Klarisse.
"Where is he?"
"Ate. . ."
"Where the hell is he?"
Hingal na hingal siyang nililibot ang paningin sa paligid. She looks worried and nervous.
"Klarisse." tawag niya sa akin. "Tinatanong kita!"
Napayuko ako.
Hindi nangyari yung planong nasa isip ko.
I failed.
"I'm sorry, ate." garalgal yung boses kong sabi. Nalulungkot at nadidismaya sa sarili. Wala akong nagawa.
"What?"
"He's gone."
Umiling siya. "Stop fooling me!" inis niyang singhal. "Don't play a prank on me. I need him here, I have to tell him something important."
"No, ate." umiling ako. "I'm really sorry, but he's really gone."
"What?" bumagsak yung balikat niya sa sobrang lungkot. Namumuo na ang luha dahil hindi na kinakaya yung tinatago niyang emosyon. "I'm warning you, Klarisse. Tigilan mo na ang panloloko sa akin! I get it now, mahal ko na siya. Mahal na mahal ko na siya, hindi ko na siya kayang mawala. Kaya tangina, ilabas mo na siya!"
"No, ate. I'm really serious."
Para siyang nanghina sa narinig.
"I'm sorry. . ."
"Sabi mo naabutan mo pa sila." sambit niya. "Sabi mo nandito pa siya nung nakarating ka dito sa airport!"
Pinagtitinginan na kami rito sa terminal pero wala na siyang pakialam.
"He was." sambit ko. "But I can't stop him, ate. I really can't. He really needs to go."
"You promised me, Klarisse." inis niyang sabi. "You promised me!"
"I know, ate. I know." sambit ko. "I did my best."
"You didn't!" sambit niyang inis na inis. "Wala na nga siya dito! Nakaalis na, anong best yung sinasabi mo?"
"I really did, ate. I really did."
Napaupo siya nang dahan dahan at napahagulgol na nang malakas.
"He's gone." sambit niya. Sobrang lungkot. "This is all my fault. This is all my fucking fault!"
Hindi nangyari yung buong plano ko.
Naiba yung resulta. Nawala si bayaw.
Hindi ko alam kung makakabalik pa siya dahil may malaking problema siyang haharapin sa kung saan man siya pupunta. Matatagalan siya panigurado makabalik rito.
I know how stubborn she was. Alam kong mahirap para sa kaniyang tanggapin na hindi na si Black ang mahal niya dahil akala niya, kaya niyang panindigan yung sinasabi niyang isang tao lang ang mamahalin niya buong buhay niya, wala ng iba.
She was so denial. So fucking denial to the point na nasaktan niya na ng sobra sobra si Bayaw.
That's why I made a plan. A plan to make her believe and accept that she already loves him. Hindi na si Black kundi si bayaw.
And it happened.
And it was late.
Too late.
---
"Ate."
Natutulog siya sa tapat ng condo ni bayaw. Sa sahig.
She's waiting for him to be back. She's expecting him to be here but he's not.
He might not come back.
But I can't tell her that.
Dahil nakikita ko na naman yung taong nahihirapan maka survive ng isang araw na hindi nalulungkot, hindi naiiyak, hindi naaawa sa sarili.
This was her when Black left her.
Pero mas matindi yung nakikita kong lungkot sa kaniya ngayon kumpara dati. Mas nasasaktan ako ngayon sa nakikita ko.
"Ate." niyugyog ko yung katawan niya para magising ko siya. "Wake up. Uuwi na tayo."
"Where is he?"
Malalim akong napabuntong hininga.
"Umuwi na tayo."
Napaupo siya at nakatingin sa pintuan. "Nandiyan na ba siya? Nakauwi na ba siya? Nakabalik na ba siya?"
"He's not."
Malungkot niya akong tinignan. "Wala?"
Umiling ako bilang sagot at napayuko.
"Umuwi ka na, Klarisse." utos niya. "Dito lang ako hangga't hindi siya nakakarating."
"No, ate. We need to go home." sambit ko. "Dalawang araw ka ng nandito. Kailangan mo ng umuwi, hinahanap ka na rin ni Dad."
"No." pagmamatigas niya. "I have to talk to him. I have to tell him I love him."
"But he's not here anymore, ate."
"Babalik siya, babalikan niya ako."
"Ate. . ."
"Kailangan kong sabihin na mahal ko siya. Kailangan kong humingi ng tawad sa lahat ng nagawa ko, kailangan kong suyuin siya. Gagawin ko ang lahat para mabalik kami sa dati, Klarisse." naiiyak niyang sabi. "I can't go home hangga't hindi ko yun nasasabi sa kaniya."
"Sasabihin mo yan lahat, ate. Soon." sambit ko. "I'll try my best to reach out to him. We will find him, okay? Trust me."
Halos hindi ko alam kung anong gagawin ko sa tuwing may ginagawa siya na hindi ko naiisip na pwede niyang gawin.
She is so desperate to talk to him.
She is so desperate to ask for him.
