Pov. Luna
Drie maanden waren al verstreken en inmiddels waren ik en Sirius bevriend geraakt. We praten voortdurend en waren hecht geworden in een korte tijd. Hij kon overweg met mijn vriendinnen en had in de tijd dat hij op school was veel vrienden gemaakt. Het regende en ik was op weg naar school toen ik een melding kreeg. Ik had een paraplu vast zodat ik droog bleef en graaide met mijn vrije hand in mijn tas opzoek naar mijn gsm. Het was Manal 'Luna, kom snel naar de kluisjes, Sirius is boos en gaat hem echt iets aandoen', had ze mij gestuurd. Ik stond op het schoolplein en rende nu snel naar binnen. Jammer genoeg waren er veel trappen op school, dus het duurde langer dan ik wou. Ik hoorde in de verte een discussie en zag iemand mijn richting uit komen, het waren Manal en een ander meisje wiens naam ik niet kende. Ze had tranen in haar ogen en zag er geschrokken uit. "Ze staan in de gang, Nora is daar ook ze probeert om ze wat verstand bij te praten", zei Manal toen ze mij zag. Ik had mijn paraplu dicht gedaan en richtte die op de grond zodat het water er vanaf kon druipen. Ik keek het meisje aan en vroeg:" gaat het, wat is er gebeurd." Manal antwoorde in haar plaats:" Sirius zal je dat wel vertellen ga nu maar, hoe overtuigend Nora ook is de spanning loopt op, één van de twee kan elk moment uitbarsten." "Oké is goed", zei ik terwijl ik mij uit de voeten maakte.
Één van zijn vrienden keek Sirius boos aan en hij deed hetzelfde. Nora stond tussen hen en probeerde ze te kalmeren. "Hij moet zich niet bemoeien met dingen waar hij niks mee te maken heeft. Onze relatie is tussen mij en mijn vriendin", zei Max boos. Ze zagen dat ik er ook was en toen reageerde Max met:" hoe zou jij het vinden als ik mij zou bemoeien met iets dat tussen jou en je vriendin is, hè Sirius." Sirius kwam dreigend dichterbij en zei kalm:" als ik haar pijn deed zou ik het juist fijn vinden als je tussen ons beide kwam." "Stop met zo kalm te reageren, bemoei je niet met mijn zaken", zei Max bozer dan eerst. Sirius probeerde zichzelf overduidelijk te beheersen, hij was woedend en probeerde om te kalmeren maar dat lukte niet. Hij sloeg tegen een kluisje, het kluisje kreeg geen kleine deuk, nee het kluisje werd bijna helemaal geplet. Zijn vriend keek verbaasd naar het kluisje net zoals Nora en ik. "Ga aan de kant Nora", zei Sirius kalm. Nora bleef staan en verroerde geen spier. Hij draaide zich om en keek mij recht aan, zijn ogen begonnen te gloeien en hij sloeg terug tegen een kluisje dat werd ingedeukt alsof het een frisdrank blikje was. "Nora ga alsjeblieft weg en Max jij al helemaal", zei ik rustig terwijl ik dichterbij ging staan. Nora aarzelde maar ging toch weg net zoals de vriend van Sirius. "Gaat het", vroeg ik terwijl ik dichterbij ging staan. "Ga naar achter Luna", zei hij. "Misschien wil ik helemaal niet naar achter, trouwens je hoort te antwoorden, ik vroeg of je wel oké bent", reageerde ik. Hij keek tot dan toe naar de kluisjes maar nu draaide hij zich om. Zijn ogen stopten met gloeien en kregen hun normale kleur terug. Hij keek mij aan en deed toen iets dat ik niet had verwacht. Hij knuffelde mij en doordat het zo onverwacht was liet ik mijn paraplu vallen. Hij viel op de grond en maakte veel geluid omdat het zo stil was in de gang. "Dank je", fluisterde hij.
