Isabelle's POV
Aish! Nasaan na ba ang mga 'yon? Nag cr lang ako saglit, nawala na sila. Baka naman iniwan na nila ako? O baka nakalimutan na nilang kasama nila ako? Huhuhu. Wag naman sana. Nasa sasakyan pa man dina ang aking bag.
Saan ko naman kaya sila hahanapin? Kung ang laki-laki nitong hotel. Baka lumabas na ang dila ko at lumuwa na ang aking mga mata ay hindi ko pa sila nakikita.
Naisipan ko'ng bumalik na lang ulit sa staff room sa garden, dahil baka nandoon na sila.
Pagka-pasok ko palang ng garden ay may tatlong babae na sumalubong sa akin.
"This way. Ma'am." Nakangiting sambit ng isa.
Hindi pa ako nakakapagsalita ng dalhin ako ng dalawa papunta sa stage.
"Ahh. Teka lang po, ah. Ano po ba ang kailangan niyo sa akin?" Tumigil ako sa paglalakad at seryosong tinanong sila.
"You will know later, Ma'am. Bu please come with us." Sambit ng una'ng nagsalita kanina.
Hindi na naman nila ako hinintay makapag-salita at hinila nila ako papunta sa may stage. Ng makarating kami ng stage ay hindi ko alam kung anong mararamdam ko. Kasi naman baka may nagawa pala akong kasalanan tapos ipapahiya nila ako sa maraming tao. Wag naman sanang gano'n ang mangyari sa akin.
"May nagawa po ba ako'ng kasalanan?" Tanong ko.
Imbis na sagutin nila ako, ay ngumiti lang sila sa akin. At sabay 'non ang pagkawala ng mga ilaw sa buong garden.
"Hello? May tao ba diyan?" Sabi ko ng hindi ko maramdaman na kasama ko pa ang tatlong babae. Hindi rin ako masyado makagalaw, dahil baka malaglag ako.
"H-h-hoy. Sino kayo?....Teka anong ginagawa niyo?....Help!!!" Naramdaman ko nalang na may nagtanggal sa suot kong blazer at sa nakatali ko'ng buhok.
Naririnig ko lang ang mga maliliit na tinig ng mga taong hindi ko alam kung anong ginagawa sa akin. Hindi ko naman makita ang kanila mga itsura dail nga madilim. Basta ang nararamdaman ko lang ngayon ay parang may isinusuot ang mga ito sa akin. At nilalagay na kung ano-ano.
After a minute. Nawala na ang mga ito. Ako na naman ulit ang mga-isa. Hindi pa rin ako makaalis sa kinatatayuan ko, dahil madilim pa din ang paligid at wala akong maaninag na kahit katiting na liwanag.
"May ta---" Hindi ko na natapos ang aking sasabihin ng isa-isang nagsindihan ang mga ilaw sa buong garden ng hotel. Ang una ko'ng nakita ay ang malaking screen sa harap ko.
"Happy Birthday, Isabelle!" Mabilis ako'ng napaharap sa aking narinig. At pag-harap ko ay nakita ko ang maraming tao na nakangiti sa akin at nag-papalakpakan. Nakita ko din ang iba ko'ng school mates and professors.
Agad na tumulo ang aking luha at napangiti. Sobrang saya ng nararamdaman ko ngayon.
"Besss. Happy birthday. Oh, my gosh. Ang tanda mo na." Sambit mula sa aking likuran. Pag-lingon ko ay nakita ko si Flare, she's wearing a navy blue gown with slit. She really looks gorgeous.
We hugged like it's the first time we saw each other again. Kahit na isang araw lang naman kami hindi nag-kita.
"Did you like you're gown?" She asked while smiling.
Nangungunot pa ang aking noo, 'cause I don't have any clue what she's talking about. Until I looked to myself and I saw that, I'm not wearing anymore my blazer. I am now wearing a pink tube ball gown. And even the accessories and heels Im wearing is pink.
Hindi ko maialis ang aking mga ngiti, dahil sobrang nagagandahan ako sa suot at ayos ko. Kahit na nakakapagtaka kung paano ako naayusan habang madilim ang paligid.
