#သတ္ျဖတ္သူေသြးနတ္ဘုရား (ရွီယန္)
God of Slaughter (chapter – 123)
Author: Ni Cang Tian
Translate by: Soe Paing Hmue
အပိုင္း (၁၂၃) အေရွ႕ပင္လယ္အင္အားစုမ်ား
သေဘၤာၾကီးက လႈိင္းေလမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ကမ္းစပ္သို႔ တျဖည္းျဖည္း ထိုးဆိုက္လာသည္။
ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ေတာ့ လွပေသာ မိန္းမငယ္ေလးအေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနျပီး ကြ်န္းကေလးေပၚသို႔ ေျခဖ်ားေထာက္ကာ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေနၾကသည္။
လိင္စိတ္ၾကြေစေသာပံုမ်ားပါ၀င္သည့္ အလံမ်ားကေတာ့ တဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္ေနဆဲ…။
ကုန္းပတ္ေပၚမွလူမ်ားက ရွာစင္းယန္ႏွင့္ ရွီယန္တို႔ကို လက္ညွိဳးတစ္ညႊန္ညႊန္ျဖင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ တြတ္ထုိးေနၾကသည္။
သူမ၏ ရုပ္ရည္ကို ေျပာင္းလဲထားျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွာစင္းယန္ကေတာ့ ေအးစက္စက္မ်က္ႏွာထားျဖင့္ သဲေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ ရပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။
ရွီယန္က ေအာ္ဟစ္ေနတာကုိ ရပ္တန္႔ခဲ့ျပီးျဖစ္ကာ ဘ၀င္မက်ဟန္ျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕လို႔ေနသည္။
အစကေတာ့ သူက သေဘၤေပၚမွလူမ်ားအေၾကာင္း စပ္စုလိုစိတ္ျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့သည္။သူတို႔က ယင္ယန္နယ္ေျမထူးမွျဖစ္ျပီး လိင္ကိစၥအေပၚ အလြန္ပြင့္လင္းေသာ အျမင္ရွိသည္ဟု သိရေသာအခါ ရွီယန္က အနာဂါတ္ကို မွန္းေမွ်ာ္ရင္း ၾကိဳတင္ေပ်ာ္ရြင္ေနခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ယင္ယန္ နယ္ေျမထူးမွာ လိင္တူဆက္ဆံေသာ ေယာက္်ားမ်ားလဲရွိေၾကာင္း ရွာစင္းယန္က သတိေပးလိုက္ေသာအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ရွီယန္ စိတ္ဓါတ္က်ေနျပီျဖစ္သည္။
ေနာင္တရဖို႔ အရမ္းကို ေနာက္က်သြားျပီျဖစ္ျပီး သေဘၤာက အနီးေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။
ျပီးေတာ့ ဒီတစ္စင္းကို လြဲေခ်ာ္သြားလွ်င္ ေနာက္တစ္စင္းေတြ႕ရဖို႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ထပ္ေစာင့္ရဦးမည္မသိ။
အျခား ဘာေရြးျခယ္စရာမွမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ ရီွယန္က ထိုသေဘၤာႏွင့္သာလိုက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး အေကာင္းဆံုးကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ထားလိုက္သည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ မီတာတစ္ရာခန္႔ရွည္လ်ားေသာ သေဘၤာၾကီးက ကမ္းကပ္လာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။
ေယာက္်ား မိန္းမမ်ားမွာ ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ ပ်ားပန္းခတ္သြားလာေနၾကျပီး အမ်ားစုက ေခ်ာေမာၾကသည္။
အသက္ ဆယ့္သံုးေလးႏွစ္အရြယ္မွစ အသက္ေလးဆယ္၀န္းက်င္ခန္႔အထိ အရြယ္စံုပါ၀င္၏။
“မင္းတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ ဘာလို႔ ဒီမွာေရာက္ေနၾကတာလဲ…”
၀ါထိန္ေသာမ်က္ႏွာရွိျပီး ပိန္လွီလွီလူၾကီးက ကုန္းပတ္ေပၚမွလွမ္းေမးသည္။
သူက အသက္ေလးဆယ္ခန္႔ရွိျပီထင္ရ၏။
ထိုလူၾကီးက နီဗားနားအဆင့္သိုင္းသမားျဖစ္ျပီး က်ယ္ေလာင္စြာ စကားေျပာတတ္ကာ သံသယမ်ားတတ္သူျဖစ္ဟန္တူသည္။
“က်ဳပ္တို႔က အေနာက္ဖက္ကပါ…အေရွ႕ပင္လယ္ကို လာခဲ့ၾကတာပါ…လမ္းမွာ မုန္တိုင္းမိျပီး က်ဳပ္တို႔ေလွ ပ်က္စီးသြားလို႔ ဒီမွာ ေသာင္တင္ေနတာပါ…ေက်းဇူးျပဳျပီး က်ဳပ္တို႔ကို ေခၚသြားေပးပါခင္ဗ်ာ..”
ရွီယန္က လက္ႏွစ္ဖက္ကို ရင္၀တြင္ ယွက္လိုက္ရင္း ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းၾကီးစြာေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
“အေနာက္ဖက္က…?...”
