I woke up when I suddenly felt that someone is sitting on my bed.
I looked who's sitting and smiled when I recognized him. "Hi, babe. Bakit ka nandito sa kwarto ko?"
Nakatalikod siya at nang tumingin siya sa akin, walang emosyon ang makikita sa kanyang mukha.
"Sorry."
Ha? Bakit? May nagawa ba siya?
"I didn't make it." Nalilito ako sa mga sinasabi niya.
"Hindi ko na matutupad lahat ng pangako ko sayo," patuloy niya pa.
"B-bakit? Iiwanan mo na ba ako?" I asked.
"I wish, I can hug and kiss you again, embrace you again." Sa halip na sagutin, iba ang kanyang sinabi na mas lalong nagpalito sa akin.
Ang dami kong tanong sa kanya pero walang lumalabas na kahit isang salita sa aking bibig.
A lonely tear escape from his eyes, pero wala pa ring emosyon ang kanyang mukha.
"I'm sorry Hon. I love yo--" hindi natuloy ang kanyang sasabihin ng bumukas ang pinto ng aking kwarto.
Napatingin ako doon at nakita ko sila Mommy at Daddy.
"Sino ang kinakausap mo anak?" tanong ni Mom.
"Si Ryle, nandito siya sa tabi ko--" napatigil ako sa pagsasalita ng makitang wala na doon si Ryle.
Nagtinginan si Mommy at Daddy sa isa't isa. Nilapitan nila ako at mahigpit na niyakap.
"Anak. Ryle died yesterday, remember?"
--
HartleyRoses