Thompson University

Chapter 43

Nasa mansyon na ako ngayon,maggagabi na rin kase nung inihatid ako ni Mr. Kis.

Naglalakad ako papuntang kwarto ko ng may narinig akong bagay na bumagsak sa loob ng kwarto ko,mabilis kong nilapitan yung pinto then binuksan ko ito kaagad,napahiyaw nalang ako sa gulat sa nakita ko.

Sobrang kalat ng kwarto ko,mga damit na nakaayos sa cabinet,nakalabas na at nagkalat sa sahig then yung mga libro at notebooks ko na maayos na nakasalansan sa study table ko,is kalat kalat. Ibinaling ko yung tingin ko sa kama ko at nakita ko dun si taong palaka na nakahiga,nakapikit habang ang dalawang kamay niya ay siyang ginawa niyang unan.

Nakita kong unti-unti niyang iminulat yung mga mata niya na parang nang iinsulto.

"oh anjan kana pala?" tanong niya sa akin na parang walang alam sa nangyari.

"ah wala pa ako,nasa mall palang ako"sagot ko naman sa kanya.

"a wala ka pa pala,sige magkakalat muna ako ah,para sakto kapag nakauwi kana." sabay ngumisi ng sobrang nakakainis.

"Tulog pa pala tong taong to e, may lakad pala kami ng coach ko,manlilibre raw e, nanalo kase ako sa INTER UNIVERSITY QUIZ BEE"bababa na sana ako at lalabas na ulit papunta sa park na malapit lang sa amin ng may biglang malakas na tunog ang nanggaling sa kwarto ni taong palaka na ikinagulat at ikinatakot ko baka kasi may ibang nangyare na sa taong yun, mabilis kong binuksan yung pinto ng kwarto ni taong palaka then bumungad sa akin ang itsura ni taong palaka na halatang nasaktan at mukha ring humihingi ng tulong, pero to be honest kanina ko pa pinipigilan ang sarili ko na tumawa. Pero at the end diko rin napigilan at inilabas ko na kanina pang tawang gustong kumawala.

"ano pang tinitingin-tingin mo dyan?  Dimo ba ako tutulungang tumayo ha?"galit at pasifawa na sabi ni taong palaka sa akin.

"Aba-aba!  Ako pa ata talaga ang may kasalanan sa pagiging tanga ng tao g to e! "mahina kong sambit aa sarili ko.

"anong sabi mo? "

"Ah wala wala, ang sabi ko,ano ba kasing ginawa mo at ganyan ang itsura mo ngayon?"

"Bakit hindi mo agad sinabi sa akin na may lakad pala tayo ngayon? "pasigaw na sabi niya sa akin.

"So kasalanan ko nanaman ang pagiging makakalimutin mo?"
Mataray at pasigaw rin na tanong ko sa kanya.

Lumapit na ako sa kanya at tinulungan na siyang tumayo,natatawa pa rin ako hangang ngayon kahit na nakatayo na siya kasi mas sobrang nakakatawa ang expresyon ng mukha niya.

"Oh ano? "bigla kong tanong sa kanya.

"anong ano? "balik na tayong niya sa akin.

Inutusan ko nalang siyang magpalit na para makaalis na kami baka kasi mapag hintay namin si coach sa Mall ng matagal. Bumaba na ako at dumiretso na sa parking area para do'n ko nalang hihintayin si taong palaka, umupo ako sa isang bench sa may parking area at kinuha ko yung cellphone ko at nagplay ng isang music (Larawang kupas). Sinasabayan  ko yung musika kase sobrang ganda kasi ng ibig sabihin ng kantang 'yon.

"Sa isang larawang kupas, ay aking na alala muli ang ating lumipas,at kung maibabalik ko lamang ang panahon at orasss... " napahinto ako sa pagkanta ng may narinig akong biglang pumalakpak sa likod,nagulat ako doon at napatalon nalang ako,di ko kasi naisip na si taong palaka 'yon kase kapapasok palang niya sa banyo kanina.
Nahihiya ako after narinig ni taong palaka yung boses ko, aminado kasi akong pangit talaga yung boses ko.

"kanina ka pa dyan?" tanong ko sa kanya na nagpabasag sa katahimikan sa pagitan naming dalawa.

"ahm narinig ko lang naman mula unang lyrics ng kanta yung boses mo e."sambit niya nabiglang napayuko at halatang pinipigilan yung pagtawa, ilabas mo na 'yan, alam kong natatawa ka. Aminado naman kase talaga ako na pangit boses ko at hindi rin ako magaling kumanta, haysst yes!  I love music but music doesn't love me back,and I accept that fact.