ထိုလူၾကီးက မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕လိုက္ေသာအခါ သူ႔မ်က္ေပါက္မ်ားက က်ဥ္းေျမာင္းသြားၾကျပီးေနာက္
ရွီယန္႔ကို အတန္ၾကာ အကဲခတ္ေနသည္။
ထို႔ေနာက္ သူက ရွာစင္းယန္အားလည္း လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း
ေအးစက္စြာေျပာသည္။
“မင္းတို႔မွာ ဘာရွိလဲ…အလကားေတာ့ ေခၚမသြားနိုင္ဘူး…”
ရွီယန္က အံ့ၾသသြားျပီးေနာက္ အိုးတို႔အမ္းတမ္းျဖင့္ ျပံဳးလိုက္ရင္း
“က်ဳပ္တို႔ ပိုင္ဆိုင္သမွ်ေတြက ေရထဲေမ်ာသြားပါျပီဗ်ာ…”
“သြားၾကစို႔…”
မ်က္ႏွာ၀ါ၀ါႏွင့္လူၾကီးက ေနာက္လွည့္ကာ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
ရွီယန္တို႔ကို တင္ေဆာင္သြားမည့္ဟန္မရွိပါ။
ရွီယန္က ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ပဲ မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕လို႔သာေနသည္။
သူ႔အိတ္ထဲတြင္ အဆင့္ေျခာက္ မိစၦာအျမဳေတႏွင့္ သလင္းေက်ာက္ျပား ေျမာက္မ်ားစြာရွိပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူက သံသယရွိပါသည္။
ထိုလူၾကီးကို သူတို႔၏ ရတနာမ်ား ျပလိုက္လွ်င္ သေဘၤာေပၚ တက္ခြင့္ေပးမည့္အစား သူတို႔ကို သတ္သြားမည္မွန္း ရွီယန္ ၾကိဳသိေနပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူက မြဲခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
သူက သေဘၤာႏွင့္ မလိုက္ပါရလွ်င္လဲ ဒီကြ်န္းေပၚမွာ ရက္အနည္းငယ္ ထပ္ေနရံုသာရွိသည္။
ထိုလူၾကီး ျပန္လွည့္သြားသည္ကိုၾကည့္ရင္း ရွီယန္ စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာကေတာ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားကိုသာ ျပသထား၏။
“ခနေနပါဦး…”
ထိုစဥ္မွာပင္ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ပ်င္းတိပ်င္းရြဲအသံက သေဘၤာေပၚရွိ အခန္းတစ္ခုထဲမွ ထြက္ေပၚလာသည္။
ျပဴတင္းတံခါးက တစ္ျခမ္းပြင့္သြားျပီးေနာက္ မိန္းမတစ္ေယာက္သ႑န္က လွမ္း၍ၾကည့္ေနသည္။
သဲေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ရပ္ေနရင္း ရွီယန္က ျပဴတင္းေပါက္သို႔ ထိတ္လန္႔တၾကား ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ေတာက္ပေသာ အလင္းေရာင္က သူ႔အေပၚ ျဖာက်လာသည္။
ဘုရားမလို႔ ဒါ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲ…
ရွီယန္က စိတ္သက္သာရာရသြားျပီးေနာက္ ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။
“ဂိုဏ္းထိန္းဂ်ဴ.. က်ဳပ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ….”
ထို မ်က္ႏွာ၀ါ၀ါႏွင့္ လူၾကီးက မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕ေနရင္း မေပ်ာ္မရႊင္ ျပန္ေမးလိုက္သည္။
ျပဳတင္းေပါက္ေနာက္မွ အမ်ိဳးသမီးက တခစ္ခစ္ ရယ္လိုက္ရင္း
“ဒီလိုပါ… က်မက ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္ရတယ္…ငါတို႔ အပင္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ့္လူလဲ လိုေနတယ္ေလ…ငါတို႔ရဲ့ အညစ္အေၾကးေတြလဲ ရွင္းလင္းဖို႔လိုေနျပီ…သူတို႔ကို ေခၚလာခဲ့ျပီး အလုပ္ေပးလိုက္ၾကတာေပါ့…”
“ဂိုဏ္းထိန္းဂ်ဴကိုယ္တိုင္ေျပာေနမွေတာ့ က်ဳပ္က လုပ္ေပးရမွာေပါ့…”
မ်က္ႏွာ၀ါႏွင့္လူၾကီးက တံု႔ဆိုင္းေနသည္။
ထိုမိန္းမ ဘာလိုခ်င္မွန္း သူသိသည္ေလ။
သို႔ေသာ္လည္း ေခါင္းကိုသာ ျငိမ့္လိုက္ရင္း
“သူတို႔ကို တက္လာခိုင္းလိုက္.. လီေ၀က ၾကည့္စီစဥ္ေပးလိုက္ အပင္ေတြကို မပ်က္စီးေစနဲ႔…”
-----
မ်က္ႏွာ၀ါ၀ါႏွင့္လူၾကီးက အမိန္႔ေပးလိုက္ျပီးေနာက္ အေပၚထပ္သို႔ ျပန္တက္သြားေလသည္။
ခန္႔ျငားေသာလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က ျပံဳးခ်ိဳစြာျဖင့္ ျပန္ေျပာသည္။
“စိတ္ခ်ပါဦးေလး…က်ေနာ္ တာ၀န္ယူလိုက္ပါ့မယ္…”
ထို ငယ္ရြယ္ေသာ ေယာက္်ားေလးသည္ အႏၱရာယ္ ဒုတိယအဆင့္သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သူက ငယ္ရြယ္သည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း သူ႔ မ်က္လံုးမ်ား နံေဘးတြင္ေတာ့ အေရျပား အခ်ိဳ႕ တြန္႔ေနျပီျဖစ္သည္။
