Wolf en Oceaan

Hoofdstuk ~23~

Verschrikt keek Rayen om.
'Wat doe jij hier?' Vroeg hij geirriteerd.
'Nee, de grote vraag is wat doe jij hier? En waarom sta je op het punt mijn vriendin te vermoorden?!' Vroeg, eigenlijk schreeuwde, Jayden best wel dreigend.
Oke even een stap terug. Jayden en Rayen kennen elkaar. Jayden noemde mij zijn vriendin. Waarom ging hij ervan uit dat ik zijn vriendin was?  Dat is gewoon eng.  Maar laten we het maar even op de feiten houden, dat was nu niet belangrijk. En waarom leek Rayen verward door Jayden te zien? Wat was hier aan de hand?
'Waarom stoor jij mij?' Vroeg Rayen die zichzelf weer had herpakt en het zwaard een stukje door mijn borst duwde. Van schrik en pijn slaakte ik een kreetje.
Oke ik moest wat doen en wel snel... denk na Liz, denk na.
Ik concentreerde me op vuur en liet het zwaard een stukje smelten in zijn handen. Niet het stuk dat nog steeds in mijn borst zat. Ik was niet gek. Nu was het Rayen's buurt om een kreet te slaken. Het metaal was al bezig met opharden en vormde zich aan zijn hand. Rayen bewoog met zijn hand en grijnsde gevaarlijk. Hij sprong op en veranderde in zijn wolfgedaante. Maar wat hij kan kan ik ook maar dan tien keer beter. Ik dacht aan iets wat mij woedend maakte, wat overigens Andrew was, en het lukte me dus ook al snel om in mijn wolfgedaante te veranderen. Alleen ik was in het nadeel, ik wist nog niet zolang van mijn weerwolfkant af  en was dus nog niet zo snel , behendig en vaardig als Rayen. Hij had waarschijnlijk zijn hele leven getraind voor als dingen als dit zouden gebeuren.
'Liz ren voor je leven!' Schreeuwde Jayden. Waar had hij het over?! Rayen kon nooit zo gevaarlijk zijn. Toch? In de seconden dat ik afgeleid was greep Rayen zijn kans en vloog op mij af. Hij veranderde terug in zijn mens gedaante ( wonder boven wonder had hij kleding aan ) en pakte een spuit en spoot één of ander goedje in mijn arm.
'Waarom?' Vroeg ik nog voordat alles voor mijn ogen zwart werd.

-Rayen-
'Waarom moest ik haar meenemen?'
'Als zij het meisje uit de profetie is loop ik gevaar. Als zij het meisje ut de profetie is moet zij dood voor dat zij de kans krijgt om mij te doden.'
'Maar ze leek zo onschuldig.'
'Dat kan een dekmantel zijn geweest. En hoe kom je aan dat metaal op je hand?'
Moest ik dat hem vertellen? Was mijn baas wel haar doelwit? En waar kende zij Jayden van? En waarom was zij Jayden's vriendin.
Ik bedoel maar. Jayden en Liz zijn twee totaal verschillende mensen. Liz is oke, ik geef het toe best wel stoer maar Jayden daar in tegen, hij doet alles wat er van hem gevraagd wordt. Hij luistert zelfs naar de vampierenprinses. En hij is geen eens een vampier.
'Een gevecht.' Antwoorde ik maar. Liegen had tegen hem geen zin. Hij zag het direct.
'Een gevecht?!'
'Ja dat zeg ik toch.'
'Met wie?'
'Jayden.'
'Waarom?'
'Om Liz.'
'Wat? is Jayden daar? Waarom?' Zijn ogen werden een tint donkerder terwijl hij die woorden uitsprak.
'Ja dat zeg ik toch?.'
'Waarom is Jayden daar?'
'Dat weet ik niet. En kun je stoppen met mij overhoren meester want het lijkt net alsof ik een overhoring krijg op school. En geloof me ik haalde alleen maar vieren dus ik had een hekel aan overhoringen. En dan vooral de mondelinge. Ik was dus echt heel slecht in Chinees. Die taal is echt lastig. Respect voor de mensen die die taal spreken...'
'Zat jij op school?'
'Ja.'
Hij keek mij raar aan en opende zijn mond om weer wat te vragen toen iets hem onderbrak.
'Aaaaaaaaaaahh!'
Een oorverdovende schreeuw klonk luid in mijn oren. Liz was wakker.
'Waar ben ik ? Haal me hier weg! Waar is Jayden?'
Haar ogen keken vluchtig om zich heen en scanden de hele ruimte in de koets. Ze staarde iedereen even verward aan. Haar ogen kwamen uiteindelijk bij mij en vol woede sprak ze mij de volgende woorden toe.
'Jij bent zo dood.'