Thompson University

Chapter 19

"ahm Mr. Azriel,siguro ho tama po siya,aalis nalang po ako"

"Hindi pwede iyon iha,magtatrabaho ka dito,ngayon din,walang aalis"

"pero po..."

"iha,ako na ang bahala sayo,manang,samahan mo si Ensley sa magiging kwarto niya"tawag niya kay manang,sa isa pang katulong na nandoon.

Umakyat na nga kami sa pangalawang palapag,at tinungo namin ang magiging kwarto ko.

Nasa harapan na kami ngayon ng isang pinto,na siguro ito na yung magiging kwarto ko.

Pagkabukas ni manang yung pinto,napanganga ako,parang nawala ako sa ulirat ko,namangha ako sa lawak ng kwarto,napaka ganda,kulay tellow yung theme ng kwarto.

"ito ba yung kwarto ni taong palaka?"

"Taong palaka?"gulat na tanong ni manang sa akin na may halong pagtataka.

"Ah eh si master po!"

"ah hindi,ito yung magiging kwarto mo."

"Sigurado po kayo? Baka po nagkamali lang kayo? Kwarto ito ng prinsesa po eh,katulong lang po ako dito!"

"Haayst huwag ka ng magtaka,ganyan din kaganda yung kwarto ko,Sabi kase ni Mr. Azriel,ay kung sino mang taong nandito ay dapat ituring na pamilya,walang katulong,walang security guard walang driver lahat daw tayo dito ay pantay pantay."

"Ang bait naman po niya!"

"Sinabi mo pa,hindi mo masuaukat kung gaano kabait si Mr. Azriel,akala ko nga noon, strikto or masungit yun,pero hindi pala!"

"Parehas po pala tayo,ganun din po yung expectation ko kay Mr. Azriel noon,yung mukha po kase niya eh,napaka seryoso!"

"Yung pamangkin lang talaga niya ang problema,kahit katiting lang na kabutihan ay wala manlang nukuha."

"Supeeer po,napaka antipatiko nun!"

"Bakit? Kilala mo na ba si Master?"
Takang tanong ni manang sa akin,hindi pa kase nila alam na magkaklase kami.

"Ahmm opo,by the way classmaye ko po siya!"

Nagulat ulit siya sa sinabi ko,napanganga pa.

"Classmate? Eh ano ang ginagawa mo dito? Diba pang mayaman lang yun? At tuition palang dun ay kulang na kulang na ang magiging sweldo mo dito"

"ganyan po kase yan,nakatanggap po kase ako ng scgolarsgip sa Thompson University,dahil ako po kauna-unahang nagibg Valedictorian dito sa Pilipinas na may gradong 99.8 percent which is ako daw po ang may ponaka mataas na grado na naging valedictorian"

Muli nanamang napanganga si manang,hindi ko alam kung nakikinig ba siya or natutulala nalang sa bawat sasabihin ko.

Natatawa nalang ako sa nagiging reaction ni manang.

Matutulala at biglang mapapanganga.

"Manang!Manang!pst!"

"ah ano yun?"

"ang sabi ko po,pasok na po tayo."

"Ah sige,sige,yung mga gamit mo,kunin mo na,para maipasok na rin natin."

"Sige po."

Pinasok ko na yung lahat ng mga gamit ko.

Kasalukuyan na kaming nag-aayos ni manang ng mga gamit ko,isinalansan ko na rin yung nga damit ko sa cabinet,ng biglang nagsalita si manang.

"Nakakamangha ka rin noh?"

"Po?"

"Nakakabilib ka lang na bata ka,napaka talino mo pala,akala ko katulad din kita na walang pinag-aralan,pero isa ka palang kamang manghang dalaga"

"Si manang naman eh,masikap lang po talaga ako,gusto ko lang pong ihahon sa kahirapan sina nanay at tatay,kaya po ginagawa ko yung lahat ng makakaya ko para sa kaninla,sipa po kaseyung buhay ko,hindi ko nalang po alam kung ano gagawin ko kung mawala sila sa buhay ko."

"Sana lahat ng kabataan ngayon ay katulad mo ang pag-iisip."

Biglang bumukas yung pinto ng kwarto,at iniluwal nito si Mr. Azriel.

"Kamusta iha,ok ka lang ba dito? Kung hindi,tingin ka nalang ng ibang kwarto"

"Ah hindi po Mr. Azriel,ok na ok po ako dito,sobra-sibra nga po ito eh."

"Sure ka na ok ka lang dito?"

"Opo sure na sure po,salamat po!"

"Walang anuman iha,lahat tayo dito ay isang pamilya na,kaya huwag kang mahihiya"

"Salamat po"