ရွီယန္ႏွင့္ ရွာစင္းယန္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ျပီးေနာက္ သံမဏိသေဘၤာၾကီးဆီသို႔ အတူတကြ လွမ္းသြားၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ ေလွကားအတိုင္း တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ တက္သြားၾကေလသည္။
သေဘၤာေပၚသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သေဘာၤၾကီးက က်ယ္လဲ က်ယ္၀န္းသည္ကို ရွီယန္ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ကုန္းပတ္ သံုးခုရွိျပီးေနာက္ သံနက္မ်ား သစ္သားမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည္။
ဒါဇင္ႏွင့္ ခ်ီေသာ ေယာက္်ား မိန္းမမ်ား ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ ရွိေနၾကသည္။
အခ်ိဳ႕က နမ္းရွံဳ႕လွ်က္ရွိၾကသည္။
သေဘၤာၾကီး၏ အခန္းမ်ားအတြင္းတြင္ေတာ့ ေယာက္်ား မိန္းမမ်ား၏ ျငီးညဴသံမ်ား ရယ္ေမာသံမ်ားက မၾကာခန လြင့္ပ်ံလာသည္။
ျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္ ရွီယန္ပင္ အံ့ၾသလို႔သြားသည္။
သူတို႔က လိင္ကိစၥတြင္ ေဆာင္ၾကာျမိဳင္မ်ားထက္ပင္ ပြင့္လင္းေနၾကေသးရာ ရွီယန္လိုေကာင္ကိုပင္ အံ့အားသင့္သြားေစသည္။
ရွာစင္းယန္ကေတာ့ ဘာမွမသိသလိုပင္ေနေနသည္။
ညစ္ညမ္းေသာေလထုကို ေရွာင္ရွားလိုဟန္ျဖင့္ ေခါင္းကို တြင္တြင္ငံု႔လို႔သာေနသည္။
သံမဏိသေဘၤာၾကီးက ကုန္းပတ္ သံုးခုရွိျပီး သူတို႔က ခု ေအာက္ဆံုးထပ္တြင္ျဖစ္သည္။
စြတ္စိုကာ ရွဳပ္ပြလို႔ေန၏။
လီေ၀က သူတို႔ကို စုတ္ခ်ာေသာ အခန္းေလးတစ္ခုသို႔ လိုက္ျပျပီး တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက ရွာစင္းယန္၏ လွပေသာ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္အေပၚ က်ေရာက္သြားသည္။
စိတ္ရွဳပ္ေထြးသြားဟန္ျဖင့္
“ရုပ္ဆိုးျပီး ကိုယ္လံုးမိုက္တယ္…အင္း…ညက်ရင္ေတာ့ အဆင္ေျပမယ့္အမ်ိဳးပဲ…”
“ရွာစင္းယန္က ေခါင္းငံု႔ထားရင္း ေအးစက္စက္ အလင္းေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕ မ်က္၀န္းထဲ ျဖတ္သန္းသြားသည္။
သူမက အလွ်င္အျမန္ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ကာ စိတ္ထိန္းထားလိုက္ရသည္။
ရွီယန္က ေရွ႕သို႔တက္လာျပီးေနာက္ ရွာစင္းယန္၏လက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္သည္။
“က်ဳပ္တို႔က အတြဲေတြပါ..တစ္ခန္းဆို လံုေလာက္ပါျပီ…”
ရွီယန္က သူမလက္ကို လာကိုင္ေသာအခါ ရွာစင္းယန္က ပထမ ရုန္းမည္ျပဳေသးသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ရွီယန္႔စကားကိုၾကားေသာအခါ အသာျငိမ္ေနလိုက္သည္။
“စံုတြဲလား…”
လီေ၀၏ မ်က္၀န္းမ်ားက စိတ္ရွဳပ္ေထြးဟန္မ်ား ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။
“အင္း…မင္းတို႔ ဒီခန္းကို အသံုးျပဳနိုင္ပါတယ္…ဒီညေတာ့ နားလိုက္ေပါ့…မနက္ျဖန္က်ရင္ မင္းတို႔က သစ္ပင္ေတြအားလံုးကို အေပၚဆံုးကုန္းပတ္ေပၚကိုေရႊ႕ရမယ္…ဒီေအာက္ထပ္ကိုလဲ ရွင္းရမယ္…နားလည္တယ္ေနာ္…”
“နားလည္ပါျပီ…”
ရွီယန္က ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
လီေ၀က ေခါင္းျငိမ့္လိုက္သည္။
သူ႔မ်က္လံုးက ရွာစင္းယန္၏ ကိုယ္လံုးေပၚတြင္ ေ၀့၀ဲသြားျပန္ျပီးေနာက္ တစ္ခ်က္ ျပံဳးလိုက္ကာ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။
“ငါသူ႔ကို သတ္ခ်င္တယ္…”
ရွာစင္းယန္က ေအးစက္ေသာမ်က္နွာထားျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
“နင့္ စြမ္းအင္ေတြ ျပန္ရလာတဲ့ထိေစာင့္ေပါ့…”
ရွီယန္က အခန္းအတြင္းသို႔ လွမ္း၀င္သြားသည္။
အခန္းက လြန္စြာက်ဥ္းျပီး ငါးမီတာပတ္လည္ခန္႔သာရွိေလသည္။
ဖုန္တက္ေနေသာ သစ္သားကုတင္တစ္လံုးမွလြဲ၍ ဘာမွမရွိ။ အိပ္ယာခင္းပင္မရွိ။
အခန္းက ျပဴတင္းေပါက္မ်ားလဲမရွိပဲ ရွဳပ္ပြ ညစ္ေပကာ ပင့္ကူအိမ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။
ရွီယန္က ၀င္ေရာက္သြားျပီးေနာက္ ပင့္ကူအိမ္မ်ားကို ရွင္းလင္းလိုက္ေသာအခါ ဖုန္မ်ား တေသာေသာက်ဆင္းလာသည္။
ရွာစင္းယန္က အခန္းထဲသို႔ လွမ္းမ၀င္ပဲ အေပါက္၀မွာသာရပ္ေနကာ ရွီယန္ အခန္းရွင္းသည္ကို ရပ္ၾကည့္ေနသည္။