Ik moet toegeven dat ik had gehoopt dat er iets zou gebeuren waardoor we de vriendschapszone zouden verlaten al was ik niet zeker of dit het was. Ik wou niet te lang alleen vrienden blijven want al snel had ik door dat ik gevoelens had gekregen voor Sirius. Een onbeschrijflijk gevoel dat ik nog nooit eerder had gevoeld maar desalniettemin geweldig was en zeer overweldigend. Van de ene dag op de andere wou ik meer zijn dan alleen vrienden, ik had het gevoel dat ik mijn significant other, mijn wederhelft had gevonden. Uiteraard was ik onzeker zoals elke tiener en al helemaal omdat Sirius perfect leek, een laatstejaars was en ouder was dan mij, hier niet vandaan kwam en veel meer van de wereld had gezien dan ik. Hij knuffelde mij al een tijdje toen ik hem terug begon te knuffelen, geen van ons leek los te willen laten. Nora en Manal kwamen terug de gang in en keerden onmiddellijk om toen ze ons zagen. Sirius verbrak de knuffel, glimlachte naar mij en vroeg:" zie ik je straks" voor hij weg liep. Ik stamelde:" ehm ja, ja tuurlijk" en liep naar de meisjes die mij al aankeken met die blik. "Aaah, Luna", "ooooh, wat zag ik daar nou", "zo schattig", en nog veel meer hoorde ik de meisjes zeggen maar ik was er niet helemaal bij met mijn gedachten.
Manal en ik verlieten de wc's en wouden terug naar de refter gaan waar Nora op ons aan het wachten was. Inmiddels hadden ze mij al uitgelegd wat er deze morgen was gebeurd. Max de vriend van Sirius was erachter gekomen dat zijn vriendin hem bedroog. Hij kon zijn woede en frustratie niet verwerken en begon zijn vriendin fysiek pijn te doen en zich agressief te gedragen tegenover haar. Sirius had dit gezien en greep in wat Max niet apprecieerde vandaar de ruzie tussen de beide. De meisjes leken enthousiaster te zijn dan mij wat betreft een knuffel. Normaal gezien is een knuffel iets simpel en heel normaal maar uiteraard wisten ze dat ik Sirius leuk vond daarom hielden ze er maar niet over op, de hele voormiddag al was dat ons gespreksonderwerp. Toen we terug naar de refter wouden gaan hoorde ik iemand "Hé Luna, Sirius had gevraagd om je te vertellen dat hij bij de bezemkast van de conciërge is als ik je tegenkwam", zeggen. Het was één van zijn vrienden. "Ben je zeker, de bezemkast lijkt mij een vreemde ple", zei ik maar hij liet mij niet afronden. Ik werd onderbroken doordat hij "ja hij gedraagt zich vreemd, hij is ineens de bezemkast in gevlucht", zei en daarna weg ging. Ik keek Manal verbaasd aan "wat heeft hij nu", reageerde ik. "Geen idee maar zei je niet dat Sirius zich vanochtend ook vreemd gedroeg", zei ze. "Ja dat is wel waar maar toch de bezemkast blijft vreemd waarom zou hij de bezemkast in vluchten", vroeg ik. "Dat moet jij weten", antwoorde Manal. Toen herinnerde ik mij weer dat zijn ogen van kleur veranderd waren en begonnen te gloeien toen hij boos werd. Dat was ik helemaal vergeten maar nu werd alles veel duidelijker. "Dan ga ik toch maar eventjes kijken", zei ik terwijl ik al aanstalten maakten om te vertrekken. "Mag ik Nora al vertellen dat je eerste kus in de bezemkast van de conciërge was", grapte Manal. "Stop toch,... overdrijver", zei ik zonder om te draaien. Ik hoorde Manal nog giechelen voor ik de gang uit liep.
