Thompson University

Chapter 13

Tinignan ko ang oras sa wrist watch ko,alas syete. Nandito na ako ngayon sa harap ng gate ng Thompson Univiersity.

Tatlong araw na ang nakakalipas after nung araw na nangyari sa akin na pagbuhos ng babaeng akala mo kamatis ang mukha dahil sa sobrang pula nito.

May summative kami ngayon sa math kaya medyo puyat ako ngayon dahil sa pagrere view,ayaw ko kasing maturn off ang nga teachers sa akin,infact! I need to maintain my grade for the scholarship that the school gave to me. Even though,there's a lot of problems in my life this few months,weeks and days specially in school. But,I don't allow myself to feel pressured because of those problems.
I smile every moment,I relax myself from those non sense problems.

Sa dinami ba naman ng mga napagdaanan ko ng pagsubok sa buhay ko,hahayaan ko pa bang maging dahilan ang mga pambubully nila sa akin. I grow up,and I saw how amazing the life is,Yes,but not all the time. Even you're the strongest person in this world, you are not excempted from weaknesess and fear.

Dumating na ang subject teacher namin sa math at dala niya na ang mga test paper for our summative.

" One sit apart" sabi ng teacher namin.

Kaya gumalaw na ang lahat at nagkaingayan na naman,after na naming inayos ang upuan namin for one sit apart ay sinimulan na rin ni ma'am ang pagdidistribute ng test papers.

"Just answer the problems for 30 minutes."

Kakaabot palang ng ni ma'am ang test paper sa akin,sinimulan ko na agad ang pagaanswer,para sa akin napakadali lang nung summative namin,dahil walang katrill trill para sa akin yun, dahil lahat ng pribkems ay nareview ko ng husto.

Wala pang 20 minutes,natapos ko ng sagutan lahat ng problems,with solution pa yun. Pumunta na ako sa harapan na kung saan naroroon ang subject teacher namin,inilapag ko ang test paper ko at tiyaka isang 1 whole sheet of paper na pinaglagyan ko ng solution ko.

"Ang bilis mo naman atang natapos Ensley?Sure ka ba sa mga naging sagot mo?"

"Yes ma'am,sure na sure po ako at nirecheck ko na rin po iyan."

"Ok,verygood,ichecheck ko na ito ngayon,at maiaanounce na rin."

"nakakahiya naman po ata kung iaanounce pa?"

"Ensley,ba't ka naman mahihiya kung alam.mo namang mataas ang makukuha mo?"

"Ah eh,sige po."

"take your seat!"

"Sige po ma'am"

Wala pang 50 minutes,tapos na ang lahat,palaban din kase lahat ng mga student dito,magagaling din lahat,dahil nga sila ang mga susunod na hahawak sa mga company ng pamilya nila or mga business ng mga parents nila,kaya kailangan nilang galingan sa studies nila.

For the remaining times na naiwan,chineck nalang ng teacher namin ang lahat ng test papers. After that,iaanounce na ang results,

"first of all,congratulations for a good job that each of you was deserve to be congratulate,but,we have a two persons in your classmate that was got the perfect score."

After sinabi ni ma'am yun,may mga naghiyawan,may tumahimik,at nakita ko si Rhea na sobrang saya,at narinig ko rin ang sabi niyang,"I know na ako yung isa jan."

"Mr. Jeus Azriel,got the perfect score,90/90,"nagpalakpakan ang lahat,ngunit nananatiling inosente ang mukha ni Taong palaka,na parang wala lang para sa kanya,di ko manlang siya nakitaan ng kahit konting ngiti or saya sa mga mata niya."and Ensley Almeda is also got the perfect score,90/90,congratulations of two of you." nagpalakapakan ang lahat maliban kay Rhea na halatang galit na.

"Next is Rhea,got the 88/90 score"

At sinunod din niyang inanounce ang mga natitirang hindi pa inanounce then the lowest lang na score ay 84/90.

Aftee ng math subject namin isa recess na,kaya inayos ko na ang mga gamit ko at lumbas na. Lalabas na sana ako kaso hinarang ako nina Rhea at mga dlawa pa niyang kasama.

"Napaka konyrabida mo talaga noh?"

"anong pinagsasabi mo Rhea?"

"Ba't ka pa kase lumipat dito sa school namin? Hindi ka naman dapat na naririto eh,napaka assumera mo sobra,ang hirap mo na nga lang,ang taas-taas pa ang mga pangarap mo,babaan mo nga rin kahit onti!"

"Eh ano naman kung magarap ako na kasing tayog ng confidence mo na sumbatan ako ng mga ganyang salita,wala kang karapatang pigilan ako sa kung anong gusto ko,or kung ano man ang mga pangarap na gusto kong abutin!"

"Mahirap ka na nga lang,napaka lakas pa ng loob mong sumagot sagot,baka hindi mo kilala ang kinakalaban mo Assumera girl!"

"Eh sino ka ba? Ang pagkakaalam ko,ikaw lang naman ang inggiterang naiinggit sa isang mahirap."

"Anong sinabi mo? Hindi mo talaga ako kilala no? Ako lang naman ang nagiisang miss Thompson University 2019."

Aalis na sana ako, kaso,agad na hinablot ni Rhea ang buhok ko,na dahilan ng pagkaout balance ko na dahilan din ng pabiglang pagkaupo ko sa upuan ko.

Medyo nasaktan ako sa ginawa niyang iyon,pero pinili ko nalang na hindi lumaban,baka sakaling tigilan nila ako at iwan na nila ako baka kase kung lalaban pa ako,may tiyansang aabot ito sa Dean namin at malalagay sa alanganin ang scholar na ibinigay sa akin.

Akala ko titigilan na nila ako pero nagkamali ako. Sinabunutan pa ako ni Rhea,hindi na ako nakapag timpi at ipinagtanggol ko na ang sarili ko. Nakakasawa rin,kahit na gaano ka pa kabaiit kung talagang may inggiterang gustong manira sa buhay mo. Hindi ka parin ligtas.

Ilang minuto kaming nagsabunutan ni Rhea,then may narininig akong sigaw ng babae.

"Stop that,Rhea,and miss Ensley"

Titigil na sana ako para tignan kung sino yung sumigaw,pero hindi nagpatinag si Rhea,patuloy parin niya akong sinasabunutan. Kaya bumalik rin ako sa pagsasabunot kay Rhea. Alam kong mas malakas ako kaysa kay Rhea. Napakaarte nga ng pagsasabunutan niya eh.