“ယင္ယန္ နယ္ေျမထူးက အေရွ႕ပင္လယ္ရဲ့ အင္အားၾကီး ဆယ့္ငါးခုထဲက တစ္ခုပဲ…အေလာင္းေကာင္ဂိုဏ္း လူရိုင္းဂိုဏ္း၊ ေခ်ာင္မိသားစု တို႔နဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္…သူတို႔ေတြက ယန္မိသားစုနဲ႔ ရွာမိသားစုရဲ့ ဆန္႔က်င္ဖက္ေတြပဲ…ငါတို႔ ဇာတိမွန္ မေပၚေပါက္ေအာင္ သတိထားရလိမ့္မယ္…”
ရွီယန္ အခန္းရွင္းေနတုန္းရွာစင္းယန္က ေလသံတိုးတိုးျဖင့္ေျပာျပသည္။
“အေရွ႕ပင္လယ္ရဲ့ အင္အားစုၾကီး ဆယ့္ငါးခု…?...အဲ့ဒါ ဘာေတြလဲ…”
ရွီယန္က ေနာက္ျပန္တစ္ခ်က္ လွည့္ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္ရင္း အခန္းသန္႔ရွင္းေရး ဆက္လုပ္ေနသည္။
“အေရွ႕ပင္လယ္မွာ…
နန္းေတာ္တစ္ခု၊ နတ္ကြ်န္းႏွစ္ကြ်န္း၊ နယ္ေျမသံုးခု၊ ဂိုဏ္းေလးဂိုဏ္း၊ မိသားစု ငါးစုဆိုျပီးရွိတယ္။
သိုင္း၀ိဥာဥ္နန္းေတာ္။
ေကာင္းကင္ဘံုေရကန္နတ္ကြ်န္း၊ ဖုန္းလိုင္နတ္ကြ်န္း။
ေမွာ္နယ္ေျမ၊ ယင္ယန္နယ္ေျမ၊ နတ္ဆိုးနယ္ေျမ။
နတ္မင္းသံုးပါးဂိုဏ္း၊ အထြတ္အျမတ္ဂိုဏ္း၊ အေလာင္းေကာင္ဂိုဏ္း၊ လူရိုင္းဂိုဏ္း။
ယန္မိသားစု၊ ဒံုဖန္မိသားစု၊ ေခ်ာင္မိသားစု၊ ရွာမိသားစုနဲ႔ ဂူမိသားစုေတြပဲ…။
ဒီအင္အားစုၾကီး ဆယ့္ငါးခုဟာ အေရွ႕ပင္လယ္ရဲ့ အင္အားအေတာင့္တင္းဆံုးေတြပဲ။
က်န္တာေတြကေတာ့ ဂိုဏ္းငယ္ေတြ မိသားစုငယ္ေတြပဲ။
ရွာစင္းယန္က ရွာင္းျပလိုက္သည္။
“နင္ေျပာတာ နတ္မင္းသံုးပါးဂိုဏ္းနဲ႔ ယန္မိသားစုက အေျခစိုက္စခန္း သပ္သပ္စီဆို…ခု ယင္ယန္နယ္ေျမထူးကေရာ တျခား အေျခစိုက္စခန္းမွာလား…ဘယ္လိုေတြ ကြဲျပားတာလဲ…”
ရွီယန္က ေမးလိုက္သည္။
“ဒီ အေရွ႕ပင္လယ္လို႔ ေခၚတဲ့ အဆံုးမဲ့ပင္လယ္ေဒသမွာ ပင္လယ္ ငါးခုပါ၀င္တယ္…ပင္လယ္တစ္ခုစီက အေျခစိုက္စခန္း တစ္ခုစီပဲ…
ယန္မိသားစု ရွာမိသားစု နတ္ဆိုးနယ္ေျမထူးတို႔ဟာ ခိုင္ရာပင္လယ္ျပင္မွာရွိျပီးေတာ့ အေျခစိုက္စခန္း အတူတူပဲ။ယင္ယန္နယ္ေျမထူး အေလာင္းေကာင္ဂိုဏ္း လူရိုင္းဂိုဏ္း ေခ်ာင္မိသားစုတို႔က ထိုင္ထူပင္လယ္ျပင္မွာ။စိတ္၀ိဥာဥ္နန္းေတာ္နဲ႔ ဖုန္းလိုင္နတ္ကြ်န္းတုိ႔က ေကာင္းကင္ ပင္လယ္ျပင္မွာ။
ေကာင္းကင္ဘံုေရကန္နတ္ကြ်န္း၊ ေမွာ္နယ္ေျမထူး၊ အထြတ္အျမတ္ဂိုဏ္း တို႔က အေမွာင္ပင္လယ္ျပင္။
နတ္မင္းသံုးပါးဂိုဏ္း၊ ဒံုဖန္မိသားစု၊ ဂူမိသားစု၊ တို႔က ဟန္းလိုပင္လယ္ျပင္မွာ အသီးသီး အေျခစိုက္ၾကတယ္။
အေျခစိုက္စခန္းငါးခုဟာလဲ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု အျမဲတမ္း ခ်ေနၾကတယ္။
“ငါထင္တာထက္ အမ်ားၾကီး ပိုရွဳပ္ေထြးတာပဲ…”
ရွီယန္က ေခါင္းခါယမ္းရင္းေျပာသည္။
“ဒါေပမဲ့ ငါ့ကို ပ်င္းရိေစမွာမဟုတ္တာေသခ်ာတယ္…ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အေရွ႕ပင္လယ္ကို ပိုပိုျပီး စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းလာျပီ…ငါတို႔ ဒီသေဘၤာၾကီးက ယင္ယန္နယ္ေျမထူးကိုသြားမွာဆိုရင္ ထိုင္ထူပင္လယ္ကို ေရာက္သြားမွာေပါ့ ဟုတ္တယ္မလား…”
“ထိုင္ထူပင္လယ္က ခိုင္ရာပင္လယ္နဲ႔ အေ၀းၾကီးပဲ…ယင္ယန္ နယ္ေျမထူးမွာ အေျခခံအဆင့္ အေျခခိုင္အဆင့္ လူသားအဆင့္ သိုင္းသမားေတြက သာမာန္ တပည့္ေတြျဖစ္တယ္။
အႏၱရာယ္အဆင့္နဲ႔ ကမၻာေျမအဆင့္ကေတာ့ အတြင္းစည္းအဖြဲ႔၀င္ေတြျဖစ္လာျပီး နီဗားနားအဆင့္ ေတြကေတာ့ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးေတြျဖစ္ၾကတယ္…
ေကာင္းကင္အဆင့္ သိုင္းပညာရွင္ေတြကေတာ့ အၾကီးအကဲေတြျဖစ္ၾကျပီး အျမင့္ဆံုး ပညာရွင္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ မိုးဧကရီနဲ႔ ေျမဧကရာဇ္တို႔က နတ္ဘုရားအဆင့္ေတြပဲ…ဒီသေဘၤာေပၚမွာက နီဗားနားအဆင့္ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ပါလာတာ…သူတို႔က ယင္ယန္ နယ္ေျမထူးက ဂိုဏ္းခြဲမွဴးေတြပဲ…ေဆး၀ါးေတြ ေက်ာက္မ်က္ေတြနဲ႔ အ၀တ္အထည္ေတြ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေပးရတဲ့အဖြဲ႔ပဲျဖစ္ရမယ္…ငါတို႔ သတိေတာ့ထားရမယ္…”
“ကဲ…ခုအဆင္ေျပသြားျပီ…၀င္ခဲ့ေတာ့…”
ရွီယန္က ေျပာလိုက္သည္။
အခန္းေလးက ရွီယန္၏ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈေၾကာင့္ သန္႔ရွင္းသြားျပီျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း အိပ္ရာကေတာ့ တစ္ခုထည္းသာျဖစ္သည္။