Voor de deur stond hij niet dus vroeg ik:" Sirius ben je binnen" maar ik kreeg geen antwoord. Ik vroeg het nog eens maar een antwoord bleef uit. Ik duwde de klink omlaag en duwde de deur open. Ik gluurde de ruimte in maar binnen was er niemand te bekennen. Het type dat naar binnen loopt ben ik niet dus trok ik de deur terug naar mij toe. Alleen ging dat niet, de deur werd terug open gedaan en Max kwam tevoorschijn. Hij deed zijn hand voor mijn mond en trok mij de bezemkast in. Hij duwde mij weg en deed de deur op slot. Ik keek hem geschrokken aan. Hij stond gewoon achter de deur op mij te wachten. "Je kon het mij ook gemakkelijk maken en naar binnen komen", zei hij serieus. Mijn angst maakte plaats voor verbazing, meende hij dit nu dacht ik. "Stop met je zo kinderachtig te gedragen en open de deur", zei ik streng. Hij opende zijn mond om iets te zeggen maar ik was hem voor "nu, niet over een paar minuten, een kwartier, een uur of morgen, nee nu." Hij kwam dichterbij en zei:" dus ik doe al deze moeite om je hier te krijgen maar dan moet ik zelf nog de deur gaan openen om je te laten gaan." "Ja", reageerde ik "of wil je mij pijn doen zoals je vriendin." Hij werd duidelijk bozer en kwam nog dichterbij. Meestal weet ik wanneer ik moet zwijgen maar heel soms heb ik al zo lang gezwegen dat ik op het verkeerde moment praat. Dat was een goed voorbeeld van dergelijke momenten. Ik ging naar achter en hij zei:" ik doe je niks, je hoeft je geen zorgen te maken. Ik wil Sirius gewoon een lesje leren." "Ik denk dat hij het snapt, dus laat mij nu maar gaan", reageerde ik. "Dat dacht ik niet", hoorde ik hem zeggen terwijl hij mij tegen een rek met schoonmaakmiddelen duwde. Ik werd banger en banger en zei snel:" Sirius was vanochtend al boos, hoe denk je dat hij nu zal reageren." "Ik ben niet bang van hem", zei hij terwijl hij mijn nek vastpakte en naar achter duwde. "Zou je wel moeten zijn", floepte eruit. Ik pakte zijn hand vast en probeerde die van mij af te krijgen. "Tegenstribbelen heeft geen zin", zei hij. Ik had met één hand zijn pols vast en met de andere hand zocht ik in het rek iets om tegen hem te gooien. Ik voelde een emmer en pakte die vast. Hij nam mijn gezicht vast en begon te grijnzen. Toen sloeg ik de emmer zo hard als ik kon tegen zijn hoofd waardoor zijn grip verzwakte en ik weg kon rennen. Ik trok aan de klink maar was vergeten dat de deur op slot zat. Ik wou het slot open draaien maar mijn pols werd vast gegrepen door Max. "Eerst was ik van plan om je bang te maken en dan te laten gaan maar nu", zei hij terwijl hij mij weg trok van de deur. Ik begon nu te roepen en gillen om hulp. Hij deed zijn hand voor mijn mond maar trok die onmiddellijk weg aangezien ik naar zijn hand hapte. Er werd op de deur gebonsd. Hij zei niks en deed zijn hand voor mijn mond zodat ik ook niks kon zeggen. Na een halve minuut stilte schrok ik door het harde geluid van een deur dat werd ingetrapt. In de verte leek ik Nora en Manal te horen maar daar was ik niet zeker van. Sirius kwam binnen en Max liet mij los. Er werd niet meer gepraat, geen woorden meer uitgewisseld alleen blikken. Sirius