"Wag ka na mag-taka. Pinasuot kasi namin ng night vision goggles ang mga nag-ayos sayo." Kaya naman pala. Akala ko pa naman sobrang linaw na ng kanilang mga mata.
Mabuti nalang at hindi na nila inalis ang strapless bra ko, dahil kung hindi baka hindi na ako mapalagay sa kung anong nakita nila.
"Thank you so much, bes." I said and hugged her.
"Mabuti pa at simulan na natin ng iyong debut party. Mukhang naiinip na kasi yung ibang bisita." Sabi ni Flare at nakatingin sa mga bisita sa baba.
Bago mag-simula, ay may emcee na nag-salita muna ito. While the emcee talking, a picture of mine with my friends and family are flashing on the big screen. Hindi ko maiwasan na hindi maluha habang isa-isang pinagmamasdan ang mga litrato na matagal ng nakunan pero isang masayang alalala ang ibinigay sa akin.
(Brigther than the sun by; Colbie Caillat)
'Mama, papa. Sobrang miss ko na po kayo. Alam ko po na kahit wala na kayo ay parati lang kayong nasa tabi ko.'
After the throwback pictures ay ang 18th treasures ang next. Sobrang ramdam na ramdam ko ang pagiging prinsesa lalo na at naka-upo pa ako sa isang mala-prinsesang upuan with full of flowers.
Lahat ng mga co-student councils namin ni Flare ang isa sa18th treasures. From Ate Lianna, Ate Cendra, Ate Mikay, Ate Khaye, Paula, Dindin, Joan, Nichole, Judy, and Lyra. Kasama din si Cleo at Amber. Ang nakakatuwa pa ay kasama ang mga naging grade school friends ko na sila Venus, Zia, Rhea, Terry and Chelsea. It's been a year since we saw each other. And of course the last 18th treasures is my beloved bestfriend.
"You already know that I'm so thankful that you became my bestfriend and also my sister. Kahit na there's a time na nagbabangayan tayo, naiinis ako at naiinis ka sa akin ay sobrang laki pa din ng pasasalamat ko. Alam mo naman na love na love kita, bes. Kasi bukod sa parents ko ikaw lang yung nakakatiis sa pa-iba-iba ko'ng ugali...Pero syempre mas nangingibabaw ang kabaitan ko hahaha. Basta no matter what happen, I'm still here for you bes. Love you, Just enjoy your special day, dahil dugo at pawis ang inilaan namin para dito." Bigla naman nag-sitawanan ang mga bisita. Flare came to me and she gave me a kiss on my cheek.
Matapos ang mga makabag-damdaming sona sa akin ng aking 18th treasures ay ang 18th roses naman ang sumunod. Kada nakakasayaw ko ay hindi ko maiwasan hindi magulat, dahil ang mga naging kaibigan ko noong highschool na The bully's group ay nandito din.
Sa totoo lang iba-iba ang mga kaibigan ko sa grade school, highschool and college. Palipat-lipat kasi kami noon ng bahay. Kaya pati paaralan na pinapasukan ko ay iba-iba.
The bully's group. Pitong mag-babarkada na malakas mang-asar, mang-trip and mang-bully. At isa ako sa mga biktima nila. Hindi ko nga alam kung paano ko sila naging kaibigan. Eh halos araw-arawin na nila ang pang-aasar sa akin noon.
(18th roses song "A thousand year" by; Boyce Avenue)
"Ang ganda mo na lampa, ah. Hindi ka na mukhang nene." Tumatawang sambit ni Randell. Ang lider sa The Bully's group.
Kung sabagay mukha nga naman talaga akong nene dati. Talagang wala akong pakialam sa sarili ko noon. Kahit anong pampaganda sa mukha hindi ako nag-lalagay. Kahit nga pulbos ay hindi rin.
"Bago matapos ang pag-sasayaw ko sayo. I would like to say happy birthday again sa pikunin at lampa naming kaibigan. Basta pag may nanloko sayong lalaki. Just call our group and we will be there. Oh ano, ayos ba?" Nakangiti niyang sabi at tinataas baba pa ang kilay.
Napangiti naman ako sa ginawa niya "Yes, I will. Thanks, Randell."
