maar dat is gewoon zo.
Het water om me heen vormde weer golfjes en die gingen eigenlijk meteen alweer weg.
Het spijt me mevrouw maar ik moet gaan. Maar ik beloof dat ik snel weer kom!
Natuurlijk mijn kind, en doe voorzichtig! Kaylo kan echt een monster zijn, daar heeft je vader gelijk in!
Dankuwel mevrouw dat zal ik doen!

Nat in mijn jurk kwam ik het paleis weer binnen.
Sarah liep naar me toe.
'Ik heb de meneer een kamer gegeven, hij is bij de westvleugel vlak naast jouw vertrekken. En ik geloof dat hij je graag wil spreken. Hij heeft waarschijnlijk minstens duizend vragen.'
'Dankje Sarah ik weet niet wat ik zonder je zou moeten! Neem de rest van de dag maar vrij en neem Grompert mee naar de bioscoop hieronder. Zeg maar dat je mijn toestemming hebt. En ja ik weet allang dat je Grompert leuk vind hoor, je gaat altijd blozen als je het over hem hebt.'
'Dankje mijn koninklijke vriendin.'
Ik grinnikte.
'En nu maken dat je hier wegkomt!'
Ze glimlacht naar me en sprintte  vervolgens weg.
Ik liep naar de westvleugel en klopte op een willekeurige deur. Het was de goeie deur want het was Jayden die open deed. Ik vloog hem om de hals.
'Ik heb je zo gemist!'
'Ik jou ook.' Zei hij en omhelsde me stevig terug.
'Hoe heb je me gevonden?'
'Dat is een lang verhaal , maar er is iets dat ik de afgelopen week(en) heb willen doen.'
Hij liep naar me toen en gaf mij een briefje.
Vragend keek ik hem aan.
'Wat is dit?'
Hij keek mij indringend aan.
'Verbrand het.'
Ik keek hem raar aan.
'Waarom?'
'Dat is toch wie je bent? Verbrand het.'
Ik schudde mijn hoofd.
'Nee. Wat doe je raar.'
Ik draaide mij om en liep de kamer uit.
Door de gangen lopend vroeg ik me af wat er met hem aan de hand was.
Waarom deed iedereen zo raar?