vloog op Max af en nam zijn hoofd vast. Hij sloeg zijn hoofd een paar keer hard tegen de muur en daarna gooide hij hem op de grond. Ik wou stop zeggen maar dat lukte niet doordat ik was geschrokken. Toen hij het hoofd van zijn vriend begon te verbouwen en zijn gezicht bedekt raakte met bloed kon ik wel een "stop alsjeblieft, Sirius", uitbrengen. Er kwamen een paar jongens onder wie degene die mij naar hier had gestuurd binnen en haalde Max weg. Sirius kwam naar mij toe en vroeg zachtjes:" gaat het, mag ik vragen wat hij heeft gedaan." "Ehm, het gaat goed, relatief goed en er is niks gebeurd, je was net op tijd", antwoorden ik. "Ik hoorde een hard metalig geluid en jou stem die om hulp riep", zei hij "ik was bang dat hij je iets had aangedaan door mij." "Nee, gelukkig niet, ik was degene die een emmer tegen zijn hoofd sloeg", mompelde ik. Door alles dat er was gebeurd voelde ik de kracht in mijn benen verdwijnen, ik ging door mijn knieën en ging op de grond zitten. Sirius ging ook door zijn knieën en keek met zijn donkere ogen in de mijne en streelde zachtjes over mijn wang. De plek tussen ons werd overbrugd, ogen werden gesloten en daar en toen gebeurde het, mijn eerste kus. Zoals voorspeld door Manal in de bezemkast van de conciërge. Hij trok mij dichterbij met zijn linkerhand die op mijn zij ruste waardoor ik werd gestimuleerd om een beetje omhoog te gaan. Met zijn rechterhand had hij mijn gezicht vast en mijn handen ruste op zijn borstkas. Ik voelde daardoor onze harten tekeer gaan.
Net als in mijn droom ging mijn hart tekeer toen ik ontwaakte. Ik raakte mijn lippen aan door ongeloof, het voelde zo echt aan. Ik ging in bed zitten en sloeg het deken van mij af. Ik was van plan om naar de badkamer te gaan maar zag dat Manal ook al wakker was. Ik liep naar haar toe en ging naast haar in bed liggen. "Goed geslapen", vroeg ik? "Ehm ja", gaf ze als antwoord maar ze klonk niet echt overtuigend. "Ben je zeker, normaal gezien word je niet zo vroeg wakker", zei ik. "Ja het gaat goed, ik dacht gewoon aan gisteren. Ik vind het erg dat ik bevroor en niks meer deed of zei en ook het bijna vermoord worden wil mijn gedachten maar niet verlaten", zei Manal terwijl ze op haar zij draaide om mij aan te kunnen kijken. "Ik snap wat je bedoelt, ik ben verbaasd dat ik niet ben flauw gevallen toen", reageerde ik. "Wat denk je trouwens dat er toen gebeurd is", vroeg Manal aan mij "gisteren hadden Nora en ik het daarover, ik dacht dat Zack gewoon een spreuk had gedaan. Nora daarentegen had een hele theorie bedacht dat ze zoiets al hadden zien aankomen en dat ze daarom op voorhand een beschermingsspreuk hadden gedaan." "Nora is ver gaan zoeken zie ik", zei ik lachend "trouwens ik weet wat er is gebeurd, ik ben het vergeten te vertellen door het hele gedoe van gisteren." "Hoezo, heeft Vladimir het aan jou vertelt of iemand anders", vroeg ze. "Niemand van hen weet wat er is gebeurt, vreemd genoeg alleen ik." "Vertel", hoorde ik haar zeggen. Ik ging zitten en zei:" ik ga Nora wakker maken, dan kan ze meteen mee luisteren", en stapte uit bed om vervolgens naar Nora toe te stappen en haar te wekken.
