သတ်ဖြတ်သူသွေးနတ်ဘုရား(ရှီယန်)[Zawgyi + Unicode]

အပိုင်း ၃၁

အပိုင္း (၃၁)အျပာေရာင္ ေမွာ္မီးလ်ံ

     ေျမာင္ယီဒီးက သူမေျပာခဲ့သလိုပင္ တိတ္တိတ္ေလးေနေနသည္။

သူမက ဘာမွမေျပာေတာ့ေသာ္လည္း ဒီယာလန္းႏွင့္ ရွီယန္တို႔အၾကားရွိေလထုမွာေတာ့ အနည္းငယ္ ရွိဳ႕တို႔ရွန္းတမ္းျဖစ္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လဲေလ်ာင္းေနၾကေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဘာေျပာရမွန္းမသိၾက။

“အာရံုတက္ခါနီးျပီ…”
ရွီယန္က သာမန္ အလာပသလာပေျပာသည့္ေလသံမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ အတင္းထိန္းခ်ဳပ္ျပီးေျပာလိုက္သည္။
“ဘယ္လိုေနေသးလဲဟင္…နင့္ ကီစုစည္းမႈေရာ ျပန္ရျပီလား…”

“ျပန္ရရံုတင္မဟုတ္ဘူးဟ…အမ်ားၾကီး ပိုတိုးလာတာ…”
ဒီယာလန္းက သူမခႏၶာကိုယ္ကို တိတ္တဆိတ္စစ္ေဆးခဲ့ျပီးျဖစ္ေလသည္။သူမ မ်က္လံုးေလးမ်ားက ထူးဆန္းေသာအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ၀ိုင္းစက္ေနၾကျပီး အနည္းငယ္ ရွက္အမ္းအမ္းျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
“အခု…အဲ..ခုနတုန္းက…ဟိုဥစၥာ…ငါ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ…ထူးဆန္းတဲ့ စြမ္းအင္စီးေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္လာတယ္ဟ…အဲ့ဒီ စြမ္းအင္က ငါ့ ကီစုစည္းမႈနဲ႔ ေပါင္းစည္းသြားတဲ့အျပင္ ငါ့ ရင္၀က ေသြးေၾကာကြက္ေတြမွာလဲ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေသးတယ္…”

သူမက အနည္းငယ္မ်က္ေမွာင္ေလးၾကံဳ႕ေနသည္။ထို ထူးဆန္းေသာအေတြ႕အၾကံဳကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပရန္ ခက္ခဲလွသည္ေလ။ထိုထူးဆန္းေသာစြမ္းအင္စီးေၾကာင္းက ရွီယန္႔ဆီမွလာတာ သို႔မဟုတ္ သူမ၏ ကီစုစည္းမႈမွ ေပါက္ဖြားလာတာ တစ္ခုခုျဖစ္ရမည္ဟု ထင္မိသည္။

ရွီယန္က ခတၱမွ် စဥ္းစားေနျပီး…သူ႔ဟာသူ တီးတိုးေရရြတ္လိုက္သည္…
“အင္း…အဲ့ဒါ တကယ္ပဲကိုး…”

ဒီယာလန္း၏မ်က္ခံုးေလးမ်ားက လွပစြာ ပင့္တက္သြားၾကျပန္သည္။သူမက စိတ္၀င္တစားျဖင့္
“အဲ့ဒါ နင့္ေၾကာင့္လားဟင္…”

ရွီယန္က ေခါင္းျငိမ့္လိုက္ျပီး အျပံဳးျဖင့္ ရွင္းျပလိုက္သည္။
“ငါ တစ္ခါတုန္းက နတ္ေဆးဆရာတစ္ေယာက္ဆီက ေဆးလံုးအခ်ိဳ႕ စားဖူးတယ္…ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီတုန္းက ငါ အကုန္လံုးကုိစုပ္ယူဖို႔ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့ဘူး…သူတို႔ရဲ့အစြမ္းေတြကိုေရာေပါ့…ငါ့ကိုယ္ထဲမွာ အၾကြင္းအက်န္ေတြက်န္ရွိေနခဲ့တယ္…အခု..အဲ…အခုနတုန္းက ၾကည့္ရတာ…အဲ့ဒီေဆးရဲ့ အစြမ္းေတြက ငါ့ ကီစြမ္းအင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္သြားျပီး နင့္ကိုယ္ထဲ၀င္သြားတာျဖစ္မယ္…”