ရွာစင္းယန္က မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕ကာၾကည့္ေနသည္။
“နင္က အိပ္ယာေပၚမွာေန…ငါကေတာ့ ၾကမ္းေပၚမွာပဲအိပ္မယ္..မပူပါနဲ႔..နင္နင့္ကို ဘာမွမလုပ္ပါဘူး…အရမ္းလဲ ေၾကာက္မေနပါနဲ႔…”
“နင္က ယံုမွ မယံုရတာ…”
ရွာစင္းယန္က မဲ့ရြဲ႕ကာေျပာသည္။
သို႔ေသာ္လည္း အခန္းတြင္းသို႔ လွမ္း၀င္လာပါသည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ခုတင္ေပၚတြင္ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ခ်လိုက္ျပီးေနာက္ စတင္ေလ့က်င့္ေနေလေတာ့သည္။
ရွီယန္က အေရွ႕ပင္လယ္အေၾကာင္း ထပ္ေမးခ်င္ေသးေသာ္လည္း ရွာစင္းယန္က တိတ္ဆိတ္ေနျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူလဲ ဘာသံမွမထြက္ေတာ့ပဲ ထိုင္ခ်ကာ စတင္ေလ့က်င့္လိုက္ေတာ့သည္။
ညက တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လွပါသည္။
----- ----- ----- ----- -----
#သတ်ဖြတ်သူသွေးနတ်ဘုရား (ရှီယန်)
God of Slaughter (chapter 123)
Author: Ni Cang Tian
Translate by: Soe Paing Hmue
အပိုင်း (၁၂၃) အရှေ့ပင်လယ်အင်အားစုများ
သငေ်္ဘာကြီးက လှိုင်းလေများကို ဖြတ်ကျော်ကာ ကမ်းစပ်သို့ တဖြည်းဖြည်း ထိုးဆိုက်လာသည်။
ကုန်းပတ်ပေါ်တွင်တော့ လွပေသာ မိန်းမငယ်လေးအတော်များများရှိနေပြီး ကျွန်းကလေးပေါ်သို့ ခြေဖျားထောက်ကာ လှမ်းမျှော်ကြည့်နေကြသည်။
လိင်စိတ်ကြွစေသောပုံများပါ၀င်သည့် အလံမ်ားကေတာ့ တဖျတ်ဖျတ်လွင့်နေဆဲ။
ကုန်းပတ်ပေါ်မှလူများက ရှာစင်းယန်နှင့် ရှီယန်တို့ကို လက်ညှိုးတစ်ညွှန်ညွှန်ဖြင့် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် တွတ်ထိုးနေကြသည်။
သူမ၏ ရုပ်ရည်ကို ပြောင်းလဲထားပြီးဖြစ်သောကြောင့် ရှာစင်းယန်ကတော့ အေးစက်စက်မျက်နှာထားဖြင့် သဲသောင်ပြင်ပေါ်တွင် ရပ်နေဆဲဖြစ်သည်။
ရွီယန္က အော်ဟစ်နေတာကို ရပ်တန့်ခဲ့ပြီးဖြစ်ကာ ဘ၀င်မကျဟန်ဖြင့် မျက်မှောင်ကြုံ့လို့နေသည်။
အစကေတာ့ သူက သငေ်္ဘပေါ်မှလူများအကြောင်း စပ်စုလိုစိတ်ဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။သူတို့က ယင်ယန်နယ်မြေထူးမှဖြစ်ပြီး လိင်ကိစ္စအပေါ် အလွန်ပွင့်လင်းသော အမြင်ရှိသည်ဟု သိရေသာအခါ ရွီယန္က အနာဂါတ္ကို မှန်းမျှော်ရင်း ကြိုတင်ပျော်ရွင်နေခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ယင်ယန် နယ်မြေထူးမှာ လိင်တူဆက်ဆံသော ယောက်ျားများလဲရှိကြောင်း ရှာစင်းယန်က သတိပေးလိုက်သောအချိန်တွင်တော့ ရှီယန် စိတ်ဓါတ်ကျနေပြီဖြစ်သည်။
နောင်တရဖို့ အရမ်းကို နောက်ကျသွားပြီဖြစ်ပြီး သငေ်္ဘာက အနီးရောက်နေပြီဖြစ်သည်။
ပြီးတော့ ဒီတစ်စင်းကို လွဲချော်သွားလျှင် နောက်တစ်စင်းတွေ့ရဖို့ ဘယ်လောက်ကြာကြာ ထပ်စောင့်ရဦးမည်မသိ။
အျခား ဘာရွေးခြယ်စရာမှမရှိတော့သောကြောင့် ရှီယန်က ထိုသငေ်္ဘာနှင့်သာလိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး အကောင်းဆုံးကိုသာ မျှော်လင့်ထားလိုက်သည်။
သိပ်မကြာခင်မှာပင် မီတာတစ်ရာခန့်ရှည်လျားသော သငေ်္ဘာကြီးက ကမ်းကပ်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
ယောက်ျား မိန်းမများမှာ ကုန်းပတ်ပေါ်တွင် ပျားပန်းခတ်သွားလာနေကြပြီး အမ်ားစုက ချောမောကြသည်။
အသက် ဆယ့်သုံးလေးနှစ်အရွယ်မှစ အသက်လေးဆယ်၀န်းကျင်ခန့်အထိ အရွယ်စုံပါ၀င်၏။
မင်းတို့က ဘယ်သူတွေလဲ ဘာလို့ ဒီမှာရောက်နေကြတာလဲ
ဝါထိန်သောမျက်နှာရှိပြီး ပိန်လှီလှီလူကြီးက ကုန်းပတ်ပေါ်မှလှမ်းမေးသည်။
သူက အသက်လေးဆယ်ခန့်ရှိပြီထင်ရ၏။
ထိုလူကြီးက နီဗားနားအဆင့်သိုင်းသမားဖြစ်ပြီး ကျယ်လောင်စွာ စကားပြောတတ်ကာ သံသယများတတ်သူဖြစ်ဟန်တူသည်။
ကျုပ်တို့က အေနာက္ဖက္ကပါအရှေ့ပင်လယ်ကို လာခဲ့ကြတာပါလမ်းမှာ မုန်တိုင်းမိပြီး ကျုပ်တို့လှေ ပျက်စီးသွားလို့ ဒီမွာ သောင်တင်နေတာပါကျေးဇူးပြုပြီး ကျုပ်တို့ကို ခေါ်သွားပေးပါခင်ဗျာ..
ရွီယန္က လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်၀တွင် ယှက်လိုက်ရင်း မျှော်လင့်ခြင်းကြီးစွာသောမျက်လုံးများဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
အေနာက္ဖက္က?...