We lagen alle drie in Manal haar bed. "Dus als ik het goed begrijp had je over Sirius gedroomd op de dag dat dit alles begon en in die droom heb je een spreuk gebruikt en gisteren heb je diezelfde spreuk gebruikt om de koetsier en de wachter neer te schieten met hun eigen kogels", vatte Nora slaperig samen. "Jep, dat is het ja", liet ik weten. "Het enige dat mij nu zorgen baart is dat die spreuk werkte. Snappen jullie, heb ik dus voor dit alles magie gebruikt, wist ik dat het bestond, toen al", vroeg ik? "Je leek te weten dat hij een weerwolf is, misschien wist je wel meer en is je geheugen echt gewist, zou dat niet veel verklaren", gaf Manal als antwoord. "Denk je, misschien heb je wel gelijk. Ik wiste mijn eigen geheugen dus misschien heb ik het verknald en ook andere herinneringen gewist. In mijn droom maakte ik mij zorgen om te veel van mijn geheugen te wissen dus het kan wel dat ik het heb verprutst", zei ik. "Ja dat is het, dan word alles veel duidelijker", voegde Nora eraan toe. "Helemaal niet, de dromen over Sirius worden niet verklaart door gedeeltelijk geheugenverlies", merkte ik op. "Willekeurig persoon dat in je dromen word gebruikt Luna, maak je daar maar geen zorgen over", verzekerde Nora mij. "Hij lijkt mij jou type, misschien dat je hem daarom in je dromen ziet. Ik denk dat je hem gewoon aantrekkelijk vind", voegde Manal daaraan toe. "Hij is wel knap ja, dat moet ik toegeven. Jullie hebben vast gelijk, ik kies onbewust knappe mensen om mee te doen in mijn dromen", zei ik. Er werd hard op de deur geklopt. Niet veel later deed een dienstmeisje de deur open en kwam ze binnen. "Uwe majesteit, uwe koninklijke hoogheden", zei ze op een eerbiedige manier "goedemorgen mijn koningin, ik kom jullie kleren brengen. Ook meld ik dat nadat jullie een maaltijd hebben genuttigd de training van start zal gaan." We kwamen uit bed en namen de kleren aan die ze voor ons had meegebracht. We hadden een sport joggingbroek, een sportbeha en het vestje van een trainingspak gekregen. We bedankte haar en daarna ging ze weer weg.
Na het ontbijt gingen we samen met Vladimir naar de trainingszaal. Het was een mix tussen een sportzaal in een school met bokken, klimwanden, matten, ballen enzovoort en een fitnesszaak met loopbanden, gewichten,... . Ik zag een grote en moderne sportzaal en op één van de bokken zag ik een jongen zitten. Toen we binnen kwamen sprong hij van de bok af en kwam hij naar ons toe. "Aangenaam kennis te maken, ik ben prins Liam Colson. De tweede prins van de vampieren dimensie. Het is een eer om de uitverkorene en de beschermsters te ontmoeten", zei Liam toen hij voor ons stond. "Aangenaam, ik ben Luna", zei ik. Hij boog lichtjes en glimlachte vriendelijk naar mij. "Ik ben Manal, uwe koninklijke hoogheid", zei Manal daarna. Nora reageerde met:" ik wist niet dat je een broer had Vladimir. Ik ben Nora, fijn je te ontmoeten prins Liam." "Ik vermoed dat u de uitverkorene bent", zei Liam toen tegen Nora. "Blijkbaar ben ik dat,... al ben ik daar niet zo zeker van", maakte ik duidelijk. "Oh, excuseer mij uwe majesteit", zei Liam snel. "Je hoeft niet zo beleefd te doen hoor, dat probeer ik Vladimir al een tijdje duidelijk te maken", stelde ik hem gerust. "Ah oké dan is het goed, ik ben niet zo goed met al die formaliteiten en met dat beleefde gedoe", gaf hij toe. "Ja, het voelt raar als mensen ons zo formeel aanspreken", voegde Manal toe. Ze had gelijk, het voelde vreemd aan wanneer iemand mij aansprak met uwe majesteit of boog of oogcontact vermeed en de ogen neersloeg. Ik was blij en opgelucht dat hij dat tenminste niet wou doen, tenminste