"No problem. Alam mo naman ikaw ang little sister namin. Paano ba 'yan, ipamimigay na kita ha. Baka lapain pa ako ng iba mo'ng 18th roses." Ang sarap din talagang mag-karoon ng mga kaibigan na lalaki.
Matapos ako'ng isayaw ni Randell ay sumunod naman ang mga kuya's sa student council. Si Kuya Mico, Henson, Vince, Wendell and Ian. And present din ang makulit na kambal ng student council na si Oliver and Owen.
"Ate ganda. Flowers for you." Sabi ng aking cute na cute na pa'ng 16th roses na si Kyro. Still remember him? Siya yung Kapatid ni Dylan.
Tinanggap ko ang bulaklak at umupo para pantayan siya.
"Thank you, Kyro." I said and he smiled to me. I smiled back.
Kahit na mahirap gumalaw ay natutuwa pa rin ako habang pinapanood si Kyro na sumasayaw, Ang cute na nga ang gwapo pa. Baka pag-lumaki ang batang ito, maraming paiyakin na babae.
"Ate done na. Happy Birhday po." Binigyan niya pa ako ng isang halik sa pisngi bago tumakbo paalis.
Ang sarap sigurong magka-roon ng isang anak na kasing cute ni Kyro.
"Kaloka. Tama ba'ng ilagay ako sa 18th roses?" Napatingin naman ako 'kay Sebastian na nakabusangot. Tumayo ako at kinuha ang bulaklak ni iniaabot niya.
"Thank you, Sebastian." Ang kaninang nakabusangot na mukha ni Sebastian ay napalitan ng matalim na tingin.
"Sebastian? Sigurado ka Sebastian talaga? Baka gusto mo'ng sirain ko 'yang ganda mo."
"Okay. Okay. Thank you, Samantha." Sabi ko habang nag-pipigil ng tawa.
"Dalian mo na. Isayaw mo na ako ng matapos na ito."
"At ako pa talaga ang mag-sasayaw sayo? Birthday mo?"
"Hindi. Pero hindi ko maatim na ako ang mag-sasayaw sayo. Kaya wag ka ng maarte, isayaw mo na ako." Naiiling nalang akong inilahad ang kamay ko sa kanya.
Mabilis lang kaming sumayaw ni Sebastian, dahil hindi niya pa rin daw tanggap na sa 18th roses siya. Eh para lang raw sa mga lalaki ang 18th roses. Hindi naman daw siya lalaki.
"And for the last 18th roses. Give a round of applause to Mr. Dylan Sandoval." Sabay-sabay naman nag-palakpakan ang lahat.
Habang palapit ng palapit si Dylan ay lalo ko'ng nakikita ang kagandahang lalaki niya. But don't get me wrong. Wala ako'ng pagnanasa sa kanya.
"Flower for a beautiful woman like you." He said while smiling. Kinuha ko ang bulaklak at nag-simula na kaming sumayaw. "Happy birthday."
"Thank you. And thank you for bringing Kyro today."
"Yeah, sure."
"Bakit ikaw yung last dance ko?"
"Bakit ayaw mo ba? Bakit gusto mo ba yung asawa mo--No. Ex-husband." Nanlaki bigla ang aking mga mata sinabi niya.
Teka paano niya nalaman? W-wala naman ako'ng nabanggit sa kanya.
"P-paano mo nalaman?"
"'Kay Flare. She spill out everything to me. But you don't need to worry. I will not tell it to anyone. Your secret will be safe to me."
*sighed heavily*
"Thanks *smile* Pero mali ka ng iniisip na siya ang gusto ko'ng last dance."
Ngumiti nalang siya at hindi na ako sinagot. Tahimik lang kaming sumasayaw habang sinasabayan ang background song.
Hindi ko man naging last dance ang Ama ko at si Brayden, ay masaya pa din ako dahil lahat ng mga naging kaibigan ko from grade school to college ay nandito sa kaarawan ko. Kahit paano nakakaramdam pa rin ako ng lungkot, dahil hindi ko inaasahan na hindi ko makakasama sa mahalagang araw ko ang mga magulang ko. Pero ang lungkot na nadarama ko ay kahit paano napapalitan ng saya sa tuwing iisipin ko na kasama ko'ng nagdiriwang ang mga taong naging parte na ng buhay ko.