ထိုလူကြီးက မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်သောအခါ သူ့မျက်ပေါက်များက ကျဉ်းမြောင်းသွားကြပြီးနောက်
ရှီယန့်ကို အတန်ကြာ အကဲခတ်နေသည်။
ထို့နောက် သူက ရှာစင်းယန်အားလည်း လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း
အေးစက်စွာပြောသည်။
မင်းတို့မှာ ဘာရွိလဲအလကားတော့ ခေါ်မသွားနိုင်ဘူး
ရွီယန္က အံ့သြသွားပြီးနောက် အိုးတို့အမ်းတမ်းဖြင့် ပြုံးလိုက်ရင်း
ကျုပ်တို့ ပိုင်ဆိုင်သမျှတွေက ရေထဲမျောသွားပါပြီဗျာ
သွားကြစို့
မျက်နှာဝါဝါနှင့်လူကြီးက နောက်လှည့်ကာ အော်ပြောလိုက်သည်။
ရှီယန်တို့ကို တင်ဆောင်သွားမည့်ဟန်မရှိပါ။
ရွီယန္က ဘာမှထပ်မပြောတော့ပဲ မျက်မှောင်ကြုံ့လို့သာနေသည်။
သူ့အိတ်ထဲတွင် အဆင့်ခြောက် မိစၦာအမြုတေနှင့် သလင်းကျောက်ပြား မြောက်များစွာရှိပါသည်။
သို့သော်လည်း သူက သံသယရှိပါသည်။
ထိုလူကြီးကို သူတို့၏ ရတနာမ်ား ပြလိုက်လျှင် သငေ်္ဘာပေါ် တက်ခွင့်ပေးမည့်အစား သူတို့ကို သတ်သွားမည်မှန်း ရှီယန် ကြိုသိနေပါသည်။
ထို့ကြောင့် သူက မွဲချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
သူက သငေ်္ဘာနှင့် မလိုက်ပါရလျှင်လဲ ဒီကျွန်းပေါ်မှာ ရက်အနည်းငယ် ထပ်နေရုံသာရှိသည်။
ထိုလူကြီး ပြန်လှည့်သွားသည်ကိုကြည့်ရင်း ရှီယန် စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။
သို့သော်လည်း သူ့မျက်နှာကတော့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုများကိုသာ ပြသထား၏။
ခနေနပါဦး
ထိုစဉ်မှာပင် မိန်းမတစ်ယောက်၏ ပျင်းတိပျင်းရွဲအသံက သငေ်္ဘာပေါ်ရှိ အခန်းတစ်ခုထဲမှ ထွက်ပေါ်လာသည်။
ပြူတင်းတံခါးက တစ်ခြမ်းပွင့်သွားပြီးနောက် မိန်းမတစ်ယောက်သဏ္႑န်က လှမ်း၍ကြည့်နေသည်။
သဲသောင်ပြင်ပေါ်တွင်ရပ်နေရင်း ရွီယန္က ပြူတင်းပေါက်သို့ ထိတ်လန့်တကြား မော့ကြည့်လိုက်သည်။
တောက်ပသော အလင်းရောင်က သူ့အပေါ် ဖြာကျလာသည်။
ဘုရားမလို့ ဒါ မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ
ရွီယန္က စိတ်သက်သာရာရသွားပြီးနောက် လေပူတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။
ဂိုဏ်းထိန်းဂျူ.. ကျုပ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ.
ထို မျက်နှာဝါဝါနှင့် လူကြီးက မျက်မှောင်ကြုံ့နေရင်း မပျော်မရွှင် ပြန်မေးလိုက်သည်။
ပြုတင်းပေါက်နောက်မှ အမျိုးသမီးက တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်ရင်း
ဒီလိုပါ က်မက ဒုက္ခရောက်နေတဲ့လူနှစ်ယောက်ကို မြင်ရတယ်ငါတို့ အပင်တွေကို စောင့်ရှောက်ပေးမယ့်လူလဲ လိုနေတယ်လေငါတို့ရဲ့ အညစ်အကြေးတွေလဲ ရှင်းလင်းဖို့လိုနေပြီသူတို့ကို ခေါ်လာခဲ့ပြီး အလုပ်ပေးလိုက်ကြတာပေါ့
ဂိုဏ်းထိန်းဂျူကိုယ်တိုင်ပြောနေမှတော့ ကျုပ်က လုပ်ပေးရမှာပေါ့
မျက်နှာဝါနှင့်လူကြီးက တုံ့ဆိုင်းနေသည်။
ထိုမိန်းမ ဘာလိုချင်မှန်း သူသိသည်လေ။
သို့သော်လည်း ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်လိုက်ရင်း
သူတို့ကို တက်လာခိုင်းလိုက်.. လီေ၀က ကြည့်စီစဉ်ပေးလိုက် အပင်တွေကို မပျက်စီးစေနဲ့
-----
မျက်နှာဝါဝါနှင့်လူကြီးက အမိန့်ပေးလိုက်ပြီးနောက် အပေါ်ထပ်သို့ ပြန်တက်သွားလေသည်။
ခန့်ငြားသောလူငယ်လေးတစ်ယောက်က ပြုံးချိုစွာဖြင့် ပြန်ပြောသည်။
စိတ်ချပါဦးလေးကျနော် တာ၀န်ယူလိုက်ပါ့မယ်
ထို ငယ်ရွယ်သော ယောက်ျားလေးသည် အန္တရာယ် ဒုတိယအဆင့်သိုင်းသမားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
သူက ငယ်ရွယ်သည်ဟု ထင်ရသော်လည်း သူ့ မျက်လုံးများ နံဘေးတွင်တော့ အေရျပား အချို့ တွန့်နေပြီဖြစ်သည်။
ရှီယန်နှင့် ရှာစင်းယန် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သံမဏိသငေ်္ဘာကြီးဆီသို့ အတူတကြ လှမ်းသွားကြသည်။
ထို့နောက် လှေကားအတိုင်း တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် တက်သွားကြလေသည်။
သငေ်္ဘာပေါ်သို့ ရောက်သောအခါ သဘောၤကြီးက ကျယ်လဲ ကျယ်၀န်းသည်ကို ရှီယန် တွေ့လိုက်ရသည်။