iemand die zich niet automatisch royaal en koninklijk gedraagt. "Ik ga met Luna aan de slag om haar vampieren gaven te wekken en terwijl zal Liam de training opstarten met Nora en Manal", deelde Vladimir mee. Vladimir zei:" we gaan eerst proberen om te ontdekken wat je gave is. Om dat te achterhalen moeten we je boos maken en irriteren. In de meeste gevallen komt je gave dan tot uiting." Ik knikte begrijpend en vroeg:" hoe ben je van plan om dat te doen, want ik kan niet op commando boos worden?" "Volgt u mij", zei Vladimir terwijl hij naar het midden van de zaal liep "wat maakt jou boos, wat of wie zorgt ervoor dat je ineens heel boos kan worden Luna, denk goed na." Ik dacht eventjes na en meteen schoten er een paar voorbeelden mijn gedachten in "onrecht, als iemand onrecht word aangedaan. Als ik die persoon ken of mag word het niveau van boosheid hoogstwaarschijnlijk vermenigvuldigd. Iemand of iets opzettelijk pijnigen of beschadigen dat maakt mij ook boos. Dat zijn de dingen die mij net te binnen schoten", gaf ik als antwoord. "Heel goed Luna, gelukkig voor jou is er altijd en overal onrecht en pijn", zei Vladimir. Toen pas kwam het pijnlijke besef dat hij gelijk had en de wereld er vol mee zat. "Je kent Sirius misschien niet zo goed maar je kent zijn situatie min of meer", ging hij verder "hij word op dit moment gemarteld, de kans dat hij gemarteld word is zeer groot. Bovendien was hij gewond en ongewapend. Niemand gaat hem redden of ook maar de moeite doen om te achterhalen of hij nog überhaupt leeft." "Wat eventjes, dus degene die ons allemaal zo goed als gered heeft, ontsnappingstijd verlengd en zelfs mogelijk heeft gemaakt, jullie vriend heeft helpen bevrijden en eigenlijk ook de reden is waarom jullie ons hebben gevonden gaat overgelaten gelaten worden aan zijn lot", zei ik vol ongeloof. "Ja, dat is waar, verraders krijgen geen reddingsmissie, waarom zouden we, één probleem minder", hoorde ik Liam nu zeggen. "Ik heb al gemerkt dat niemand hem mag en blijkbaar is hij ook een verrader, wat of wie hij ook heeft verraden gaan jullie hem echt niet helpen", vroeg ik. "Nee, een verrader minder, een lijk meer. Je was gisteren over evenwicht bezig, hier heb je terug een evenwicht", antwoordde Vladimir. "Wow wacht eventjes, wat zei je nou. Je hebt net de doodstraf goedgekeurd hé. Nee, zelfs als hij een massamoordenaar was zou ik het niet goedkeuren dat jullie willen dat hij word gemarteld tot zijn dood", floepte eruit. Ik begon echt boos en geïrriteerd te geraken, meende ze dit nu echt. "Waarom zouden we willen dat de bastaard terug zou keren. Zodat hij kan afmaken wat hij begonnen is en zijn vader kan vermoorden", zei Liam toen. "Dat doet er niet eens toe, waarom breng je het verleden opeens boven. Stop met hem zwart maken", floepte eruit. Mijn hart ging sneller kloppen en voelde de woede naar boven komen. Ik zag het beeld van Sirius die gemarteld werd en de vampieren prinsen die achterovergeleund in hun paleis zaten. Ik sloot mijn ogen een seconde om te kalmeren "STOP, LUNA STOP", gilde Nora. "Wat doe je, Luna STOP", zei Manal nu wat rustiger. Ik snapte niet wat ze bedoelden, wat deed ik dan. Ik opende mijn ogen en keek ze aan. Manal wees naar de ramen en Nora rende ernaar toe. Toen ik naar daar keek zag ik dat Vladimir en Liam in de lucht hingen en hun nekken vast hielden. Een onzichtbare kracht leek ze bij hun keel gegrepen te hebben en door het raam te willen gooien. Mijn woede verdween op slag en ik was verbaasd en geschrokken in de plaats. Ze vielen neer op de grond en we liepen snel naar ze toe. Ze kwamen onmiddellijk