Wolf en Oceaan

Hoofdstuk ~42~

Ik was samen met Sylvain en Starlett op Nala haar rug geklommen en op weg naar het koude woud.
Ellis had ik achtergelaten bij mijn moeder, die zou ervoor zorgen dat Ellis weer veilig thuis kwam. Of ik daarop kan vertrouwen weet ik niet, maar ik had niet echt een keus.
'Aaahh!' Sylvain gilde als een hysterisch keukenmeisje maar waarom weet ik niet.
'Sylvain jemig, wat heb jij? Dit is al de zesde keer dat je gilt sinds wij op Nala zijn geklommen.' Zei Starlett geïrriteerd.
Dat was waar want bij het minste of geringste begon Sylvain te gillen. Ik heb zo'n donkerblauw vermoeden dat hij last heeft van hoogtevrees. Maar zeker weten doe ik niet.
'Ja, ja sorry. Ik heb gewoon een klein beetje last van hoogtevrees. Ieder mens heeft wel is een angst. Nou ik dus ook!'
Ik vond het lachwekkend hoe Sylvain zijn eer probeerde te beschermen. Ik bedoel hij is nog maar negen, hij hoeft zich helemaal niet te verantwoorden.
Maar dat ga ik natuurlijk niet aan hem vertellen want het is echt hilarisch om te zien hoe hij helemaal gek wordt.
Jij bent echt heel gemeen weet je dat?
Ja dat weet ik.
'Liz, ik zie het koude woud al. Kan Nala hier haar landing inzetten. Anders merkt Sylvester dat we hier met Nala zijn gekomen en dan weet hij datg jij het meisje uit de profetie bent. Hij laat zich niet zo makkelijk voor de gek houden.'
'Oké, als jij dat zegt Starlett. Nala kun je hier gaan landen?'
Ja hoor geen probleem. Ik moet dan alleen snel weer weg. Ik heb namelijk zo'n gevoel dat ik hier niet helemaal gewenst ben.
Is goed.
'Starlett, Sylvain, houd jullie goed vast want Nala gaat haar landing inzetten.'
Ze knikten beiden en hielden zich stevig vast. Ik seinde naar Nala dat ze de landing in kon zetten en pakte haar stevig vast.
Nala vloog steil naar beneden met een immense snelheid en lande een beetje wankelend op de met sneeuw bedekte grond.
'Dank je Nala. Ga nu maar gauw voordat iemand je ziet.' Fluisterde ik terwijl ik haar nog even knuffelde. Of nou ja, haar hoofd en een deel van haar nek knuffelde.
'Goed jongens waar kan Sylvester zijn?'
'Ik heb werkelijk waar geen idee. De laatste keer dat ik hem zag kan ik mij niet goed meer herinneren. Het enige wat ik mij nog kan herinneren is dat het hier in het koude woud was. En dat de hele omgeving blauw was. Een soort van ijsblauw.' Antwoordde Starlett.
'Ik denk dat hij bij de bevroren vallei is. Daar is hij altijd als ik hem opzoek.'
Antwoordde Sylvain.
'En mag ik vragen wanneer de laatste keer was dat je hem opzocht?'
'Euhm nou ik denk vorige week misschien? Ja vorige week.'
'Oké nou dan stel ik voor dat we als eerst naar de bevroren vallei gaan. Als hij daar niet is kijken we wel verder ,  oké? Zijn jullie het daar mee eens ?'
'Klinkt als een plan.' Zeiden Starlett en Sylvain in koor.
Starlett en ik liepen achter Sylvain aan en probeerden geen takjes te laten breken onder onze voeten. We weten immers niet zeker dat Sylvester in de bevroren vallei is. Voor het zelfde geld volgt hij ons wel en hebben wij dat niet door.
'Is het niet verstandig als ik onzichtbaar wordt?' Vroeg ik aan Starlett.
'Nee, dat lijkt mij niet. Als hij er dan achter komt dat jij er ook bent en wij dat niet hebben verteld, vertrouwd hij ons niet meer. En hij zal jouw dan ook niet vertrouwen.'
'Ik betwijfel of hij dat op deze manier wel doet.' Mompelde ik.
'Shhh, stil dames. We zijn er.'
Sylvain zorgde ervoor dat Starlett niet op mijn reactie in kon gaan en dat ik bewonderend voor me uit keek.
De bevroren vallei is het prachtigste wat ik ooit heb gezien. Een grote kuil met allemaal bevroren bloemen, grassen, bomen en bladeren. Je zou denken dat het afgrijselijk is omdat het bevroren is, maar het tegendeel is bewezen. Ik denk dat het door de magie komt die zich hier zeker weten schuilhoudt. En dat is waarschijnlik ook waarom ik een soort naar zeurend gevoel heb die mij zegt dat het niet veilig is om hier te zijn.
'Jongens, ben ik de enige die het gevoel heeft dat we hier niet horen te zijn. En dat we hier zo snel mogelijk weg moeten?'
Vraagt Starlett.
'Nee, je bent niet de enige. Ik heb dat gevoel ook.' Zeg ik geruststellend tegen haar.
'En dat gevoel van jullie dames klopt ook. Want jullie horen hier niet te zijn want dit is míjn vallei.'
Ik draaide me razendsnel om naar de stem en kwam oog in oog te staan met een knappe jongen die ontzettend veel op de 18-jarige Sylvain lijkt.
Dit moet Sylvester zijn.