ကုန်းပတ် သုံးခုရှိပြီးနောက် သံနက်များ သစ်သားများဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည်။
ဒါဇင်နှင့် ချီသော ယောက်ျား မိန်းမများ ကုန်းပတ်ပေါ်တွင် ရှိနေကြသည်။
အချို့က နမ်းရှုံ့လျှက်ရှိကြသည်။
သငေ်္ဘာကြီး၏ အခန်းများအတွင်းတွင်တော့ ယောက်ျား မိန်းမများ၏ ငြီးညူသံများ ရယ်မောသံများက မကြာခန လွင့်ပျံလာသည်။
မြင်ကွင်းများကြောင့် ရှီယန်ပင် အံ့သြလို့သွားသည်။
သူတို့က လိင်ကိစ္စတွင် ဆောင်ကြာမြိုင်များထက်ပင် ပွင့်လင်းနေကြသေးရာ ရှီယန်လိုကောင်ကိုပင် အံ့အားသင့်သွားစေသည်။
ရှာစင်းယန်ကတော့ ဘာမှမသိသလိုပင်နေနေသည်။
ညစ်ညမ်းသောလေထုကို ရှောင်ရှားလိုဟန်ဖြင့် ခေါင်းကို တွင်တွင်ငုံ့လို့သာနေသည်။
သံမဏိသငေ်္ဘာကြီးက ကုန်းပတ် သုံးခုရှိပြီး သူတို့က ခု အောက်ဆုံးထပ်တွင်ဖြစ်သည်။
စြတ္စိုကာ ရှုပ်ပွလို့နေ၏။
လီေ၀က သူတို့ကို စုတ်ချာသော အခန်းလေးတစ်ခုသို့ လိုက်ပြပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
သူ့မျက်လုံးများက ရှာစင်းယန်၏ လွပေသာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်အပေါ် ကျရောက်သွားသည်။
စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားဟန်ဖြင့်
ရုပ်ဆိုးပြီး ကိုယ်လုံးမိုက်တယ်အင်းညကျရင်တော့ အဆင်ပြေမယ့်အမျိုးပဲ
ရှာစင်းယန်က ခေါင်းငုံ့ထားရင်း အေးစက်စက် အလင်းရောင်တစ်ချို့ မျက်၀န်းထဲ ဖြတ်သန်းသွားသည်။
သူမက အလျှင်အမြန် နှုတ်ခမ်းကို ကိုက္ကာ စိတ်ထိန်းထားလိုက်ရသည်။
ရွီယန္က ရှေ့သို့တက်လာပြီးနောက် ရှာစင်းယန်၏လက်ကို ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။
ကျုပ်တို့က အတွဲတွေပါ..တစ်ခန်းဆို လုံလောက်ပါပြီ
ရွီယန္က သူမလက္ကို လာကိုင်သောအခါ ရှာစင်းယန်က ပထမ ရုန်းမည်ပြုသေးသည်။
သို့သော်လည်း ရှီယန့်စကားကိုကြားသောအခါ အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။
စုံတွဲလား
လီေ၀၏ မျက်၀န်းများက စိတ်ရှုပ်ထွေးဟန်များ ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။
အင်းမင်းတို့ ဒီခန်းကို အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်ဒီညေတာ့ နားလိုက်ပေါ့မနက်ဖြန်ကျရင် မင်းတို့က သစ်ပင်တွေအားလုံးကို အပေါ်ဆုံးကုန်းပတ်ပေါ်ကိုရွှေ့ရမယ်ဒီအောက်ထပ်ကိုလဲ ရှင်းရမယ်နားလည်တယ်နော်
နားလည်ပါပြီ
ရွီယန္က ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
လီေ၀က ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
သူ့မျက်လုံးက ရှာစင်းယန်၏ ကိုယ်လုံးပေါ်တွင် ေ၀့၀ဲသွားပြန်ပြီးနောက် တစ်ချက် ပြုံးလိုက်ကာ ထွက်ခွာသွားလေတော့သည်။
ငါသူ့ကို သတ်ချင်တယ်
ရှာစင်းယန်က အေးစက်သောမျက်နှာထားဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
နင့် စွမ်းအင်တွေ ပြန်ရလာတဲ့ထိစောင့်ပေါ့
ရွီယန္က အခန်းအတွင်းသို့ လှမ်း၀င်သွားသည်။
အခန်းက လွန်စွာကျဉ်းပြီး ငါးမီတာပတ်လည်ခန့်သာရှိလေသည်။
ဖုန်တက်နေသော သစ်သားကုတင်တစ်လုံးမှလွဲ၍ ဘာမွမရွိ။ အိပ်ယာခင်းပင်မရှိ။
အခန်းက ပြူတင်းပေါက်များလဲမရှိပဲ ရှုပ်ပွ ညစ်ပေကာ ပင့်ကူအိမ်များဖြင့် ပြည့်နေသည်။
ရွီယန္က ၀င်ရောက်သွားပြီးနောက် ပင့်ကူအိမ်များကို ရှင်းလင်းလိုက်သောအခါ ဖုန္မ်ား တသောသောကျဆင်းလာသည်။
ရှာစင်းယန်က အခန်းထဲသို့ လှမ်းမ၀င်ပဲ အပေါက်၀မှာသာရပ်နေကာ ရှီယန် အခန်းရှင်းသည်ကို ရပ်ကြည့်နေသည်။
ယင်ယန် နယ်မြေထူးက အရှေ့ပင်လယ်ရဲ့ အင်အားကြီး ဆယ့်ငါးခုထဲက တစ္ခုပဲအလောင်းကောင်ဂိုဏ်း လူရိုင်းဂိုဏ်း၊ ချောင်မိသားစု တို့နဲ့ ရင်းနှီးတယ်သူတို့တွေက ယန်မိသားစုနဲ့ ရွာမိသားစုရဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်တွေပဲငါတို့ ဇာတိမှန် မပေါ်ပေါက်အောင် သတိထားရလိမ့်မယ်
ရှီယန် အခန်းရှင်းနေတုန်းရှာစင်းယန်က လေသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောပြသည်။
အရှေ့ပင်လယ်ရဲ့ အင်အားစုကြီး ဆယ့်ငါးခု?...အဲ့ဒါ ဘာတွေလဲ
ရွီယန္က နောက်ပြန်တစ်ချက် လှည့်ကြည့်ကာ မေးလိုက်ရင်း အခန်းသန့်ရှင်းရေး ဆက်လုပ်နေသည်။