overeind en hoesten een beetje. "Gaat het", vroeg Manal. Vladimir knikte en Liam zei:" we hebben erger gehad." Nora hielp Vladimir overeind en ik bood Liam mijn hand aan om zich aan op te kunnen trekken. "Deed ik dat nou, sorry", zei ik. "Het spijt ons Luna, we zijn best ver gegaan. We hadden wel niet verwacht dat je de eerste keer je kracht zo fel zou gebruiken en onder controle zou hebben wat die kracht ook was", verontschuldigde Vladimir zich voor hen beide. "Nogmaals sorry, ik snap ook niet waarom ik jullie uit het raam wou gooien. Je hoeft ook geen sorry te zeggen. Jullie moesten iets doen om te achterhalen wat mijn gave is", reageerde ik. "Telekinese, je hebt ons gewurgd met telekinese, het is verbazend hoe goed het ging de eerste keer. Het gewicht van 2 volwassen mannen als een ongetrainde beginneling, indrukwekkend", dacht Liam luidop na. Ik voelde mij trots, blij, verbaasd en verdrietig tegelijkertijd. Trots omdat ik een gave had aangewend waarvan ik het bestaan tot net zou ontkennen. Ik was blij en verbaasd dat ik telekinese als vampieren gave had. Ook voelde ik mij verdrietig, vreemd genoeg leefde ik echt mee met Sirius. Ik vond het niet kunnen dat ze hem gewoon achterlieten. Hij was vrijwillig achtergebleven dus dan kon hij toch niet zo slecht zijn als iedereen beweerde. Het deed mij echt pijn dat ze het zelfs niet overwogen om hem te redden, hij werd simpelweg overgelaten aan zijn lot.
Liam zei:" concentreer je terug op de trampoline." Ik concentreerde mezelf maar deze keer lukte het ook niet. Liam vroeg zich hardop af:" waarom lukte het eerst wel en nu niet, ben je moe?" Ik schudden van niet "ik ben niet echt moe of uitgeput, ik weet het echt niet." Hij knikte en zei:" neem alsnog eventjes pauze, ik ga overleggen met Vladimir." "Oké is goed, hoeveel minuten pauze krijg ik", vroeg ik hem. "Ik kom over 5 minuten terug", gaf hij als antwoord waarna hij weg liep. Ik liep naar de bak met waterflessen. Ik pakte er eentje en ging in een hoekje zitten. Best raar eigenlijk, normaal zou ik op school zitten luisterend naar de leerkracht die in de werkelijkheid tegen de muren bezig is. Maar nu zit ik in een andere dimensie. Tussen vampieren, eigenlijk best raar dat bovennatuurlijke wezens en andere dimensies bestaan. Ik keek naar Nora die bokshandschoenen aan had en tegen een boksbal aansloeg. Vladimir gaf haar commentaar en stuurde haar bij. Nora knikte en deed daarna terug verder. Ik keek daarna naar Manal. Ze was aan het rennen op de loopband. Na 1 minuut stopte ze met rennen op de loopband omdat Vladimir dat had gezegd. Hij stuurde haar naar een andere zaal. Ik stond recht en vroeg:" naar waar gaat Manal." "Ze gaat naar de zaal hiernaast. Daar zijn klimwanden en andere sport dingen", antwoorden Vladimir. Ik knikte en zag dat hij begon te praten met Liam. Ik nam een slokje water en ging terug zitten.
De vijf minuten waren wat uitgelopen en Liam stond nog steeds met Vladimir te praten. Hij knikte nu en liep terug naar de trampoline, ik kwam overeind en liep daar ook naartoe. Hij zei:" laten we terug beginnen, probeer met je telekinese de trampoline in de lucht te laten zweven." Ik knikte en concentreerde me. Ik probeerde voor de zesde keer en het werkte. Ik liet de trampoline door de lucht zweven. Zo cool dat ik nu een gave heb. Ik liet de trampoline landen en Liam klapte in zijn handen. "Ik zei toch dat het zou lukken", zei Liam trots "ik heb net Vladimir gesproken en hij heeft ook geen idee waarom het even niet meer lukte maar dat maakt nu niet meer uit." Ik glimlachte naar hem en keek verwonderd naar mijn handen en de trampoline.
