Wolf en Oceaan

Hoofdstuk ~13~

-Jayden-
Locatie Zuid. Ik moest naar Locatie Zuid wil ik Liz weer terug vinden. Graaf diep door je herinneringen! Had Grompert gezegd.
Locatie Zuid, Locatie Zuid, Locatie Zuid!
Er is niets dat ik me kan bedenken over Locatie Zuid . Behalve dan het kasteel waar ik een keer ben geweest toen ik dertien was. Vader had mij meegenomen naar zijn liefde. Alleen die liefde was al verliefd op iemand anders. Het kasteel! Dat is het! Liz is in het kasteel van Zuid!
Ik belde mijn vader op dat ik minstens volgend jaar pas terug zou zijn. Hij had tegengestribbeld maar niemand kon me er van weerhouden om Liz terug te halen.
Snel pakte ik een tas en stopte daar wat kleren , eten en drinken in. Ik ging op reis.

-Liz-
'Ik weet dat je het niet wilt liefje maar het moet!'
In de korte twee weken dat ik hier was hadden Lucia en ik al een band opgebouwd. Ik heb liever nog steeds niet dat ze mij "liefje"of iets in die richting noemt maar ik werd er niet meer zo boos om als eerst.   Met Andrew echter ging het allemaal wat stroever... Ook had ik Ellis nog gebeld en haar de hele situatie uitgelegd, ze wenste me succes en zei dat ze me miste.
Maar goed terug naar de orde van de dag.
'Ik ben daar nog niet klaar voor! Ik weet pas net twee maanden over mijn magische kant af! En die lessen zullen mij daar echt niet bij helpen! Ik doe niks wwat ik niet wil!'
Andrew kwam op het geweldige feit dat ik getraind moest worden als weerwolf! Dus zou ik daar vanaf volgende week lessen in krijgen.
'Sorry, lieverd maar het moet!'
'IK BEN HIER PAS TWEE WEKEN. IK KEN JULLIE PAS TWEE WEKEN EN JULLIE WILLEN ME NU AL COMMANDEREN?! EN MIJN NAAM IS LIZ NIET LIEVERD!'
Andrew kwam de zaal binnengelopen .
'ZO PRAAT JE NIET TEGEN JE MOEDER JONGEDAME! EN KALMEER ANDERS VERANDER JE WEER IN EEN WOLF!'
Zijn stem was gebiedend fel en indrukwekkend geen enkele wolf had dat kunnen weerstaan. De eerste beste andere wolf had binnen drie seconden aan zijn voeten gelegen. Handig, maar daar trapte ik niet in.
'NEE! DAT DOE IK NIET! JIJ KUNT ME NIET COMMANDEREN! IK HAD GEHOOPT DAT JE ALS EEN VADER GING VOELEN MAAR NOG STEEDS NIKS! IK WÍL EEN VADER! Begrijpen jullie dat niet?' Boos en verdrietig stormde ik de zaal uit en ging naar buiten. Ik had frisse lucht nodig. Een traan ontsnapte me en regen viel op me neer. Prompt hield ik op met huilen . Dat was raar en opvallend. Net als ik ga huilen gaat het regenen. Wat echter nog opvallender was dat toen ik gestopt was met huilen de regen ook ophield. Kon ik het weer manipuleren? Antwoord op die vraag kreeg ik niet want alles werd zwart voor mijn ogen.

'Het is mijn schuld. Ik had niet zo tegen haar uit moeten vallen.'
'Nee , dat moest je inderdaad niet maar het is logisch het zit in je aard.'
'Straks gaat ze me nooit zien als haar vader! Lucia wat moet ik doen?'
'Misschien moet je maar eens beginnen met je excuses aanbieden. En dan moeten jullie even met zijn tweeën gaan praten. Maar er is geen haast bij. Ik wil me nu alleen maar om Liz bekommeren. Heb ik mijn meisje terug valt ze in een slaap waar ze niet uit wakker kan worden. We hadden haar nooit moeten zoeken. Dit soort dingen gebeuren nou eenmaal in deze wereld. We hadden Barbara en Tim het nooit moeten opleggen om het haar te vertellen zodra ze zestien werd!' Ik hoorde aan haar dat ze huilde.
'Shh, het komt wel goed prinses, het komt wel goed.'
Alles werd weer zwart voor mijn ogen en ik viel weer in een diepe droomloze slaap.

'Liz, je moet wakker worden, ik heb je nodig, Andrew ook, al wil hij dat zelf niet toegeven. Word alsjeblieft wakker.'
'Prinses, ga slapen , ik blijf wel bij haar.'
Zo te horen kwam Andrew de kamer binnen.
'Nee, ik laat mijn meisje niet alleen!'
'Prinses, dit zal Liz ook niet willen. Ga toch slapen. Als ze ook maar een beweging maakt maak ik je wakker. Oké?'
'Oké, maar alleen voor een uurtje oké?
'Ga nou maar!'
'Oke, oke ik ben al weg.'
Ze stond op en ik hoorde haar naar buiten lopen.
'Sorry, Liz als je wakker wordt zal ik een vader voor je zijn.'
En toen viel ik weer weg.

'Wat?' Ik opende mijn ogen en zocht naar Lucia, maar iedereen die ik zag was alleen Andrew.
'Hé, ben je wakker?' 
'Ja?' Mijn hemel,  wat was mijn stem schor en praten kost nog veel te veel energie.
'Ik ga je moeder even halen, ze vermoordt me anders. Blijf liggen oké?'
'Ja.'
Andrew spurtte de kamer uit en niet veel later kwam hij terug met Lucia.
'Mijn meisje, hoe gaat het?'
Ze aaide over mijn voorhoofd.
'Ja.' Jemig Liz iets van oké zou ook wel goed zijn. Helaas was alles wat eruit kon komen "ja".
'Wat ja? Wil je wat drinken? Heb je pijn? Heb je honger? Oh ik was zo bezorgd!'
'Prate-pijn.' Het was de bedoeling om te zeggen praten doet pijn dus ik zal niet heel aanspreekbaar zijn. Maar alles wat eruit kwam was prate pijn. Nou ja ze begreep het vast wel.
'Oke , dan praat je niet. Euhm even kijken Linde haal even een klembordje!'
'Ja , majesteit.' Linde maakte een buiging en liep weg .
Ze kwam niet veel later terug met een klembordje en stift.
'Hier, dan kan je opschrijven wat je wilt zeggen oké?'
Wil je het gordijn opendoen ik vind het donker nogal deprimerend. Schreef ik op
'Ja natuurlijk.'
Is het goed als ik even naar buiten ga?
Lucia knikte en deed de deur open. Ik liep naar buiten en ging voor de muur zitten.
Ik hief mijn hand en probeerde wat wind aan te roepen gewoon een testje om te kijken of alles wat ik dacht te hebben gedroomd waar was. Mijn dromen hadden mij immers eerder laten zien wat ik kon doen. Of waar ik toe in staat ben.
Een gelukt testje want een briesje wind vloog om ons heen. Ik sloot mijn hand en meteen was het briesje weg. Ik opende mijn hand en beeldde me in dat ik een mini tornado van water en... wind natuurlijk op mijn hand liet draaien. Ook dat lukte.
Ik sloot mijn hand weer en opende mijn hand weer en er dansten vlammetjes op mijn hand. Vervolgens bukte ik naar voren en raakte de grond aan en daar groeide een bloem. Ik schrok en trok mijn hand terug.
Ik kon de elementen besturen.