Araw araw niya iniisa isang puntahan lahat ng kaibigan ni bayaw. Halos sakalin na siya ng mga girlfriend nung ibang kaibigan ni bayaw dahil akala nila kabit ng boyfriend nila.
Kahit isa sa kanila, walang bumigay. Walang nagsabi ng kahit na anong impormasyon.
Bilang kapatid niya, nahihirapan akong makita siyang ganito. Kung gaano ako kahirap noon nung si Black pa yung iniiyakan niya, mas hirap ako ngayon dahil ibang klase yung sakit na nararamdaman niya kay bayaw.
Alam ko na dapat sisihin ko siya dahil kasalanan naman niya lahat. Dapat magalit rin ako ng sobra sa kaniya dahil grabe yung pinagdaanan ni bayaw sa kaniya.
Pero hindi ko magawa.
Dahil alam kong biktima lang rin siya ng utak niya.
Kasusundo ko lang sa kaniya galing bar. Tinawagan ako ng kaibigan ni bayaw na bartender na sunduin ang kapatid ko dahil nandoon na naman, naglalasing.
Walang mintis na gabi na palaging lasing.
Kaya para maiwasan yun, kailangan ko siyang bantayan. Kailangan kong bantayan lahat ng kilos niya. Dahil kung hindi, baka kung anong mangyari sa kaniya. Pinababayaan na naman niya yung sarili niya.
"Eat."
Tulala siyang nakatingin sa pagkain.
"Kumain ka na." ulit ko.
"I miss him." bulong niya. "Namimiss ko na yung luto niya."
Napabuntong hininga ako.
"He doesn't like you to get starved. Kaya kumain ka na."
Walang gana niyang kinuha yung kubyertos at parang pagong kung kumain sa sobrang bagal. Halos hindi malunok yung kinakain.
Hindi ko na namalayan, umiiyak na naman siya.
"Ate. . ."
"Wala ka bang balita sa kaniya?"
"Wala."
Natahimik siya at pinunasan yung luha.
"I can't even reach him on his phone. He left it here." sambit niya. "I don't have any contact with him, paano ko ba siya makikita ulit?"
Malalim akong huminga.
"I miss so much." sambit niya. "Kahit saan ako tumingin dito sa bahay, nakikita ko siya!"
Hinayaan ko lang siyang sabihin lahat ng mga gusto niyang sabihin.
"I was so fucking stupid." sambit niya. "Nasaktan ko siya. Sobra ko siyang nasaktan. I should've known. Bakit ba ang hirap sa akin na tanggapin na siya na yung mahal ko? Na siya na yung taong gusto kong kasama parati? Bakit ba ang tigas kong tao?"
"Enough."
"I have to do something." sambit niya. "I have to talk to his friends again."
"No, you're not going there." pinigilan ko siya. "Ate!"
"Walang mangyayari kung hindi ako manghihingi ng impormasyon! I have to talk to them. Kailangan ko na makausap si Eleven. Pakiusap."
"They will not say anything."
"I'll do everything para magsalita sila!"
"Ate!"
"Klarisse!" inis niyang sabi. "Pwede ba? Huwag mo akong pigilan!"
"Kailangan dahil wala ka na sa sarili mo!"
"Hindi aalis si Eleven kung pinigilan mo siya!" galit niyang sabi. "Hindi sana ganito na naghahanap ako sa taong mahal ko!"
"I tried!" inis kong sagot. "I fucking tried! Ginawa ko ang lahat." sambit ko pa. "Hindi ko kasalanan kung napaka manhid mong tao at hindi mo nasabi lahat ng nararamdaman mo kaagad!"
Natahimik siya.
Halos araw araw, palagi kaming ganito. Nahihirapan ako pero kailangan kong tulungan yung kapatid ko.
Niyakap ko siya. "I'm sorry, ate." sinsero kong sabi.
"Hindi sana ako nagpaka manhid." hagulgulol niyang nasabi. "Hindi sana."
"Shh."
"Sana nung naramdaman ko na mahal ko na siya, hindi ko na sana pinagtakpan pa." sambit niya. "Hindi na sana ako nagmatigas. Hindi na sana ako umiwas."
Kumalas ako sa yakap naming dalawa. "Stop crying."
"I want to see him again, Klarisse. I want him so bad."
"Don't worry, I'll do my best to find him."
Sa sinabi ko, para siyang nabuhayan.
"But on one condition."
Parang kumislap yung mga mata niya. "Anything."
"You need to see a therapy first." sambit niya. Kailangan na kailangan niyang magpagaling. She's not doing okay emotionally and mentally. Kung magkita man sila, nasa tamang isip na yung ate ko. "Hindi niya magugustuhan na makita kang ganito. So please, you need a shrink to make you get better."
Hindi siya umimik. Nahihirapan siyang makasagot.
"Ate."
"I don't have time for therapy." sambit niya. "Kailangan ko siyang mahanap as soon as fucking possible."
Umiling ako. "I'll find him." sambit ko. "For you."