အရှေ့ပင်လယ်မှာ
နန်းတော်တစ်ခု၊ နတ်ကျွန်းနှစ်ကျွန်း၊ နယ်မြေသုံးခု၊ ဂိုဏ်းလေးဂိုဏ်း၊ မိသားစု ငါးစုဆိုပြီးရှိတယ်။
သိုင်း၀ိဉာဉ်နန်းတော်။
ကောင်းကင်ဘုံရေကန်နတ်ကျွန်း၊ ဖုန်းလိုင်နတ်ကျွန်း။
မှော်နယ်မြေ၊ ယင်ယန်နယ်မြေ၊ နတ်ဆိုးနယ်မြေ။
နတ်မင်းသုံးပါးဂိုဏ်း၊ အထွတ်အမြတ်ဂိုဏ်း၊ အလောင်းကောင်ဂိုဏ်း၊ လူရိုင်းဂိုဏ်း။
ယန္မိသားစု၊ ဒုံဖန်မိသားစု၊ ချောင်မိသားစု၊ ရှာမိသားစုနဲ့ ဂူမိသားစုတွေပဲ။
ဒီအင်အားစုကြီး ဆယ့်ငါးခုဟာ အရှေ့ပင်လယ်ရဲ့ အင်အားအတောင့်တင်းဆုံးတွေပဲ။
ကျန်တာတွေကတော့ ဂိုဏ်းငယ်တွေ မိသားစုငယ်တွေပဲ။
ရှာစင်းယန်က ရှာင်းပြလိုက်သည်။
နင်ပြောတာ နတ်မင်းသုံးပါးဂိုဏ်းနဲ့ ယန္မိသားစုက အခြေစိုက်စခန်း သပ်သပ်စီဆိုခု ယင်ယန်နယ်မြေထူးကရော တျခား အခြေစိုက်စခန်းမှာလားဘယ်လိုတွေ ကွဲပြားတာလဲ
ရွီယန္က မေးလိုက်သည်။
ဒီ အရှေ့ပင်လယ်လို့ ခေါ်တဲ့ အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ဒေသမှာ ပင်လယ် ငါးခုပါ၀င်တယ်ပင်လယ်တစ်ခုစီက အခြေစိုက်စခန်း တစ္ခုစီပဲ
ယန္မိသားစု ရွာမိသားစု နတ်ဆိုးနယ်မြေထူးတို့ဟာ ခိုင်ရာပင်လယ်ပြင်မှာရှိပြီးတော့ အခြေစိုက်စခန်း အတူတူပဲ။ယင်ယန်နယ်မြေထူး အလောင်းကောင်ဂိုဏ်း လူရိုင်းဂိုဏ်း ချောင်မိသားစုတို့က ထိုင်ထူပင်လယ်ပြင်မှာ။စိတ်၀ိဉာဉ်နန်းတော်နဲ့ ဖုန်းလိုင်နတ်ကျွန်းတို့က ကောင်းကင် ပင်လယ်ပြင်မှာ။
ကောင်းကင်ဘုံရေကန်နတ်ကျွန်း၊ မှော်နယ်မြေထူး၊ အထွတ်အမြတ်ဂိုဏ်း တို့က အမှောင်ပင်လယ်ပြင်။
နတ်မင်းသုံးပါးဂိုဏ်း၊ ဒုံဖန်မိသားစု၊ ဂူမိသားစု၊ တို့က ဟန်းလိုပင်လယ်ပြင်မှာ အသီးသီး အခြေစိုက်ကြတယ်။
အခြေစိုက်စခန်းငါးခုဟာလဲ တစ်ခုနဲ့ တစ္ခု အမြဲတမ်း ချနေကြတယ်။
ငါထင်တာထက် အများကြီး ပိုရှုပ်ထွေးတာပဲ
ရွီယန္က ခေါင်းခါယမ်းရင်းပြောသည်။
ဒါပေမဲ့ ငါ့ကို ပျင်းရိစေမှာမဟုတ်တာသေချာတယ်ဘာလို့လဲဆိုတော့ အရှေ့ပင်လယ်ကို ပိုပိုပြီး စိတ်၀င်စားဖို့ ကောင်းလာပြီငါတို့ ဒီသငေ်္ဘာကြီးက ယင်ယန်နယ်မြေထူးကိုသွားမှာဆိုရင် ထိုင်ထူပင်လယ်ကို ရောက်သွားမှာပေါ့ ဟုတ္တယ္မလား
ထိုင်ထူပင်လယ်က ခိုင်ရာပင်လယ်နဲ့ အေ၀းကြီးပဲယင်ယန် နယ်မြေထူးမှာ အခြေခံအဆင့် အခြေခိုင်အဆင့် လူသားအဆင့် သိုင်းသမားတွေက သာမာန် တပည့်တွေဖြစ်တယ်။
အန္တရာယ်အဆင့်နဲ့ ကမ်ဘာမြေအဆင့်ကတော့ အတွင်းစည်းအဖွဲ့၀င်တွေဖြစ်လာပြီး နီဗားနားအဆင့် တွေကတော့ ဂိုဏ်းခွဲမှူးတွေဖြစ်ကြတယ်
ကောင်းကင်အဆင့် သိုင်းပညာရှင်တွေကတော့ အကြီးအကဲတွေဖြစ်ကြပြီး အမြင့်ဆုံး ပညာရှင်နှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ မိုးဧကရီနဲ့ မြေဧကရာဇ်တို့က နတ်ဘုရားအဆင့်တွေပဲဒီသငေ်္ဘာပေါ်မှာက နီဗားနားအဆင့် နှစ်ယောက်ပဲ ပါလာတာသူတို့က ယင်ယန် နယ်မြေထူးက ဂိုဏ်းခွဲမှူးတွေပဲဆေးဝါးတွေ ကျောက်မျက်တွေနဲ့ အ၀တ်အထည်တွေ သယ်ယူပို့ဆောင်ပေးရတဲ့အဖွဲ့ပဲဖြစ်ရမယ်ငါတို့ သတိတော့ထားရမယ်
ကဲခုအဆင်ပြေသွားပြီ၀င်ခဲ့တော့
ရွီယန္က ပြောလိုက်သည်။
အခန်းလေးက ရှီယန်၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကြောင့် သန့်ရှင်းသွားပြီဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း အိပ်ရာကတော့ တစ်ခုထည်းသာဖြစ်သည်။
ရှာစင်းယန်က မျက်မှောင်ကြုံ့ကာကြည့်နေသည်။
နင်က အိပ်ယာပေါ်မှာနေငါကေတာ့ ကြမ်းပေါ်မှာပဲအိပ်မယ်..မပူပါနဲ့..နင်နင့်ကို ဘာမှမလုပ်ပါဘူးအရမ်းလဲ ကြောက်မနေပါနဲ့
နင်က ယုံမှ မယုံရတာ
ရှာစင်းယန်က မဲ့ရွဲ့ကာပြောသည်။
သို့သော်လည်း အခန်းတွင်းသို့ လှမ်း၀င်လာပါသည်။
ထို့နောက်တွင်တော့ ခုတင်ပေါ်တွင် တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် စတင်လေ့ကျင့်နေလေတော့သည်။
ရွီယန္က အရှေ့ပင်လယ်အကြောင်း ထပ်မေးချင်သေးသော်လည်း ရှာစင်းယန်က တိတ်ဆိတ်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် သူလဲ ဘာသံမှမထွက်တော့ပဲ ထိုင်ချကာ စတင်လေ့ကျင့်လိုက်တော့သည်။
ညက တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လှပါသည်။
----- ----- ----- ----- -----