That Annoying BOY

That Annoying BOY - 33

Damon offered na ihatid ako nung una hindi ako pumayag kasi naman may bitbit na kong kotse pero dahil daw mahal niya ko ayun napilit niya ko. Haha! So gamit ang kotse ko, sinimulan namin ang pag byahe pauwi.

Nasa back seat ang mga regalo ni Damon para sakin. Punong puno ng regalo yung back seat ng kotse ko, nakapagpasikip pa yung halos human size na teddy bear.

"Siguradong magugulat si Mama sa mga bitbit kong regalo." I said.

He chuckled. "Sabihin mo kasi ang generous ng boyfriend mo."

"Boyfriend?" I asked laughing, biting my lower lips.

"Di naman masamang mangarap diba?" He pouts.

"Oo na!"

"Oo na? Payag ka na?" Excited niyang tanong.

I chuckled. "Napagusapan na natin yan diba?"

"Malay mo, mapaoo na kita." I shake my head, laughing.

Finally nakarating din kami sa bahay at natigil na yung pangungulit ni Damon ang tungkol kagustuhan niyang maging kami. Hindi naman sa choosy pa ko, gustong gusto ko na nga din kaya lang bilang respeto naman dun sa best friend ko kaya pinagpapaliban mo muna.

Hihintayin kong maging okay muna ang lahat kay Samie bago ako pumayag na maging kami.

"Gusto mo ng tulong sa pagpasok niyang mga regalo?" He offered. Hmm.. pag pumayag ako ibig sabihin papasok siya ng bahay, ibig ding sabihin makikita niya si Mama at Papa. "Ayos lang kung hindi pa pwede." He said sensing my thought, but he looks disappointed.

"Uh.. yah, i guess i need a big help." Ngumiti siya ng marinig ang sinabi ko. I grin at him.

Sabay kaming bumaba ng kotse ko at binuksan ang pinto sa back seat tsaka isa isang kinuha yung mga regalo niya.

"Mama Ber?" We both froze as i heard Samie's voice. Shit! Tumingin ako kay Sam na hindi maipinta ang mukha dahil malamang kasama ko si Damon. May bitbit siyang bulaklak na tingin ko ay para sakin.

"Anong ginawa ng lalakeng yan dito?" He said pointing Damon.

"Obvious ba? Birthday ni Amber." Damon said.

"Damon, hayaan mo na sakin to." I said. He just sighed, glaring at Samie. Diyos ko naman! Sana walang gulong mangyari dahil mahirap mag awat ng dalawang lalakeng nagaaway.

"Why are you with him?" Samie asked.

"I celebrate my birthday with him."

"You what??" He almost yelled. "Kanina pa kita hinihintay at kinokontak dahil may surprise ako sayo, para makapag celebrate tayo pero naunahan at nasingitan pa ko ng lalakeng yan?" Inis na sabi ni Sam sakin.

"Naka Oo na ko sa lakad na to, and you know i hate surprises. Dapat sinabi mo muna."

"Hindi na surprise yun kung sasabihin ko."

I sighed heavily. This is useless, mainit ulo niya at paniguradong hindi lang na naman kami makakapag usap ng matino. "Umuwi ka nalang muna, tsaka na tayo magusap."

He chuckled, bitterly. "Pinaalis mo ko ganun? Bakit di yang si Damon ang paalisin mo?"

"Tutulungan pa niya kong ipasok yung mga regalo."

"Kaya ko na yan!" He snapped.

"Ako unang nag offer." Damon hissed.

"Damon!!" I scolded.

"What?" He asked, seriously. Haay! Inaatake na naman siguro to ng selos. Inaatake na naman siya ng pagiging masungit.

"Please, no fight!" Naglakad nalang ako papalapit kay Sam. "Sam please can we talk some other time?"

Hindi siya sumagot at tumitig lang sakin. Hinawakan niya ko sa pinsge at bigla akong hinalikan sa labi na ikinagulat ko kaya naitulak ko siya at di napigilang masampal. Napahawak ako sa labi ko dahil sa gulat ng reaksyon ko sa paghalik niya sakin. Nakatitig lang ako sakanya, hindi siya makatingin sakin siguro dahil sa hiya o pwedeng disappointed siya sa di ko pagpayag sa gusto niya. I don't know, pero hindi ko kaya yung ideang nakalapat yung labi ng best friend ko sa labi ko.

Then suddenly.. Damon punches him on his face. Humarang agad ako sa gitna nila at yinakap si Damon para pigilan siya. "Tama na!" I yelled.

"Hinalikan ka niya sa harap ko, tingin mo matitiis ko pang magpigil?" Inis na sabi ni Damon.

"Bakit ka ba nangingialam dito?" Galit na galit na tanong ni Sam kay Damon, halata sa mga mata niya ang kagustuhang makaganti ng suntok kay Damon.

"Dahil akin si Amber." Damon said.

"No, Amber is mine!"

"Stop, both of you!" I snapped, shouting. I sighed, frustratingly. "Kung magaaway kayo wag dito sa tapat ng bahay pwede?? Bakit ba hindi niyo mapagbigyan ang gusto ko na walang away!!"

"What is happening here?" I heard Mom's voice. Haaaay! Ito na nga bang sinasabi ko eh.

"I'm sorry, Ma. I'll fix this." I said looking at her.

"Boys umuwi na kayo, maswerte kayo dahil wala dito yung Papa ni Amber dahil hindi niya itotolerate tong gulo niyo. Sige na!"

"I'm sorry." Damon apologized at me. "Sorry po, Tita." Damon said to Mom.

"Sorry, Tita." Sam said. Nag simula na si Sam sa paglalakad papunta sa kotse niya at sumakay.

"Itatawag kita ng taxi." I said.

"No, no need baby.. im really sorry." Mahina niyang sabi. He kissed my forehead then nagsimula ng maglakad palayo.

"Sweetheart, pumasok ka na!" Mom said, seriously. Tumingin muna ko sandali kay Damon na naglalakad lang.

"Ma, pwede bang ihanap ko muna ng taxi ni Damon?" Nag cross arms siya at tila hindi papayag. "Please?" I beg.

She sighed. "Fine, fifteen minutes!"

"Opo!" Dali dali akong sumakay ng kotse ko at pinaadar agad ito at nilapitan si Damon, bumusina ako na dahilan para huminto siya sa paglalakad at tumingin sa direksyon ko. "Sakay na, ihahanap kita ng taxi." I said.

"Wag-"

"Sakay na!" Pagpuputol ko sa sasabihin niya dahil alam kong tatangi siya. Wala na siyang nagawa kundi sumakay. Salamat naman!

"I'm really sorry, baby. Ang pangit tuloy ng unang pagkakakilala sakin ng Mama mo." He sincerely apologized.

"Ayos lang." Matipid kong sabi.