Het is een half uurtje later en Liam heeft geoefend met mij. Mijn telekinese gaat al super goed. Toen dacht ik eraan dat ik veel eerder boos was geworden. Waarom had ik mijn gave toen niet ontdekt vroeg ik mij af. Ik keek naar Liam en vroeg:" mag ik eens iets vragen, waarom heb ik mijn gave niet eerder ontdekt. Geloof mij, ik ben wel eens eerder boos geworden hoor?" "Omdat je vroeger nog niet besefte dat jij de uitverkorene bent en daar niet in geloofde. Je moet het echt geloven voor het lukt. Als je niet weet dat je een vampier bent word je kracht in een soort slaaptoestand gebracht. Je dempt als het ware je gave. Bij kinderen is hun gave ook altijd gedempt pas later komt die tot uiting", legde Liam uit. Al knikkend zei ik:" ah op die manier, ik snap het maar stel nu dat ik mijn krachten nu uit die slaapstand haal en later geheugenverlies krijg. Worden mijn krachten dan terug gedempt." "Ja eigenlijk wel, dan worden je krachten gedempt maar in bepaalde situaties kunnen je krachten wel terug ontwaken. In urgente situaties of levensbedreigende situaties bijvoorbeeld kunnen gedempte krachten spontaan tot uiting komen of je er nu in gelooft of niet", verduidelijkte hij "laten we gaan, naar de zaal hiernaast." "Moet ik ook muur klimmen en zo", vroeg ik aan Liam "nee, de andere zaal hiernaast. Daar staan alle wapens en de doelen om te leren mikken. Er zijn zelfs schietbanen voor geweren en al die dingen." "Hoeveel zalen zijn er eigenlijk, er zijn hier wel veel sportzalen hé", vroeg ik mij hardop af. "Drie zalen maar, tenzij je het zwembad en de arena meetelt", liet Liam weten.
Vladimir en de meisjes hadden zwaarden vast en volgde Vladimir zijn instructies op. Toen we binnen kwamen stopte ze met oefenen en kwamen ze naar ons toe. "Luna zag je ons, zagen we er niet cool uit", zei Nora enthousiast. "Ja echt super cool, met die zwaarden", zei ik even enthousiast terug. "Je mag zelf een paar specialiteiten kiezen maar ze gaan ons leren vechten met alle soorten wapens", liet Manal weten. "Echt, met alle wapens, dan gaan we jaren moeten trainen", zei ik verbaasd. "Magische wezens leren sneller en krijgen dingen veel sneller onder de knie dan mensen, daarom dat jij meer specialisaties zal aangeleerd krijgen. Nora en Manal zullen zich specialiseren in twee disciplines en jij in vier", zei Vladimir. "Nadat ze mij hebben getraind zal ik een scherpschutter zijn en zal ik de kunst van het zwaard vechten beheersen", zei Nora opgewonden. Ik draaide mij naar Manal "ik ga ook leren zwaard vechten maar met een katana en met werpsterren en messen leren gooien", reageerde Manal. Ik keek de jongens aan en vroeg:" met wat gaan jullie mij leren vechten, ik ben benieuwd in wat ik mij moet specialiseren?" "Pijl en boog schieten, zwaard vechten met sabels, een gevecht stok hanteren en pistolen gebruiken worden jou specialiteiten", zei Vladimir. "Is het normaal dat ik er zin in heb en eraan wil beginnen", vroeg ik. "Eh, laten we eerst Lunchen", zei Liam "daarna mag jij je wapens leren gebruiken."